Titel: Schaduwkus
Auteur: Richelle Mead
Verschenen: oktober 2010
Pagina’s: 426
Uitgever: Full Moon
Waardering: 9/10
Lissa Dragomir, prinses van de Moroi, is een sterfelijke vampier die onlosmakelijk verbonden is met de magie van de aarde. Ze moet te allen tijde beschermd worden tegen de Strigoi: de onsterfelijke vampiers die ongelooflijk wreed en gevaarlijk zijn.
Rose, de beste vriendin van Lissa, is een dhampier. Zij leidt een gevaarlijk leven dat in dienst staat van het beschermen van Lissa tegen de Strigoi. Die zijn namelijk vastbesloten om haar een van hen te maken.
Twee jaar nadat ze uit angst zijn weggelopen van de diep in de wouden verscholen Academie van St. Vladimir worden Rose en Lissa opgepakt en daarnaartoe teruggebracht.
Zowel binnen als buiten de ijzeren hekken van de academie blijven Rose en Lissa in de greep van de angst. Ze dienen de verleidingen van verboden liefdes het hoofd te bieden en altijd op hun hoede te zijn, want anders maken de Strigoi Lissa voor altijd een van hen…
Ik heb het niet vaak bij een serie, maar na IJskoud moest en zou ik eerst het vervolgdeel lezen voordat ik weer terug ging naar mijn stapeltje recensie-exemplaren. Schaduwkus vond ik nog geweldiger dan de vorige delen, dezelfde energie wordt het hele boek door vastgehouden waardoor dit boek een 9 van mij krijgt.
Als het kon zou Rose de lasten van de hele wereld op haar schouders dragen, maar ze kan het niet. Ze houdt alles voor haarzelf tot de bom barst. Gelukkig staat Dimitri altijd naast haar zijde. In dit boek wordt ook een inkijk gegeven over hoe de relatie tussen Dimitri en Rose zicht uitwerkt. Kan een relatie tussen mentor en leerling uitgroeien tot meer?
Het verhaal begint zich af te spelen tijdens de veldweken. De hoeders die in hun laatste jaar zitten gaan 6 weken lang hun toegewezen Moroi beschermen op St. Vladimir. Tijdens deze veldweken worden er dingen nagebootst die afgestudeerde hoeders mee kunnen maken, zoals aanvallen van Strigoi.
Er gebeurt van alles tegelijk, waardoor het verhaal spannend blijft en ik het in één adem uitlas. Daarnaast vond ik het ook leuk hoe het verhaal wordt ingeleid, net even een andere soort actie die ik niet zag aankomen.
Ik kan merken dat de auteur groeide tijdens het schrijven van deze serie, maar ook is duidelijk dat ze van te voren goed heeft nagedacht hoe alles in zijn werk gaat. Waar deel 2 nog een beetje als een chicklit las, is deel 3 een kick-ass verhaal met fantasy. Ik kan niet anders zeggen dat ik verslaafd ben aan de serie. Zo snel mogelijk ga ik het vierde deel lezen. Als jij nog twijfelt of je de serie wilt gaan lezen, dan raad ik je aan om de serie op te pakken en het een kans te geven. Je wordt zeker niet teleurgesteld!
Wat mij opviel tijdens het verhaal dat er veel meer humor inzit en dat er in het verhaal sneller wordt gewisseld tussen de emoties. Echt fijn! Als je mij niet kan bereiken, dan weet je mij te vinden met mijn neus in Bloedbelofte (deel 4).
Ben jij al begonnen aan de Academicus Vampyrus serie?
Liefs,
Geef een reactie