Later als ik groot ben…

Gepost op 3 april 2016 door Katja in persoonlijk, Schrijfsels / 2 Comments

DSC_0155

Wanneer ik ongeveer 6 jaar oud was werd aan mij voor het eerst gevraagd wat ik later wilde worden wanneer ik groot was. Het was in groep 3. De jongens zeiden iets stoers zoals brandweerman of politieagent. En de meiden wilden bijna allemaal prinses worden. En ik? Later als ik groot ben…

dan word ik… Toen ik 7 jaar oud was schreef ik in mijn eerste dagboek dat ik net als mijn moeder wilde werken met verstandelijk beperkten. Ik ging eens in de zoveel tijd mee naar mijn moeder haar werk en wat vond ik die dagen interessant. Dagen nadat ik met moeder mee was geweest was ik er nog steeds over aan het praten. Ik vond het heel bijzonder werk wat ze deed en ik wilde dat ook kunnen.

Ik herinner me nog goed een moment dat mijn moeder in de keuken staat. Geen idee hoe oud ik was, maar ik was in ieder geval niet langer dan mijn moeders benen. Met mijn armen klem ik mij vast aan mijn moeder haar rechterbeen. Ik kijk omhoog en met alle enthousiasme roep ik naar mijn moeder: ‘Later als ik groot ben… dan word ik net zoals jij!’

In de jaren daarna begon ik pas te dromen over banen die misschien wel buiten bereik lagen. Grappig genoeg was dat juist het moment voor mijn klasgenoten om voor serieuze beroepen te kiezen zoals juf/meester, kapper of iets anders wat een stabiele baan is. Ik wilde modeontwerpster worden.

Op de middelbarschool wilde ik in het begin nog modeontwerpster worden, daarna juf, actrice… Ondanks dat mijn nummer 1 optie vaak is gewijzigd, wijzigde mijn tweede niet of nauwelijks door de jaren heen. En dat was en is nog steeds journalist worden. Op papier gezien ben ik nu journalist, maar zo zie ik mezelf nog lang niet. Ik sta slechts aan het begin van mijn carrière.

Onlangs liep ik samen met een studiegenoot van school naar mijn huis. Hij praatte over zijn toekomst, hoe hij het voor zich ziet. Ik raakte geïnspireerd. Niet omdat ik hetzelfde voor ogen heb, maar de manier hoe hij met vol passie over zijn droom aan het praten was. Ik realiseerde mij die avond dat ik geen duidelijke toekomstbeeld meer heb. Ik weet niet wat ik later wil worden. Heb jij zojuist de laatste zin nog een keer gelezen? Ja, het klopt. Ik weet niet wat ik later wil worden. Ik heb geen duidelijk beeld. Het enige wat ik heb zijn wat dromen. Ze gaan over reizen en schrijven. Geen idee wat ik er exact mee wil doen.

Ik heb hierover de laatste tijd veel nagedacht en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik rust heb gevonden in het feit dat ik niet weet wat ik wil worden. Ik vind zoveel dingen leuk en ben dol op de kansen die ik op het moment krijg. Leven in het moment is fijn. Vandaar dat ik erover aan het nadenken ben of een leven als digital nomad goed bij mij past. Ik ben namelijk iemand die geniet van het moment, eigen baas wil zijn en als het heel even kan werken als freelancer waar ook te wereld. Maar zoals ik al eerder typte, weet ik nog niet wat ik precies wil in mijn toekomst.

Wat ik later ook mag worden… Ik heb maar één doel en dat is genieten van moment op moment.

Wat wilde jij eerder worden en wat wil je nu of ben je geworden?

Liefs,

header31-860x280

Tags:


2 responses to “Later als ik groot ben…

  1. Het was altijd mijn grote droom om in de film- en televisiesector te werken, maar nu ik dat een aantal jaar gedaan heb wil ik toch iets anders.. Voorlopig heb ik nog geen nieuwe toekomstdroom en geniet ik – net als jij – gewoon van het moment!

Laat een antwoord achter aan Marcia Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.