Prestatiedrang

Het is al heel lang niet voorgekomen, maar ik zat onlangs met een tijdschrift en een kop thee op mijn geïmproviseerde bank. Terwijl ik zat te bladeren in dat tijdschrift merkte ik een soort ‘druk’. Alsof mijn keel werd dichtgeknepen en mijn ademhaling steeds sneller ging.

Artikel na artikel las ik over begin twintigers die al echt iets van hun leven hebben gemaakt. Ik werd bang en nog steeds als ik eraan terugdenk. Het is toch te bizar voor woorden dat ik niet eens kan chillen met een tijdschrift zonder na te denken?

Ik voel de drang naar presteren enorm. Soms zit ik tot diep in de nacht op mijn laptop te tikken voor school of omdat er zo nodig iets in mijn hoofd moest oppoppen en wat ik meteen wilde uitwerken. Net zoals het schrijven van deze post. Ik ben nog maar net klaar met mijn schoolwerk na een lange dag stage en het is al ergens rond middernacht… Grappig genoeg kwam ik tijdens mijn schoolwerk met dit onderwerp in mijn hoofd te zitten. Helaas wilde ik het meteen uitwerken. Al moet ik ook bekennen dat mijn beste blogposten de posten zijn die ik op een willekeurig moment meteen uitwerk.

Prestatiedrang. Ik baal af en toe heel erg dat ik dit zo ontzettend sterk voel. Het lijkt er dan namelijk op alsof ik MOET presteren en niet mag. Toen besloot ik iets. Afgelopen weekend is er niets online gekomen op mijn blog, dit was heel bewust. Mijn plannen had ik afgezegd. En het was gewoon ik, Netflix en boeken om het weekend door te komen. Ik wilde namelijk een weekend niets doen. Het is niet zo zeer dat ik gefaald heb, maar ik heb wel gemerkt dat ik niet goed stil kan blijven zitten. Maar hé, mijn kamer heeft wel een kleine verbouwing gehad en mijn zomerkleding stopte ik achterin mijn kast en haalde vervolgens mijn herfst- en winterkleding voor de dag.

Ik realiseerde mij dat dit niet de persoon is die ik wil zijn, want ik word niet gelukkig van die persoon. Ik wil kunnen genieten van elk moment en niet gehaast even een blik ergens opwerpen. Dat vind ik ook zo speciaal aan reizen. Het genieten van het uitzicht, even stil staan. Het nare gevoel en het stemmetje in mijn hoofd voel ik dan alsnog af en toe. Ik wil namelijk presteren, omdat ik in het verleden heb gezien dat ik blij werd en nog steeds word wanneer ik iets heb bereikt. Dat gevoel wil ik niet laten overrulen door de prestatiedrang. Ik wil dingen bereiken voor mezelf en niet door een soort drang.

Nogmaals ik kan moeilijk stil zitten, maar ik moet zeggen dat het staren naar het plafon heerlijk was. Ik droomde erop los en voelde me meteen een stuk relaxter. Om eerlijk te zijn vind ik het niet erg om het gevoel te hebben dat ik moet presteren. Maar ik moet meer balans gaan vinden. Mijn vakantie in Berlijn heeft hierbij heel erg geholpen. Het was zo fijn om in zo’n grote, maar tegelijk een relaxte stad rond te lopen.

O, en over het tijdschrift? Die heb ik weer op gepakt, want het is ook wel fijn om me te laten inspireren terwijl ik inmiddels onderuitgezakt zit. Even opladen, balans zoeken en dan kijk ik wel weer verder.

Liefs,