Holding Up the Universe – Jennifer Niven

 

Titel: Holding Up the Universe

Auteur: Jennifer Niven

Verschenen: oktober 2016

Pagina’s: 388

Uitgever: Penguin

Waardering: 10/10

Everyone thinks they know Libby Strout, the girl once dubbed ‘America’s Fattest Teen’. But no one’s taken the time to look past her weight to get to see who she really is. Since her mum’s death, she’s been picking up the pieces in the privacy of her home, dealing with her heartbroken father and her own grief. Now, Libby’s ready: for high school, for new friends, for love, and for EVERY POSSIBILITY LIFE HAS TO OFFER. I know the part I want to play here at MVB High. I want to be the girl who can do anything.

Everyone thinks they know Jack Masselin too. Yes, he’s got swagger, but he’s also mastered the art of fitting in. What no one knows is that Jack has a secret: he can’t recognize faces. Even his own brothers are strangers to him. He’s the guy who can re-engineer and rebuild anything, but he can’t understand what’s going on with the inner workings of his own brain. So he tells himself to play it cool: Be charming. Be hilarious. Don’t get too close to anyone.

Wat is dit een heerlijk boek voor wanneer je in een leesdip zit! Ik wilde niet stoppen met lezen, maar aangezien ik dit boek las tijdens mijn reis in Engeland, had ik geen andere keuze. Of ik zou niets zien van Liverpool, al zag ik dat niet als een optie. Het leuke aan dit alles is dat ik de auteur heb ontmoet in Londen. Ik wist door het event wat er ongeveer zou gaan gebeuren in het boek. Jammer, maar het event was te tof om niet naar toe te gaan. En uiteindelijk pakte het boek heel anders uit dan ik van te voren had verwacht. Toegegeven er zitten wel een paar stukken in waarvan ik dacht waarom? Het was net iets te geromantiseerd en heel erg Amerikaans, niet dat beiden een slecht iets hoeven te betekenen, maar voor mijn smaak soms net even te.

Libby is een bijzonder personage en tegelijk erg herkenbaar. Ik vond het fantastisch om de groei van dit karakter te zien door middel van flashbacks. En dan Jack, de stoere mooi boy, echt een personage als je het mij vraagt. Niven heeft geweldig kunnen werken met deze hoofdpersonen om een herkenbaar, breekbaar en een verhaal met een boodschap over te brengen. En dan was het ook heel erg fijn dat het verhaal ontzettend snel las, een echte pageturner.

De hoofdpersonen maken fouten en dat zorgde er voor dat ik het zo’n fijn boek vind. Ik hoef geen perfectie. Alleen Jack is al een wandelende-minder-goede-keuze-maker. Libby maakt ook niet altijd even de beste keuzes, maar dat waren wel echt keuzes die ik zelf ook zou maken of heb gemaakt toen ikzelf nog op de middelbare school zat. En yeah! Er wordt gedanst in dit boek! Ik was zelf een danser op de middelbare school, dus ja Libby en ik zitten op één lijn.

Dit boek… voor mij was het een achtbaan van emoties. Het was herkenbaar, het verhaal was vlot en ja ik heb moeten huilen (niet om het einde, maar omdat het zo herkenbaar is en ik zoveel van Libby in mezelf zag). En mijn motto, mijn levensstijl: Be too much. Dat kwam in dit boek naar voren, hoe tof? Het boek gaat over niet verstoppen wie je bent en durven zijn wie je bent.

Liefs,