Bryce Quinlan geniet met volle teugen van alles wat Crescent City te bieden heeft. Maar dan worden er meerdere gruwelijke moorden gepleegd en stort haar leven volledig in.
Titel: Huis van aarde en bloed
Auteur: Sarah J. Maas
Vertalers: Annemarie Lodewijk, Valérie Janssen en Jet Matla
Verschenen: maart 2020
Pagina’s: 936
Uitgever: Boekerij
Waardering: 7/10
Trigger warning: drugs
Bedankt, Sebes & Bisseling Literary Agency, voor het opsturen van een recensie-exemplaar.
Crescent City is een bruisende, moderne stad waar mensen en magische wezens op gespannen voet met elkaar samenleven. De stad strekt zich uit in zeven districten, van het knusse stadshart en chique woonwijken, tot duistere uithoeken en de beruchte markt waar van alles te koop is, van vers vlees tot smokkelwaar.
In de stad maken vier huizen de dienst uit. Bryce Quinlan – half mens, half Fae – behoort tot het huis van aarde & bloed, net als alle andere mensen, dieren, heksen en Fae. Samen met haar vrienden geniet ze volop van alles wat Crescent City te bieden heeft. Maar als de stad wordt getroffen door een wrede moord, komt er abrupt een einde aan haar zorgeloze leven. Bryce krijgt de opdracht de dader te ontmaskeren, samen met de beruchte huurmoordenaar Hunt Athalar. Maar hun verwoede poging het mysterie op te lossen, zet meer in beweging dan ze lief is.
Bij verschillende bloggers en YouTubers had ik al gelezen en gehoord dat het begin van dit boek behoorlijk pittig is. Vanwege de enorme hoeveelheid informatie die je als lezer alleen al gaat lezen in de eerste 50 bladzijden. Ik ben daarom het boek gaan lezen en heb geprobeerd om me niet te focussen op de informatie, maar op het verhaal. Dat werkte, alleen kwam ik er later wel in de problemen mee, omdat ik belangrijk informatie totaal niet had opgeslagen.
Hoe je ook het verhaal in gaat, de informatie is behoorlijk veel. Terwijl het makkelijk over het hele boek uitgesmeerd had kunnen worden. Met name omdat het middenstuk vrij saai is. Daar zal ik later op terugkomen.
Bryce is een halfbloed. Half mens, half Fae. In dit boek zijn er ook elfjes, weerwolven, vampiers, engelen, demonen en nog veel meer. Bryce en haar beste vriendin Danika zijn grote feestbeesten. Drugs, drank en seks. Alles komt voorbij in dit verhaal.
Wegens een hartverscheurende gebeurtenis is het dan toch echt tijd voor Bryce om op te groeien. En dat doet ze, zonder het mensen te laten merken. Ze hangt de feestbeest uit, maar heeft stiekem haar drankje voor water verruild.
Twee jaar later gebeurt er iets waardoor de hartverscheurende gebeurtenis opnieuw onderzocht moet worden. Bryce wordt op de zaak gezet samen met Hunt Anthalar, een slaaf en gevallen engel. Ook wel bekend als de schaduw van de dood.
Het verhaal kent meerdere perspectieven. Bryce, Hunt en heel af en toe Ruhn (de halfbroer van Bryce). Ergens vond ik die meerdere perspectieven wel fijn, want het is leuk om het verhaal van verschillende kanten te kunnen lezen. Maar daardoor miste ik wel diepte in de personages. Er zitten zeker scènes in die ontzettend sterk zijn en veel meer diepte geven aan onder andere Bryce en Hunt. Helaas blijven die scènes beperkt en heb ik niet het idee dat ik Bryce echt ken. Best gek eigenlijk, want het boek is meer dan 900 bladzijden. Dan zou je toch zeggen dat je iemand leert kennen?
Ondanks dat ik kritiek punten heb, heb ik zeker genoten van het boek. Al blijft het middenstuk toch net even te lang. Het gaf de auteur wel de kans om hints te droppen in een fantasy die ook best wel een mysterie verhaal lijkt te zijn. Het voelt voor mij behoorlijk dubbel. Van de ene kant was het verhaal echt te lang terwijl de personages ook niet super goed zijn uitgewerkt. Maar aan de andere kant is het verwerken van de mysterie echt geweldig gedaan. Normaal gesproken kom ik er vrij snel achter wie er achter zit. Deze keer had ik echt geen idee. Het verhaal gaat alle kanten op en tegelijkertijd staat het verhaal (op mysterie gebied) als een huis.
Eenmaal na het middenstuk zat de vaart weer in het verhaal en had ik het boek voordat ik wist uit. Het hele verhaal komt zo ontzettend mooi samen in het einde. In het boek zitten veel originele elementen en tof dat je als lezer met regelmaat op het verkeerde been wordt gezet.
Het begin en het einde van het verhaal vond ik fantastisch en ik vind het heerlijk dat de auteur niet terugdeinst om gruwelijke keuzes te maken. Dat kan ik erg waarderen en zorgde er ook voor dat ik heb genoten van het boek.
Huis van aarde en bloed lijkt bijna een standalone al zijn er nog wel een paar open eindjes. En dat zorgt ervoor dat ik het tweede deel zeker wil gaan lezen!
Liefs,
Geef een reactie