Dag (t)huis

Met een koffer in één hand en een jas in de andere probeer ik mijn evenwicht terug te vinden op de trap. Voorzichtig tree voor tree loop ik twee trappen naar beneden. Haal de deur van het slot en loop de warme december lucht in. De deur valt dicht en draai het terug in het slot. Mijn koffer trek ik achter mij aan. Inmiddels heb ik mijn jas aan. Bestemming? Naar (t)huis…

Thuis-thuis, wanneer je in een studentenwoning woont dan weet je wat ik met thuis-thuis bedoel. Het is het huis van je ouders, maar je noemt het nog steeds thuis omdat je ouders nog steeds veel voor je doen. Je woont wel op jezelf maar ondertussen helpen zij om je rekeningen te kunnen betalen.

Gek eigenlijk, want thuis-thuis is ontkennend. Je zegt namelijk thuis dubbel, maar maakt het daarom minder je thuis? Of is je studentenwoning je thuis? Waar is de plek die een thuis voor mij als persoon moet wezen?

Ik worstel weleens met deze vragen. Waarom? Omdat ik een plek snel een thuis noem. Ook toen ik eind januari tot en met februari 2015 in Engeland zat om een cursus te doen. Ik noemde die plek meteen mijn tijdelijke thuis. Niet omdat ik meteen het gevoel van mijn thuis bij mijn moeder kreeg, maar omdat ik het belangrijk vind om mij ergens thuis te voelen.

Ik zie thuis als een plek waar ik mij kan uitrusten van een dag Katja-zijn. Niet dat ik mij voordoe als iemand anders, maar omdat ik soms even rustig aan moet doen. Alles los laten, remmen los en… thuis zijn. Het is een plek waar ik mij fijn voel, mijn persoonlijke spulletjes heb staan, waar ik mijn blogjes type en het is de plek waar ik het meest tot rust kom om te kunnen slapen.

Ik ben erachter gekomen dat een thuis voor mij niet zozeer slechts één plek is. Het is eerder een gevoel die ik ergens kan hebben. En naar mijn idee is dit het fijnste gevoel die je van een plek kan hebben. Want dan betekent dat al het bovenstaande daar mogelijk is.

Is er een plek die voor mij het meest thuis aanvoelt? Dan denk ik toch dat mijn studentenkamer het meeste als thuis voelt. Het is mijn plekje geworden, mijn kantoortje, hoofdkwartier van That Blonde Woman (al moet ik soms op de trap zitten om internet te hebben) en het is de plek waar ik in een knus hoekje stuk voor stuk mijn boeken uitlees.

Maar het feit blijft dat een plek vervangbaar is alleen het gevoel is onvervangbaar. Ik heb een plek nodig waar ik zowel ongegeneerd door mijn kamer kan dansen met de muziek keihard aan als een plek waar ik de ultieme nerd kan uithangen.

Met andere woorden. Het is het gevoel die ik krijg van een plek waar ik na een lange dag Katja-zijn kan opladen. Het is mijn gevoel die ik heb gevonden en niet de plek, want om eerlijk te zijn denk ik dat die plek overal te wereld kan zijn. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat de Wanderlust in mij trekt, het gevoel dat ik verder moet reizen. De wereld zien. Maar voorlopig blijf ik waar mijn gevoel voor thuis het grootst is, mijn studentenkamer in Nieuwegein… Mijn  plekje… Mijn gevoel…

Terwijl ik dit type ben ik thuis-thuis bij mijn moeder. Op mijn kamer waar ik ooit lang geleden kwam met de eerste ideeen voor That Blonde Woman. Het kamertje waar ik starte met That Blonde Woman en ik vervolgde mijn weg naar Engeland om vervolgens terug te komen en na enkele maanden te verhuizen naar mijn studentenkamer. De kamer waar heel veel dromen van That Blonde Woman werkelijkheid werden.

Tevens is mijn kamertje bij thuis-thuis gewoon een kamer geworden. Het niet zozeer dat alleen hier de magie ter inspiratie hangt. Eigenlijk voelde deze kamer heel raar aan toen ik na meer dan 3 maanden niet thuis-thuis geweest te zijn om terug te komen. Ik kan zien dat ik hier heb geleefd. Foto’s van mijn eindgala op de middelbare school hangen er nog, al mijn gelezen boeken staan hier (zowel de gelezen boeken in mijn thuis-thuis kamer als in mijn studentenkamer). Maar toch begint het anders te voelen…

Ik denk zeker dat je het ’thuis-gevoel’ op meerdere plekken kan voelen, alleen zal het gevoel op de ene plek sterker voelen dan ergens anders.

Langzaam pak ik weer mijn koffertje in. Terug naar thuis… waar het ook mag zijn. Zolang ik maar het gevoel heb dat het mijn thuis is, want een huis zonder het thuisgevoel blijft slechts een huis.

Liefs,