Ben ik al gewend aan het idee dat ik terug ga?

Ben ik al gewend aan het feit dat ik straks terug ga naar het Noorden? Terug bij mijn moeder? Terug op mijn oude kinderkamertje? Dat antwoord is niet moeilijk om te geven… Lees snel verder!

Nee, totaal niet! Maar waarom doe ik het dan toch? Ik heb het er al veel over gehad, mijn belangrijkste reden is dat ik wil groeien als persoon, student en blogger. Het stukje werknemer zijn, is erg leuk, ik heb er veel van geleerd. Tegelijk kost het heel veel tijd allemaal, die ik soms liever had gestoken in mijn studie of (ook niet geheel onbelangrijk) tijd voor mezelf.

Ik probeer doordeweeks steeds meer momenten van rust te creëren voor mezelf. Dat niet alleen, genoeg slaap krijgen vind ik ook heel belangrijk. In mijn eerste jaar van Toegepaste Filosofie en Journalistiek met Nieuw Media kan ik je vertellen dat ik soms maar 5 a 6 uur slaap kreeg, dit omdat ik zo’n 36 en soms wel 40 uur werkte in de week, mijn blog draaiende wilde houden en poging doen om de goede student te zijn. Nu in jaar twee heb ik het iets ander aangepakt. Minder artikelen op mijn blog, 32 uur stage in de week en meer rustmomenten voor mezelf (lees 7 uur slaap per nacht, yes!).

Het idee dat ik terug naar huis ga… dat begint stapje voor stapje tot mij door te dringen. Het zijn hele kleine dingetjes die ik nu anders doe. Ik geniet extra in de avonden van mijn kamer die verlicht wordt door kleine en gezellige lichtjes, wanneer ik sta te koken in mijn keukentje en wanneer ik op zondagochtend de kerkklok hoor luiden en de stad langzaam wakker begint te worden terwijl ik uit mijn raam staar en geniet van de ochtendzon.

Dit zijn momenten die ik straks opgeef. Grappig genoeg geef ik het wel op voor een upgrade, maar het is straks niet meer van mij. Mijn kamer hier in Utrecht betaal ikzelf. Helemaal van mijn vergoeding die ik als stagiair verdien. Ik werk voor iets en heb daardoor mijn eigen plek. Ik ben daar ongelooflijk trots op. Ook het ’trots zijn’ moet ik inleveren.

Maar goed, genoeg over alles wat ik moet inleveren. Wat krijg ik ervoor terug? Een keuken met een groot aanrechtblad, een keuken die hoog genoeg is waardoor ik mij niet een oud vrouwtje voel wanneer ik rechtop sta. Geen lawaai van mijn hospita (grootste pluspunt!!!), zij zijn namelijk vrij luid, als in muziek hard aan en daarnaast zijn ze voetbalfanaten. Tja, ik ben opgegroeid met de autosport, dus ik ben meer een Formule 1 fan dan dat ik ooit een voetbalfanaat zal worden.

Stilte en geen mens om mij heen. In een stad ben je gewend aan het feit dat je weet dat er binnen een cirkel van 5 a 10 meter om je heen een ander leven zich bevind. Waar ik vandaan kom uit het Noorden, met name het huis waar ik ben opgegroeid is dat helemaal niet het geval. Mijn moeder woont in een woonboerderij met een weiland aan één kant en een brede oprijlaan, hek en tuintje die ons scheiden van de buren aan de andere kan en dan heb ik het nog niet een gehad over de grote achtertuin. Toen ik onlangs een ochtend alleen was in het huis van mijn moeder merkte ik dat ik het wel erg fijn vond die ruimte.

Het heeft zowel voordelen als nadelen om terug naar het Noorden te gaan, maar voor nu moet ik mijn hoofd volgen. Stukje voor stukje wen ik aan het idee dat terug ga.

Liefs,