Interview met Lesley Livingston

Zwaard vechten, onderzoek doen en nog meer onderzoek doen, een bronzen beeld tegenkomen en zo ontstond het boek Onverschrokken van Lesley Livingston. Klik verder om het interview te lezen met deze kick-ass auteur!

Tijdens de YALFest persconferentie had ik een half uur lange interview met auteur Lesley Livingston. Nogmaals bedankt Blossom Books en Best of YA dat ik dit interview mocht doen. En helemaal leuk dat ik Lisanne mee mocht nemen!

Voordat het interview officieel begon was het al keihard lachen met Lesley. We hadden het over het Nederlands weer, hoe blij Lesley is dat ze in Canada woont en niet in Amerika vanwege Thrump en over de zee. Maar daarna begon het interview.

Onverschrokken is een boek die zich afspeelt in Europa en op verschillende plekken. Heb je hiervoor veel gereisd en onderzoek gedaan?

Kan ik zeggen dat dit mijn allereerste trip is naar de continent Europa? *schok reactie van Lisanne en mij volgde* Ik ben wel naar Groot-Brittannië geweest en al sinds ik klein was lees ik alles over Romeinse en Griekse mythologie. Vervolgens begon ik mij meer gaan verdiepen in geschiedenis. Ik had niet echt vrienden toen ik klein was, dus daarom spendeerde ik al mijn tijd in de bibliotheek. Voor het schrijven van dit boek deed ik nog meer research, maar dan veel specifieker.

Wat inspireerde je om Onverschrokken te schrijven?

Zoals ik net al noemde, dit komt door al mijn research. Tijdens mijn research kwam ik een bronzen beeld tegen van een vrouw die The Bather wordt genoemd. Het beeld stond echter wel bijzonder *Lesley deed dit vervolgens voor – de vrouw van het beeld steekt één hand in de lucht en de ander houdt ze naar beneden, met haar hoofd keek ze naar de hand die naar beneden wijst*. Ik vond niet dat de vrouw eruit zag alsof ze net had gebadderd. In mijn ogen had ze duidelijk net iemand vermoord en ze ziet er gezegevierd uit.

Volgens theorieën van een paar decennia’s geleden werd er beweerd dat vrouwelijke gladiatoren niet echt bestonden. Ondanks dat er wel een paar geschriften zijn overgebleven van de Romeinse tijd waarin het wel een paar keer is genoemd dat er vrouwelijke gladiatoren waren. Doordat er nauwelijks over hen werd geschreven en over de mannelijke gladiatoren heel veel. We kunnen tegenwoordig alles achterhalen over de mannelijke gladiatoren, zoals: wat ze aten, hoe laat ze opstonden, hun vechtschema’s. Maar van de vrouwelijke gladiatoren weten we gewoon niet veel. Ik vond dit gek, want waarom zouden er geen vrouwelijk gladiatoren zijn? Aangezien in de Keltische stammen, waar de meeste gladiatoren vandaan komen, de vrouwen meevochten met de mannen.

Begin het jaar 2000 werd er een artikel gepubliceerd met dat ze een graf hadden gevonden van een gladiator. Toen ze de botten gingen onderzoeken kwamen ze erachter dat ze van een vrouw waren, waardoor de onderzoekers dachten dat de vrouw de geliefde van de gladiator moest zijn geweest. Niet veel later vonden de onderzoekers uit dat vrouwelijke gladiatoren toch echt bestonden. En dat het graf waarvan ze dachten dat het een geliefde was, toch echt een gladiator is geweest.

Ik heb gehoord dat je kan zwaard vechten.

Dat klopt! Al denk ik dat als ik nu in een gevecht zou staan, dat ik binnen een paar seconden dood zou zijn. Ik heb al heel lang niet meer getraind. Eerder toen ik veel in het theater stond, deed ik veel aan stage fighting en hoe gladiatoren vechten is min of een soort choreografie. Dat is precies hoe stage fighting ook werkt. Bij gladiatoren draait het niet alleen om het vechten, maar ook de show eromheen.

Waren de vecht scenes het moeilijkste om te schrijven?

*Lesley denkt diep na* Hmm, ze waren inderdaad lastig. Maar toch denk ik dat ik het lastiger vond om de personages van de ene plek naar de ander plek te laten brengen. Ik kan natuurlijk niet over elke dag schrijven toen de hoofdpersonage, Fallon, slaaf was. Dat speelt zich namelijk af in een paar weken en het zou saai zijn geweest als ik dat tot in detail had beschreven. Daarnaast heb ik heel veel gegoogeld naar bijvoorbeeld ancient roman fleet, want dat was ik namelijk nodig voor in het verhaal. Maar ik wilde wel zeker weten dat het bestond. Hetzelfde geldt als voor de weg die de slaven over land moeten overbruggen. Hoe veel tijd zou dat gaan kosten? Ik heb dus veel moeten opzoeken om de personages van punt A naar B te krijgen. Het meest bizarre? Toen ik al deze best wel gekke dingen in de zoekfunctie invoerde, kwam ik erachter dat er websites bestaan met dit soort informatie.

Als je één persoon tot leven kon wekken uit het boek, wie zo dat dan zijn en waarom?

Elka! Sommige personage wat ze doen en zeggen dat vloeit uit mijn vingers wanneer ik het typ. Elka was zo’n personages waarbij alles wat ze zei, dat voelde precies zoals ze het echt zou zeggen. Als auteur houdt je altijd van de hoofdpersonage, maar het leuke aan de andere personages is dat je veel meer kunt spelen met hun gedrag en uitspraken

*tijdens het interview (al vrij snel aan het begin) kwamen we op een punt dat het interview niet als een interview voelde, maar als een gesprek. Richting het einde van het interview moesten Lisanne en ik helaas bekennen dat we het boek nog niet uit hadden. Maar toevallig waren we wel bij hetzelfde hoofdstuk. (Geen zorgen dit is geen spoiler en anders is dit te vaag om een spoiler te kunnen zijn). We vertelden dat we beiden bij het stuk waren dat er een veer van een raaf lag op een kussen.*

In al mijn boeken zorg ik dat er een raaf wordt verwerkt in het verhaal. Aangezien ik een Ravenclaw ben. Yes, I’m a Potterhead!

Dit was het einde van het ontzettend leuke interview met Lesley. Ze heeft nog veel en veel meer verteld dan wat ik in deze post heb geplaatst, maar om het zo duidelijk mogelijk in één blogpost te verwerken heb ik het op deze manier gedaan. Ik hoop dat je hebt genoten en tot de volgende blogpost!

Liefs,

 

 

 

 

P.S. Ik wil de organisatie van YALFest onwijs bedanken voor deze unieke kans!