Vorige week was het nog 2020 en nu leven we inmiddels al bijna een een week in 2021. Vandaag neem ik een moment om terug te blikken op het afgelopen jaar.
Wat kan ik eigenlijk nog over 2020 zeggen? Ik staar al een week naar een leeg Word document en niets kwam uit mijn vingers. Dat is de ware reden waarom ik deze blog niet op 31 december plaatste maar pas nu. Het voelde alsof al mijn woorden tekort schoten en dat zal waarschijnlijk nu alsnog gebeuren. Dus daarom schrijf ik alleen het eerste wat in me opkomt.
2020 begon ik met volle moed. Zo begon ik aan verschillende cursussen en ronde op Duits na alles af. Ik gaf een workshop op een groot evenement in Almere, lanceerde verschillende projecten zoals de Instagramcursus en sprak (online) af met zowel oude als nieuwe contacten.
Ook kreeg ik fantastisch bericht dat ik op een geheel verzorgde persreis mocht naar Engeland! Ja, mijn enthousiasme is er niet minder om geworden ondanks dat het niet door is gegaan. Ik blijf trots op deze mijlpaal. Natuurlijk vind ik het balen dat ik geen van mijn reizen heb kunnen maken, want dat betekende ook dat ik vrienden niet heb kunnen bezoeken die onder andere in Italië en Amerika wonen. Maar ik weet ook dat het beter is zo.
Hoe gaat het met mijn reiskriebels? Eigenlijk goed? Ik vind het heel gek om te zeggen vandaar dat ik achter de laatste woorden een vraagteken plaatste. Ik merk dat ik nu nog liever dan anders reis doormiddel van films, series en boeken. Zolang het niet verantwoord is om te reizen, wil ik ook niet reizen. Natuurlijk mis ik het om onderweg te zijn. Maar thuis kan ik ook over verschillende culturen leren, proberen het eten na te maken en nog steeds plan ik heel uitvoerig verschillende reizen die ik ooit in de toekomst hoop te maken.
Pas eind oktober/begin november realiseerde ik me hoeveel van mijn dromen niet door zijn gegaan terwijl ik zo dichtbij was. Je kan het positiviteit noemen of mijn manier van overleven. Zelf ben ik er ook nog niet uit welke van de twee het is. Ik leefde heel erg van maand naar maand. Daarop baseerde ik wat wel mogelijk was.
Mijn dromen waren begin 2020 binnen handbereik en nu lijken ze verder weg van me te staan dan ooit tevoren. Ik weet dat het laatste gedeelte van de zin niet waar is, maar dat is wel hoe het voor mij voelt. Toch is het niet waar, want ik heb een weg gevonden naar die droom. Ik weet dat als ik blijf werken aan mijn dromen dat ik vanzelf wel weer een weg zal vinden.
In 2019 begon ik grappig genoeg al met het oppakken van oude hobby’s en startte ik ook aan bullet journalen. Voor 2020 had ik als persoonlijk doel gezet dat ik meer wilde leren over koken en bakken. En wow, die tijd kreeg ik in overvloed. Maar hé, op die manier kon ik vanuit huis toch andere culturele keukens ontdekken. Dit persoonlijke doel zet ik in 2021 voort, want ik vind het op de eerste plaats oprecht leuk. Op de tweede plaats heb ik gemerkt dat het voor mij een fijn rustmoment is.
Verder ben ik doormiddel van fotografie en schrijven creatief geweest. Ik heb verschillende nieuwe stijlen uitgeprobeerd en ben daarnaast ook gegroeid in het ontwikkelen van mijn eigen stijl. Dat is tevens terug te zien binnen mijn eigen bedrijf. Ik sta ervan versteld hoe ik bepaalde dingen geheel anders zag aan het begin van 2020, de zomer die daarop volgde en aan het einde van het jaar.
Het blijft een bijzonder jaar met hoge pieken en diepe dalen. Een jaar waarin ik veel heb geleerd, heb mogen liefhebben en afscheid heb moeten nemen. Bon Voyage, 2020.
Liefs,
Geef een reactie