Al het moois is niet verloren – Danielle Younge-Ullman

Titel: Al het moois is niet verloren

Auteur: Danielle Younge-Ullman

Verschenen: juni 2017

Pagina’s: 319

Uitgever: Best of YA

Waardering: 9/10

Ik wil uitgeverij Best of YA bedanken voor het opsturen van een recensie-exemplaar.

De 17-jarige Ingrid, dochter van de beroemde operazangeres Margot-Sophie, heeft een grote droom: ze wil dolgraag een prestigieuze zangopleiding volgen.

Om dat te bereiken moet ze een deal maken met haar moeder. Margot-Sophie laat haar alleen gaan als ze eerst in haar eentje drie weken op een natuurkamp gaat.

Ingrid is bepaald geen nature girl, maar hoe erg kan het zijn om een paar weken bij een kampvuur te zitten en nieuwe vrienden te maken? En bovendien is het een goede afleiding van Isaac, de jongen die ze net gedumpt heeft. Maar dat valt allemaal behoorlijk tegen. Het kamp lijkt meer op een bootcamp-achtig survivalprogramma en ze komt terecht in een groepje getroebleerde jongeren die elk hun eigen problemen hebben. Ingrid begrijpt niet hoe ze daarin is beland, maar ze heeft een belofte gedaan aan haar moeder en is vastbesloten om vol te houden. Zelfs als dat betekent dat ze onder ogen moet zien dat ze minstens zo getroebleerd is als de mensen om haar heen – of misschien wel meer. 

Wow, ik had voor het lezen van dit boek geen idee wat ik kon verwachten. Ik had wel een gevoel, maar dit boek overtrof alles!

Al het moois is niet verloren gaat over een alles doen veranderende natuurkamp en flashbacks terug naar het verleden van Ingrid. Het is mooi om te zien hoe gedetailleerd de hoofdpersoon is. Maar daarnaast hebben de andere personages ook veel diepte. En lijkt niets zo te zijn wat je van te voren had verwacht.

Ik vond het erg gaaf hoe realistisch het boek op mij overkwam. De natuurkamp wordt zo goed beschreven dat ik het gevoel had dat ik die van mij opnieuw aan het beleven was. Ik heb een soort gelijk iets (maar zonder de problematische jongeren)3 keer gedaan toen ik de leeftijd had van Ingrid. Terwijl Ingrid aan het survivallen was, kon ik niet anders dan precies weten hoe ze zich voelde en waar de spierpijn zou moeten zitten. Met andere woorden: de auteur heeft goed werk geleverd als het gaat om realisme. Niet alleen het gedeelte over het natuurkamp. Ook wat zich in de flashbacks afspeelt voelden voor mij zo levensecht aan.

Naast dat de auteur goed werk heeft verricht op het gebied van realisme, vond ik haar een prettige schrijfstijl hebben. Ondanks dat het verhaal veel diepte kent, is het boek een pageturner. Al moet ik bekennen dat ik niet elke flashback even interessant vond en dat het soms het verhaal lichtelijk remde. Al kan dat ook komen doordat ik het vele malen leuker vond om te lezen over het heden in het natuurkamp. Als ik al een kritiekpunt op dit boek zou moeten leveren dan is het dat het heden voor mij nog verder uitgewerkt had mogen worden.

Het boek is uniek. Ik heb nog nooit zo iets als dit boek eerder gelezen. De theatrale en survival aspecten zorgden voor een grappig en mooi contrast. En dan wanneer het boek naar een einde werkt. Was ik blij verrast dat het niet afgeraffeld is, maar de lezer tijd gunt om even op adem te komen. Want er gebeuren een paar dingen op het einde die ik niet zag aankomen.

Lijkt het jou leuk om een boek te lezen die zich voor een groot gedeelte afspeelt in een natuurkamp?

Liefs,