Hoog sensitief op de werkvloer

Hoog sensitief zijn en werken op een drukke werkvloer zoals op kantoor. Het is niet het makkelijkst, maar zeker niet onmogelijk!

Bijna twee jaar geleden had ik een gesprek met mijn stage coördinator van school. We waren wat aan het kletsen en ik merkte dat zij mij aan het observeren was. Ik kijk haar vragend aan. Toen vroeg ze aan mij: ‘Ben je hoog sensitief?’ Sorry, wat? Ik had daar toevallig net iets over gelezen, maar echt weten wat het is deed ik niet. ‘Ik merk het aan de manier hoe je praat. Je vertelt iets wat je drie jaar geleden hebt beleeft alsof het gisteren was. Je vertelt het op een manier alsof je het zag en voelde met al je zintuigen.’ Ze vertelde me ook hoe ze het terugzag in mijn werkhouding. We liepen een lijstje langs met punten waarop ik hoogsensitiviteit bij me zou kunnen herkennen. Maar ik herkende mezelf niet in het geschetste plaatje. ‘Je draagt je oogkleppen nog. Je hebt jezelf waarschijnlijk geleerd hoe ermee om te gaan in dagelijkse situaties.’

Om eerlijk te zijn, wist ik het niet. Uiteindelijk heb ik mezelf laten testen, want het zou het een en ander verklaren. De problemen waar ik meestal tegenaanloop op de werkvloer. Ik zette tijdens de test mijn oogkleppen af en wat bleek? Ik ben hoog sensitief. Uiteindelijk kreeg ik te horen dat veel mensen die tevens een paniekstoornis hebben ook sensitief zijn. Tijdens een aanval beleef ik alles enorm intens en de reden daarvoor is hoog sensitief zijn. Vaak hoor ik de negatieve kanten er over. En ja, ik heb er aardig wat problemen mee gehad. Gelukkig zitten er ook onwijs veel positieve kanten aan vast.

Tijdens mijn gesprek met de directeur in het museum over mijn stage bespreekt ze met mij iets. Iets wat ik had gezegd/gedaan die week ervoor. Ik vertel haar dat ik hoog sensitief ben, dat ik het soms lastig vind om in bepaalde situaties te handelen. Ze begreep me en we stelden een plan op. We bedachten onder andere hoe ik beter en rustiger aan het werk zou kunnen. Zo mocht ik oortjes in en als het echt te druk voor mij werd, mocht ik in de kamer ernaast gaan zitten. We bespraken nog veel meer dingen en dat hielp enorm. Mijn hoogsensitiviteit heb ik daardoor kunnen ontwikkelen als iets wat voor mij werkt en niet meer tegen mij.

Tijdens mijn eindgesprek werd genoemd dat ik nooit iets vergat om te doen. Alsof ik overal mijn voelsprieten had zitten. Doordat ik onder andere gevoelig ben voor geluid hoor ik altijd precies als er beneden in het museum iets aan de hand was. Na een paar maanden wist ik zelfs van een deel van de vrijwilligers wie naar boven kwam via de trap omdat ik hun voetstappen herkende. Het voelt als een innerlijke strijd om te leren hoe om te gaan met hoog sensitief te zijn. Leren wat je moet horen/zien en wat ruis is. Dankzij goede begeleiding en de ruimte die ik daarvoor kreeg om me te ontwikkelen, zie ik alleen nog maar de voordelen. Het zorgt er namelijk voor dat ik nauwkeurig ben, bijna nooit iets vergeet, maar ook iets heel anders. Schrijven. Ik krijg vaak te horen dat zowel jong als oud, man of vrouw zich herkent mijn verhalen wanneer ik ze opschrijf. Ik denk dat ik een deel heb te danken aan hoog sensitief zijn. Het helpt mij om mijn verhalen meer diepgang te geven.

Ik heb in het begin te horen gekregen dat ik beter niet in de toekomst aan mijn leidinggevende zou moeten vertellen over mijn hoogsensitiviteit. Maar juist doordat ik het wel heb gedaan, heeft het voor mij een verschil gemaakt. En kan ik eindelijk een stuk rustiger werken en is het – zoals ik al eerder zei – voor mij gaan werken in plaats van tegen mij. De maatschappij ziet het vaak als een nadeel. Terwijl het juist een verlengstuk kan zijn van jouw persoonlijkheid.

Liefs,