Afscheid van Winterswijk

Gepost op 15 januari 2019 door Katja in Schrijfsels / 2 Comments

Afscheid nemen komt altijd sneller dan gedacht. Zo ook afscheid nemen van Winterswijk. Vandaag (wanneer deze blogpost online komt) verhuis ik naar Meppel. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven.

Met mijn nagel probeer ik de washi tape, waarmee ik posters en kaarten aan de muren had hangen, eraf te pulken. Langzaam maar zeker worden de muren kaler. Ze worden weer wit. Alsof hier niemand heeft geleefd. Mijn persoonlijkheid is van de muren gehaald en wat er van over is gebleven, is opgestapeld in dozen en tassen. Alles ingepakt om te gaan en te verhuizen. Op naar een nieuw avontuur. Of ik er klaar voor ben?

Ja, nee, misschien. Ik besef het eigenlijk nog niet. Zelfs nu ik tussen de dozen en tassen in zit en de muren kaal zijn en ik van iedereen afscheid heb genomen. Het voelt eigenlijk bijna onmogelijk om afscheid te nemen van het museum en van het mooie dorp Winterswijk. Tijdens mijn eindgesprek vroeg mijn baas aan mij wat ik het meeste zou missen en ik antwoorde meteen: Winterswijk.

Winterswijk heeft een karakter die ik nog nooit heb gezien. Een dorp vol met mensen die altijd voor elkaar klaar staan. Vele mensen zijn hier vrijwilliger en steunen verschillende stichtingen en/of bedrijven waar ze kunnen. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en altijd in voor een praatje. Daarnaast wist het dorp me meerdere keren te verrassen. Het gevoel van warmte, gezelligheid zijn de eerste dingen waar ik aan denk als ik over Winterswijk nadenk. Ik vergeet nooit meer dat ik afgelopen zomer de bioscoop uitstapte rond middernacht. Een normaal dorp zou volledig uitgestorven zijn, maar in Winterswijk zaten alle terrassen nog vol, kaarsen verlichtten verschillende gezichten van mensen en je voelde de warmte van het dorp meteen. Of dat gevoel weggaat in de Winter? Nee absoluut niet! Door de straten hangt de mooiste verlichting. Een dorp die zowel letterlijk als figuurlijk straalt!

Afgelopen zondag was het mijn laatste werkdag. Ik was een uur voor het einde van de dag klaar. Alles was overgedragen, ik had niets meer te zeggen en mijn sleutels van het museum al ingeleverd. Ik nam de rust om nog een laatste rondje te lopen door het museum en ging zitten in het museumcafé luisteren naar de gesprekken van de bezoekers. Allemaal voor de laatste keer. Maakte nog wat praatjes met verschillende mensen. Voor ik het wist gingen we (eigenlijk de opvolgers) het museum sluiten. Ik stond er alleen bij en keek er naar. Pakte mijn spullen bij elkaar op kantoor. Liep voor de laatste keer van werk binnendoor naar mijn thuis, het appartement van het museum.

Dit afscheid is zo anders dan elk afscheid die ik eerder heb genomen. Weggaan uit Nieuwegein was jammer, maar ik kon wel eindelijk naar Utrecht. Uit Utrecht verhuizen, was geen makkelijke keuze, maar voor mijn eigen gezondheid was het een stuk beter. Maar nu weggaan uit Winterswijk… ik laat hier echt iets achter. Processen die ik in het museum heb verbeterd, vriendschappen en dat fijne warme gevoel die ik altijd krijg van Winterswijk.

Dag museum, dag mooi dorp. Het is voor mij tijd om te gaan!

Liefs,

Tags: ,


2 responses to “Afscheid van Winterswijk

  1. Bedankt voor dat mooi verhaal over Winterswijk en een afscheid. Ik vond Winterswijk ook altijd een speciele stad. Heel mooi en voor mij ook niet te veer weg, want ik woon in Unna, Duitsland dus.
    Ik dacht altijd, dat het echt Nederlands is, om vrijwilligerswerk te doen. Is dat in Winterswijk sterker, dan in de rest van het land?

    • Katja

      Jij bedankt voor je woorden! Winterswijk is inderdaad een erg mooie plek.

      Vrijwilligerswerk wordt door heel Nederland gedaan, maar ik heb nog nooit zo ontzettend veel enthousiaste vrijwilligers ontmoet als in Winterswijk!

Laat een antwoord achter aan Katja Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.