Hoe is het om een vleermuis te zijn? | Mijn reactie op Blossom Books

Gepost op 16 augustus 2017 door Katja in Boeken, Schrijfsels / 4 Comments

Uitgeverij Blossom Books plaatste afgelopen week twee fimpjes op YouTube over een heel belangrijk onderwerp. Een onderwerp waar veel mensen een mening over hebben. En vandaag, mijn mening over het onderwerp.

In dit eerste filmpje wordt er aan de lezer om een reactie gevraagd door Myrthe uitgeefster van Blossom Books. Maar ik vond zelf niet dat ik het recht had om te reageren. Ik ben blank, heteroseksueel en een vrouw (alleen het laatste werkt niet altijd in mijn voordeel of beter gezegd wordt in mijn ogen zo nu en dan als negatief ervaren). Ik val daarom in de ‘meerderheid categorie’. En ik vind niet dat ik een mening moet hebben of iets wel of niet geschreven kan worden over de ‘minderheid categorie’. Ik vind dat de ‘minderheid categorie’ het aan moet geven of zij het er mee eens zijn of niet. Want anders is het weer zo’n geval dat blanken/’meerderheid categorie’ bepalen wat wel of niet kan.

Het tweede filmpje zette mij nog meer aan denken en dan met name over own voices. Ja, ik ben blank en heteroseksueel. Hierdoor lijk ik in de ‘meerderheid categorie’ te vallen.

Als je vaker op mijn blog komt dan is de kans groot dat je weet dat ik schrijf over mijn reizen en dan met name over mijn reizen die ik maak in mijn eentje. Met regelmaat kreeg ik reacties van de buitenwereld dat ze het zo tof vonden dat ik dat in mijn eentje durfde. Want zij zouden dat nooit kunnen, aangezien ze een angststoornis hebben of iets anders wat ze hindert om alleen te reizen. Maar toen schreef ik over mijn paniekstoornis. En *poef* ik bevind mij in de ‘minderheid categorie’. Mijn paniekstoornis is een groot onderdeel in mijn leven, maar ik geef het niet de macht om het mijn leven te beheersen. Dat is de reden dat ik reis. In mijn eentje.

Daarom zou ik zo graag willen dat wanneer er diverse boeken op de markt worden gebracht, dat de belangrijkste kenmerk of karaktereigenschap van een personage niet is dat hij of zij divers is. Natuurlijk vond ik het fijn om over Simon te lezen in Simon vs. de rest van de wereld over een jongen die uit de kast komt, maar zo hoeft niet elk boek te zijn. Het lijkt mij erg leuk om een boek te lezen over een personage met een paniekstoornis, maar die avonturen beleeft. En dat hij of zij een paniekstoornis heeft, dat overheerst niet het verhaal.

Hoe is het om een vleermuis te zijn? Dit is de vraag die filosoof Thomas Nagel stelt in zijn gelijknamige essay.

“Als wij ons brein zijn, waar bevinden zich dan onze subjectieve ervaringen van smaak, tast, reuk of geluid? Stel dat een vleermuis die ook heeft. Gewoon, for the sake of the argument. En nu doe je net alsof je een vleermuis bent. Daar fladder je al rond. Weet je nu wat het is om een vleermuis te zijn? Nee. Je weet hooguit hoe het voor jou zou zijn om een vleermuis te zijn, niet hoe het voor een vleermuis voelt om een vleermuis te zijn.

 

Nagels punt: je kunt niet in iemands innerlijk kruipen. Ik weet niet wat u ziet als u iets ‘geels’ ziet. Misschien is dat wel wat ik ‘blauw’ noem. En ik kom er nooit achter, ook niet door uw hersenpan open te snijden.”

– Thomas Nagel, What is it like to be a bat (1974)

Ik heb op de stelling van Blossom Books (Auteurs mogen schrijven over wie ze willen) beantwoord met “Ja. Mits ze goed onderzoek doen”. Waarom? Als auteur (zonder hetzelfde doorgemaakt te hebben als de hoofdpersonage in het boek) kan je je verdiepen en heel dichtbij het ware gevoel komen. Maar dan komt de vraag: Wat is het ware gevoel? Iedereen is immers anders. En is het erg om een boek te lezen waarin bijvoorbeeld de paniekstoornis afwijkt dan hoe ik die ervaar? Nee, ik vind van niet. Dat is juist het mooie aan boeken lezen. Niet alleen wordt de auteur ruimte gegund om nieuwe dingen te ontdekken, maar ook ik als lezer leer (onbewust) veel en zo groeit mijn empathie ook nog eens.

Zolang de auteur goed onderzoek doet, respectvol omgaat met het onderwerp en de diversiteit van de personages niet het belangrijkste kenmerk of karaktereigenschap laat zijn, dan vind ik het prima wat er op de markt wordt uitgebracht.

Liefs,


Tags:


4 responses to “Hoe is het om een vleermuis te zijn? | Mijn reactie op Blossom Books

  1. Goed dat je dit vanuit jouw perspectief uitlegd. Ik heb ook ‘ja, mits goed onderzoek’ gestemd. De meeste schrijvers die hun boeken publiceren bij uitgeverijen zijn wit. Ik denk dat het daarom ook goed is dat zij – witte mensen dus – niet alleen maar over witte mensen schrijven. Zo komt er ook meer diversiteit in boeken. Daarbij moeten ze natuurlijk wel goed onderzoek doen en mensen spreken.

    Al ben ik er voor dat People of Colour ook zeker boeken moeten schrijven (en de kans krijgen op uitgave) vanuit hun perspectief. 🙂

Laat een antwoord achter aan Katja Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.