Deze maand ontving ik een super grote blog van Claudia, dus pak een kop thee of iets anders te drinken en geniet van haar reisavonturen.
Vanuit het rustige eiland Don Det in Laos deed ik de grensovergang samen met een Duits koppel die ik voor het eerst in Thailand had ontmoet. Toevallig ontmoette we elkaar onder andere weer in Don Det en besloten we samen de grensovergang te gaan doen zodat we sterk in onze schoenen stonden. Voor deze blogpost leek het mij wel toepasselijk een stukje uit mijn reisdagboek over te nemen. Mijn eerste stukje tekst over Cambodja:
Deze ochtend stond ik om 6 uur in de ochtend op met enorme misselijkheid en ik had diarree. Het was geen fijne ochtend maar ik had voldoende tijd om mijn spullen in te pakken en ik kon versassend genoeg mijn ontbijt op! Dat was gisteravond even anders. Toen kon ik mijn avondeten amper op.
We pakte een bootje naar het vaste land, wisselden dollars en gingen vervolgens met een tuktuk naar de grens. Het ging allemaal veel makkelijker dan verwacht. Vele backpackers waarschuwde ons voor oplichtingen, waardoor we tijdens de grensovergang op ons hoede waren.
Vlak na de grens wachtte we op onze bus die we de dag van te voren geboekt hadden. Gezellig in een te kleine minivan reden we naar Siem Reap. Rond 7 uur in de avond kwamen we aan en werden we, inbegrepen in de bus ticket, met de tuktuk naar de hostel gebracht. Om de hoek stopte we met de wat te volle tuktuk, ik hing half uit de tuktuk. De chauffeur nam de tijd om zich voor te stellen, zijn naam is Tiger, om even een praatje te maken over hoe mooi Siem Reap is en dat hij graag onze tour gids zou willen zijn voor de volgende dag.
Cambodja is een vreemd land. Je hoort zoveel verhalen over de corruptie terwijl ik na vandaag de indruk heb dat ze heel vriendelijk zijn. Wel heb ik vreemd genoeg het gevoel dat ik meer nagestaard wordt in vergelijking met Thailand. Cambodja kent minder toeristen?
Cambodja, het land dat nog niet zo lang geleden in bewind was van de zogenoemde communistische Khmer. Veertig jaar geleden wou je niet in Cambodja zijn. Nu is er ontzettend veel toerisme in het land en met name door Angkor Wat gelegen in Siem Reap. Dit was dan ook mijn eerste bestemming, echter voelde ik mij hier niet zo op mijn plek. Het was mij te toeristisch. Winkel en restaurant medewerkers stonden op straat om je naar binnen te lokken. Het echode in de straten met: ‘Want some food’, ‘You need some sunglases’, ‘want a drink’ en ‘eat here’. Het was nogal overweldigend waardoor ik in deze stad enkel een Angkor Wat tour heb gedaan en naar een zijde boerderij ben geweest.
Mijn derde dag in Cambodja was ik alweer aangekomen in de grote beruchte stad Pnhom Penh. Van vele reizigers hoorde ik verhalen dat dit geen fijne stad was om rond te hangen. Ik moest hier met name heen om mijn visa te regelen voor Vietnam, dus er was geen ontkomen aan. Bij de voorbereiding van mijn grote reis vond ik het idee om naar een ambassade te gaan wel heel spannend. Ik kon mij niet herinneren dat ik ooit in een ambassade ben geweest. De aanvraag verliep versassend vloeiend. Even naar binnenlopen, A-4 formuliertje invullen, paspoort inleveren en hopen dat ik de visa binnen enkele dagen in mijn paspoort kan vinden.
Rond de middag kwam ik aan in mijn hostel en weetje waar ik ontzettende zin in had? Lekker mijn favoriete serie kijken. Na de drukke toeristische Siem Reap was mijn energie niveau enorm laag dus besloot ik lekker deze reisdag met een bing avond te combineren. Voor ik het wist was het bijna 9 uur en moest ik toch echt de straten van Pnhom Penh in om opzoek te gaan naar eten. Ik besloot mijn kamergenote te vragen of zij al had gegeten en mij eventueel wou vergezellen. Ze had al gegeten maar raadde mij een lokale plek om de hoek aan dat enorm goed en goedkoop schijnt te zijn. De plek was kenmerkend aan de lichtgroene plastic stoelen met een vriendelijke oude man.
Om het hoekje vond ik de stoelen en inderdaad een vriendelijke oude man, de eigenaar. Hij hielp mij op weg met de menukaart en al snel kreeg ik mijn gerecht: een soort noedel waarvan ik de naam niet meer weet en een traditioneel versgeperst drankje van suikerstok. Rond deze tijd was ik er de enige maar de volgende dag besloot ik er weer te eten en het was bepakt met lokale bewoners. Blijkbaar is dit een geliefde plek onder de lokale mensen en de oude man begroette mij weer enorm vriendelijk.
Verrassend genoeg vond ik Pnhom Penh een enorm leuke stad ondanks de verhalen die ik van andere reizigers heb gehoord. Toen ik in de straten liep moest ik elke keer weer mijn camera erbij pakken want ik zag weer een leuk plekje. De stad kent een mooie robuuste architectuur met veel leuke planten en kleuren. Als planten liefhebber kon ik daar alleen maar vrolijk van worden. Misschien heeft de stad een indruk achtergelaten puur om de vriendelijke oude man in het lokale restaurantje om de hoek.
Tijdens het wachten op de goedkeuring van mijn visa vertrok ik naar Koh Rong Sanloem. Een reiziger vertelde mij dat het zand een geluid maakt wanneer je erop loopt alsof je op sneeuw loopt. Ik was overtuigt en ging hier heen. In een woord: paradijs. Dit was mijn eerste witte strand en ik had mij geen betere strand kunnen wensen. Echter was mijn huid niet zo blij met de zon. De eerste dag had ik heerlijk gezwommen en even in een hangmat gelegen met als resultaat: een enorm rode huid. Gelukkig mocht ik van een mede reiziger aloë vera lenen. Toen viel het mij op hoeveel reizigers in de hostel ook verbrand waren. Volgens mij heerst er een vloek hier op het eiland, maar dit zorgde wel voor een leuke openingszin om in gesprek met andere backpackers te raken.
Een avond mengde ik mij met een andere groep backpackers en hun zwommen iedere nacht in het water om de lichtgevende plankton te kunnen zien. Er werd ook een tour aangeboden om dit te doen maar als dit op eigen voet kan is het alleen maar beter voor mijn budget. Vlak aan het strand zijn enkele restaurants die verlichting hebben en wij moesten proberen zo ver mogelijk te zwemmen zodat we de plankton goed in het donker konden zien. Dit was niet eens zo heel ver weg en voor ik het wist werd ik omringd door blauwe sterretjes elk moment dat ik mij bewoog. Ik kon er geen genoeg van krijgen en dit was zeker een hoogte punt hier in Cambodja.
Het land Cambodja heb ik tamelijk snel bereist. In 2,5 week heb ik Siem Reap, Phnom Penh, Koh Rong Sanloem en Kampot bezocht. Na het verlaten van het paradijsje heb ik Kampot bezocht en drie nachten later haalde ik in de ochtend mijn paspoort op bij de Vietnamese ambassade in Pnhom Penh met een goedgekeurde visa. Diezelfde dag nam ik nog de bus naar Ho Chi Minh City, Vietnam.
Stiekem had ik nog wel wat langer op het eiland willen blijven maar ik had in gedachte dat ik mijn tijd wou nemen in Vietnam. Ik heb mij uiteindelijk enorm vermaakt in Cambodja ondanks mijn eerste impressie in Siem Reap. Hoe meer ik afreisde naar het zuiden hoe vriendelijker de mensen werden. Mocht je eens naar Cambodja willen, vergeet vooral het zuidelijke deel niet.
Liefs, Claudia
Geef een reactie