De Blonde Rebel in haar roze Dr. Martens

Gepost op 13 augustus 2015 door Katja in persoonlijk, Schrijfsels / 4 Comments

Dr. Martens

Een tijdje terug ging ik naar een feestje van een vriendin die ik kende van de middelbare school. Ik had al bedacht wat ik aandeed: spijkerbroek, legerkleur groen shirt, zwarte jack en roze Dr. Martens. Deze Dr. Martens had ik al een tijd niet aangehad. Nadat ik omgekleed was bekeek ik mijzelf in de spiegel, mijn blik bleef hangen bij mijn schoenen. Vervolgens keek ik in diepte van mijn eigen pupillen aan. Zoveel vragen vlogen door mijn hoofd.

Het meisje van de middelbare school durfde deze kleur schoenen niet aan, dat is precies 3 jaar geleden. Die einde van de zomer besloot ik dat ik klaar was met mijn verlegen reacties. Het was tijd om hardop uit te spreken wat ik vond, dacht, etc.

Op mijn eerste schooldag van het MBO besloot ik om een leuk topje aan te doen, een gebleekte jeans en mijn roze Dr. Martens. Ik voelde mij zelfverzekerd en zo stapte ik die ochtend op de fiets om naar mijn nieuwe school te gaan.

Ik weet nog goed hoe ik mij voelde toen ik de school binnenwandelde. Ik voelde mij verdwaald… Mijn ogen scanden de kantine en ik zag overal lange haren. Met andere woorden, ik was op een school beland met (bijna) alleen maar meiden!

Nu moet ik toegeven dat ik niet de grootste fan ben van scholen waarop bijna alleen maar meisjes zitten, want vaak betekent het dat er veel geroddeld wordt. Alsof ik het niet dacht keek iedereen mij met grote ogen aan en begon te fluisteren toen ik langs de verschillende kliekjes liep.

In het begin had ik het niet eens door dat het geroddel over mij ging tot dat verschillende meiden naar mijn schoenen begonnen te wijzen. Mijn verlegen ik begon al langzaam in te krimpen. Is dit hoe het voelt om jezelf te zijn? Vroeg ik mij meerdere malen af. Ik rechtte mijn rug, schouders naar achteren en ik zwaaide met mijn blonde haren en liet al die roddels als druppels over een regenjas langs mij heen vallen.

Inmiddels was het dag 3 van mijn eerste week op school. Mensen begonnen te wennen aan mijn schoenen, maar dat waren alleen de eerste jaars. Met de hogere jaren had ik een interessante ontmoeting mee op het damestoilet waar elk moment van de dag een theekransje lijkt gehouden te worden. Tijdens het handenwassen stond ik pal naast een theekransje. Ik keek strak vooruit in de spiegel om de blikken van die meiden te ontlopen. Eén van die meiden zat mij namelijk aan te gapen en haar vriendin vroeg er wat er was. ‘Zeg nou wat is er!’ begon de vriendin tegen het meisje te zeggen. Ik hoorde de meid wat fluisteren met haar vriendin, maar die kon haar niet verstaan. ‘hé, wat is er nou?!’

Op dat moment had ik mij kunnen omdraaien en weg kunnen gaan terug naar de kantine. In plaats daarvan draaide ik mij om naar het theekransje. Die vriendin keek mij plots aan, verschrikt dat ik mij zo snel omdraaide. ‘Ze heeft het over mijn mooie schoenen’ Met één wenkbrauw omhoog getrokken keek ik de meid aan. ‘Dat klopt toch?’ Ze bracht geen woord uit. Ik draaide mij om en diep van binnen juichte ik.  Ik had namelijk een angst overwonnen, ik durf eindelijk voor mezelf op te komen!

De gedachtes van het MBO vlogen door mijn hoofd. Uiteindelijk trok ik mijn blauwe Dr. Martens aan en verliet het huis om mijn vriendinnen op te halen met de auto om samen naar het feest te gaan.

Mijn roze Dr. Martens waren mijn steuntje in de rug 3 jaar geleden. Ik had ze voor mijn gevoel nodig om net wat zelfverzekerder te zijn. Nu weet ik dat ik het niet meer nodig ben. Wanneer mensen over mij lopen te roddelen: ‘Let the story better be good!’ Zolang ik, ik ben. Pakt niemand dat ooit van mij af!

Liefs,

header31-860x280

Tags: ,


4 responses to “De Blonde Rebel in haar roze Dr. Martens

  1. Wow mooi en herkenbaar stuk, ik had geen roze schoenen haha. Bij mij duurde het wat langer en eigenlijk ben ik vaak nog steeds onzeker. Maar het krijgen van kinderen heeft mijn houding wel veranderd.

  2. Mooi stuk, Katja! En ik vind je schoenen heel tof, haha. Ik had vroeger ook van die knalgroene laarsjes, keek ook iedereen van op. Maar ik vond ze leuk en de rest boeide me niet 🙂

  3. Knap van je dat je dit zo beschrijft, ik denk dat het inderdaad superbelangrijk is om te laten zien dat jij achter jouw keuzes staat: dan wordt er veel minder snel op negatieve wijze over je gepraat.

Laat een antwoord achter aan annabel Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.