Dreiging en Duisternis – Leigh Bardugo

Titel: Dreiging en Duisternis

Auteur: Leigh Bardugo

Verschenen: september 2014

Pagina’s: 432

Uitgever: Blossom Books

Waardering: 8/10

Heb jij Schim en Schaduw al gelezen? Zo niet, dan raad ik je aan om eerst mijn recensie van het eerste deel te lezen.

Opgejaagd door het Eerste en Tweede Leger en achtervolgd door nare herinneringen, probeert Alina samen met Mal een nieuw leven op te bouwen in een onbekend land. Ze moet haar identiteit als Lichtheerseres verborgen houden om niet gevonden te worden door haar tegenstander, de Duisterling. Alina kan haar verleden en toekomst helaas niet lang blijven ontvluchten. Met behulp van een beruchte vrijbuiter, weet Alina veilig terug te keren naar Ravka. Ze is vastberaden om te vechten tegen de duistere krachten die zich in het land verzamelen. Maar terwijl haar magische krachten groeien, glijdt Alina verder en verder af in het gevaarlijke spel van de Duisterling –en verder weg van Mal. Alina moet kiezen tussen haar land, haar macht en de liefde waarvan ze altijd dacht dat hij haar op het juiste pad zou houden.

Met Schim en Schaduw nog vers in mijn geheugen begon ik aan Dreiging en Duisternis. Een verhaal die een beetje voort kabbelt op Schim en Schaduw. Om eerlijk te zijn vond ik dat misschien wel het meest fijne aan het boek. Er zitten een paar actiestukken in het boek die erg goed zijn uitgewerkt, maar toch blijft het verhaal tamelijk rustig. Geen probleem want dat zorgt des te meer voor dat het einde met een knal binnen komt.

Laat ik maar met de deur ik huis vallen: Alina is bij verre één van mijn favoriete personages. Ik weet niet wat het is, maar ik vind haar nogal heel erg zich verschuilen achter het feit dat ze vindt dat ze zwak is. Later veranderd dit en begin ik haar ook meer te mogen. Ze neemt wat risico’s en tot tegenstelling tot andere YA helden laat zij zich wel verleiden door het duister en macht.

Dit boek is al weer even een paar maand uit en daar ben ik mij ook bewust van, want heel boekland stond op z’n kop van Sturmhond. En ik mij maar de hele tijd afvragen wie het was… Maar ik ben erachter hoor en hij is meteen mijn favoriete personage geworden van The Grisha. Sturmhond is een grote toevoeging aan het verhaal, die er meteen voor zorgt dat het verhaal alles behalve saai is. Al zal ik als ik hem in het echte leven tegenkom hoogstwaarschijnlijk een knal verkopen, omdat hij zo irritant is. Maar in het verhaal heeft dat zeker z’n charme.

Ik vind de schrijfstijl van Leigh erg fijn, daarnaast ik vind dat het een goede keuze is geweest dat ze het voor en na stukje vertelt vanuit een andere perspectief dan de rest van het verhaal. Het geeft het boek net wat extra’s. Daarbij weet deze dame goed gebruik te maken van twisten waardoor ik meerdere malen met grote ogen het verhaal verder las.

Ik kijk al uit naar het derde deel, jij ook?

Liefs,