Mijn landgoed leven voelt soms alsof ik leef in een bubbel… Vandaag meer daarover in deze blogpost. Lees snel verder!
Het komt zelden voor dat ik een week op het landgoed blijf zonder het maar één keer te verlaten. Bijna elke week heb ik school op de dinsdagavond, besluit ik om op woensdagavond naar de film te gaan of ik kan niet blijven slapen in het hotel. Bijna elke week komt het wel voor dat ik minstens twee keer het landgoed verlaat voor een paar uurtjes. Toch zitten er soms ook weken tussen dat ik het landgoed niet verlaat en een hele week blijf in de zogenoemde bubbel.
Onlangs had ik geen school of andere plannen. In plaats daarvan zat ik meerdere avonden die week aan de bar. Oké, dit klinkt alsof ik al die avonden alcohol dronk. Maar integendeel ik drink bijna geen alcohol. Ik houd het bij een thee, water of cola. Wanneer de barmannen het heel rustig hebben, dan vragen ze aan mij om aan de bar te zitten. Ten eerste zodat ze zich wat minder alleen voelen en soms is het ook praktisch want als er al iemand aan de bar zit is het ook uitnodigend voor gasten om naar de bar te gaan.
Soms is het een hele rustige avond en klets ik met de barman. Tussen 21:00 en 23:00 komt er meestal iemand (of twee) van de bediening naast me zitten wanneer ze klaar zijn met werken. Er kunnen ook avonden tussen zitten dat ik daar zit samen met één van mijn directe collega’s. Of ik lees een boek. Ik vind het soms erg fijn om geroezemoes om me heen te hebben. Met name als ik voor een week het landgoed niet verlaat. Het is fijn om andere mensen te horen parten dan alleen mijn directe en indirecte collega’s.
Het is echt een leven in een bubbel. De bubbel is het landgoed en mijn leven speelt zich alleen daar af. Al meer dan 5 maanden is dat een groot onderdeel van mijn leven geworden. Zelfs in die weken dat ik wel voor een paar uurtjes weg ga van het landgoed. Want ik werk in de bubbel, ik eet in de bubbel en mijn sociaal leven is in de bubbel.
Of ik het lastig vind? In het begin niet. Alles was nieuw en leuk. Maar naarmate de dagen korter werden vond ik het steeds lastiger worden. Ik kon niet meer mijn boswandeling maken na het avondeten. Gelukkig bedacht ik wat anders: de bioscoop. Eind november schoof ik voor het eerst aan bij de bar, maar goed dat is toch anders dan een boswandeling of naar de bios. Ik mis op dit moment mijn sociaal leven. Ik vind het jammer dat ik mijn vriendinnen al zo lang niet meer heb gezien. Op een landgoed wonen is namelijk heel anders dan wonen in een studentenhuis. In een studentenhuis ben je thuis, maar op het landgoed blijf ik ondanks alles een gast. Geen eigen spullen op mijn kamer behalve wat in mijn tas zit.
Mijn landgoed leven blijf ik een ongelooflijke ervaring vinden. Een moment die ik nooit zal gaan vergeten. Want wat heb ik ontzettend veel leuke dingen mogen doen en de contacten die ik nu heb met sommige mensen is iets bijzonders. Nog 7 weken en dan is het leven in de bubbel voorbij.
Liefs,
Geef een reactie