Schim en Schaduw (The Grisha #1) – Leigh Bardugo

 

Titel: Schim en Schaduw

Auteur: Leigh Bardugo

Verschenen: juni 2014

Pagina’s: 352

Uitgever: Blossom Books

Waardering: 8/10

Het ooit zo rijke Ravka wordt sinds tientallen jaren in tweeën gedeeld door de Schaduwvlakte; een ondoorgrondelijke duisternis, vergeven van monsters die teren op mensenvlees. Het lot van het land is onzeker. Alina Starkov is nooit ergens goed in geweest. Maar als haar regiment wordt aangevallen en haar beste vriend zwaargewond raakt, ontwaakt er bij Alina een onbekende kracht die zijn leven redt. Een kracht die het door oorlog getergde koninkrijk voor eens en altijd kan bevrijden. Alina moet alles achterlaten en wordt meegevoerd naar het hof, waar ze getraind zal worden tot lid van de Grisha: het magische elitekorps dat wordt geleid door de mysterieuze Duisterling. Alina moet de geheimen van de Grisha leren doorgronden nu de toekomst van Ravka in haar handen ligt. In de dreigende duisternis leert Alina niet alleen haar kracht beheersen, maar leert ze ook een kant van zichzelf kennen die ze misschien liever nooit had ontdekt.

Afgelopen zomer toen Storyhunters nog bestond zat ik in de Hunterclub om Schim en Schaduw te bespreken. Het was op dat moment, je kon er echt niet om heen, het meest gehypte boek. En ik weet nog dat ik Schim en Schaduw op dat moment helemaal niet zo bijzonder vond. Ik denk eigenlijk dat ik het boek leuker had gevonden als het boek niet zo gehypet was, want daardoor kreeg ik nogal hoge verwachtingen.

Uiteindelijk heb ik het boek een week geleden opnieuw gelezen, voordat ik de rest van de serie ga lezen. Zodat mijn geheugen weer opgefrist is. En wat blijkt? De 2de keer dat ik het boek lees vind ik het veel leuker! Ik vermoed dat het ligt aan het feit dat ik nu de namen kende en ook de wat moeilijkere. In begin dacht ik; hoe moet ik dit allemaal onthouden. Maar dat viel heel erg mee, aangezien je de namen steeds beter leert kennen en begrijpen. Daarbij vond ik het ook erg leuk al die bijzondere namen en het voegt zeker iets toe aan het verhaal.Daarnaast zat ik niet steeds voorin op de schudbladeren te kijken op de kaart. Zo leidde ik mezelf niet af en hield ik mezelf niet uit het verhaal.

De cover vindt ik echt geweldig! De special effects maken het plaatje compleet. Het is een hardcover en daar ben ik altijd wel weg van. De ‘kaart’ aan de binnenkant van de kaft vind ik erg handig, zo krijg je een duidelijker beeld van Ravka en de Onzee die er doorheen loopt. Maar raak daardoor niet afgeleid!

Schim en Schaduw is niet vernieuwend alleen fijn dat er een keer een andere omgeving is dan NY, LA of in die richting. Wat ik wel heel erg fijn vind is dat de typische Russische woorden er nog in staan. Daarbij vond ik het leuk en ‘nieuw’ om te lezen over zo’n wereld en cultuur, maar de clichés waren er ook. 

Schim en Schaduw is een goed boek. Het is op een fijne manier geschreven en het leest erg snel. De wereld is nieuw, maar niet te moeilijk uitgelegd. De karakters zijn prima omschreven. Wat men als een nadelig zou kunnen noemen zijn een aantal clichés, niet altijd goed uitgelegde begrippen en het feit dat er tussen de twee spanningspieken aan het begin en het einde er niet zo heel veel spannends gebeurt. Is dat erg? Ik vind van niet.

Om eerlijk te zijn heb ik deze dingen totaal niet opgemerkt tijdens het lezen. De flow van het verhaal liet dat niet toe. Ik bedacht ze pas later, toen het boek al uit was. Alleen de Duisterling verbaasde me: zo diepgaand als die was aan het begin, zo oppervlakkig was hij aan het einde. Waarom? Toch heb ik een gevoel dat dit duidelijker wordt in deel 2, dat er überhaupt meer gaat gebeuren in deel 2. Nee, dit boek is niet baanbrekend origineel of de nieuwe fantasy, maar dat maakt mij niet uit. Ik heb het met plezier gelezen!

Heb jij de Grisha boeken al gelezen? 

Liefs,