Het schijnt dat ik 21 ben

Afgelopen 6 december mocht ik 21 kaarsjes uitblazen! Figuurlijk dan, want dit was mijn eerste verjaardag die ik mij kan herinneren dat ik geen taart at op mijn verjaardag. Waarom? Tja, het had iets te maken met stage, school, vergaderingen, presentaties en een tentamen. Hiep, hiep, hoera voor mij…

Op 6 december stond ik op met slecht nieuws en de avond daarvoor had ik ook al slecht nieuws gehad. Ik baalde en dat terwijl de dag nog maar net begonnen was! Ik nam diep adem en in een fluistering: ‘Gefeliciteerd met je verjaardag.’ Ik kleedde me om, pakte mijn spullen en grijnsde bij het zien van een bepaald iets wat stond in mijn koelkast. Hup naar stage! Zodra ik de vleugel van het pand opliep waar ik werk werd ik gefeliciteerd door mijn geweldige stagebegeleider en begon ik automatisch te lachen bij het zien van de kleurrijke slingers bij mijn bureau.

Na een dagdeel werken schreef ik een paper en was het voor ik het wist tijd om naar school te gaan. Maar nee, niet voor de les. Maar voor een vergadering, aangezien ik in de klankbordgroep zit. Voor ik het wist zat school (na twee lessen, een presentatie en een tentamen) en daarmee ook de dag erop. Ik begon me af te vragen wat ik die dag wel allemaal niet had gedaan en hoe ik het er allemaal in wist te proppen. 21 jaar dat gaat gepaard met veel volwassenbeslissingen. Daarnaast mocht ik ook niet klagen, want ik had mijn verjaardag al in augustus gevierd. Toch voelt het stiekem ergens wel gek dat het niet op mijn verjaardag was. Maar daar had ik aan gedacht! Oké, een taart is simpelweg te groot voor mij alleen, maar een pot chocolade mousse ging er om 11 uur in de avond nog wel in.

Naast dat het ook de maand is om terug te kijken op het afgelopen jaar, nam ik er dit jaar ook echt even de tijd voor. Of terwijl een heel weekend. Ik deed het hele weekend rustig aan naast het studeren, maar ik kwam nog niet echt tot conclusies tot ik na het weekend begon te scrollen op verschillende internet pagina’s en mij iets realiseerde. Waar was ik mee bezig? Had ik mezelf niet iets beloofd? Dat ik overal wat ik doe in mijn leven achter sta? Nou, ik sta niet achter de keuze waar ik tegen aanleunde om te gaan doen. Het voelde voor mij niet goed. Ik moest een volwassenbeslissing maken. Op de één of andere manier vallen die volwassenbeslissingen zwaarder dan andere keuzes die ik ooit heb moeten maken. Het gaat namelijk gepaard met zoveel emoties, dat ik het echt heel lastig vond en nog steeds vind. Hoe en wat, dan zullen jullie snel genoeg kunnen lezen.

Voor nu, eigenlijk is 21 nog zo gek nog niet. Het is mooie leeftijd en echt zo’n momentje net zoals bij mijn 18de dat je kan zien van hé, ik heb iets bereikt. Ik heb een jaar gehad waarin het misschien niet altijd zo leuk was. Ik heb afgelopen jaar vaak moeten bikkelen, maar daar tegenover stond ook dat ik hele toffe dingen heb gedaan. Ik loop immers bijna een jaar (?!) stage bij Best of YA, ik heb ontzettend veel reisjes gemaakt ten opzichte van vorige jaren en ik heb persoonlijke doel mogen halen. Het jaar 2016 en 20 jaar zijn, dat was een gek jaar. Maar ik heb ontzettend veel hoop voor het komende jaar.

Liefs,