In het diepe – Estelle Maskame

Titel: In het diepe

Auteur: Estelle Maskame

Verschenen: november 2017

Pagina’s: 304

Uitgever: Moon

Waardering: 7/10

Ik wil uitgeverij Moon bedanken voor het opsturen van een recensie-exemplaar.

Een jaar geleden viel MacKenzie als een blok voor de scheve glimlach van Jaden. Maar nu is alles anders. Een tragisch ongeluk heeft Jadens familie verwoest. En ondanks haar gevoelens kan Kenzie het niet aan om nog een familietragedie te doorstaan met Jaden. Dus loopt ze van hem weg. Maar als ze hem na een jaar toevallig weer tegenkomt, realiseert ze zich dat ze haar gevoelens voor hem niet langer kan negeren. Maar zal MacKenzie de sprong in het diepe durven te wagen? 

Om te beginnen wil ik zeggen dat ik blij ben dat de uitgeverij dezelfde cover heeft aangehouden als in het Engels. De cover past namelijk perfect bij het boek en de kleurcombinatie vind ik erg mooi. Het getekende en hoe kleuren op elkaar overgaan maakt de cover echt fijn om naar te kijken.

Over het boek en de inhoud zelf. Aan de schrijfstijl moest ik behoorlijk wennen. Maskame schreef haar vorige boeken meteen vanaf het begin een vlot verhaal. Bij In het diepe was dat niet het geval. De eerste hoofdstukken zijn wat traag, dat komt niet zo zeer door de volwassenere schrijfstijl, maar eerder door hoe de auteur het verhaal vorm gaf.

Er zat met name in de eerste hoofdstukken veel herhaling. Ik begrijp heel goed dat de auteur de nadruk op een bepaald gedeelte van het verhaal wilde leggen, maar er werd te vaak hetzelfde gezegd. Na een aantal hoofdstukken zat de auteur in het verhaal en zat ik er zelf ook helemaal in. Vanaf dat moment las ik het boek in één ruk uit.

Gedurende dit verhaal kom je erachter dat de personages allemaal op een andere manier dealen met rouw na het verlies van één van de belangrijkste mensen in hun leven. Terwijl MacKenzie en haar ouders nog aan het verwerken zijn dat hun zusje/dochter doodgeboren is, gaat het leven van Jaden verder na de dood van zijn ouders. Kenzie en haar familie is er nooit overheen gekomen. Het is voor haar lastig om verder te gaan en al helemaal om met Jaden om te gaan.

Maskame is niet bang om het verhaal veel diepte te geven op het gebied van rouw, de verwerking ervan en hoe de onderlinge band werkt. Dit alles heeft de auteur verwerkt in een mooi verhaal waarin we de verschillende manieren van verlies en rouw verwerkt zijn. De enige manier om er vervolgens haar er mee om te gaan is om samen te werken, vertrouwen in elkaar te hebben en elkaar te helpen. Maar wat het ook is, we moeten vergeving tonen, leren van onze fouten en vasthouden aan onze vrienden.

Richting het einde is er een plottwist die ik niet zag aankomen. Ik had namelijk iets totaal anders verwacht, maar niet wat er daadwerkelijk in het boek gebeurde. Het einde is open, maar zo mooi of nou ja mooi is anders. Maar het was in ieder geval een heel krachtig einde. Een einde die mij enorm aansprak en ervoor zorgde dat het verhaal een diepere laag kreeg.

Heb jij al boeken van Estelle Maskame gelezen?

Liefs,