Laatste dagen op kantoor

De laatste dagen van mijn leven op kantoor zijn ingegaan. Voor het einde van deze week ben ik nog maar twee handen nodig om af te tellen. Tijd voor een schrijfsel over mijn leven op kantoor en de weg die ik heb afgelegd.

Daar zat ik dan op kantoor. Eén van de beheerders van het pand staat achter me om de boel af te sluiten. Mijn tas zwaai ik over mijn schouder en ik loop het kantoor uit. Hij vraagt me: hoe was het afgelopen halfjaar? Heb je veel geleerd? Die vraag heb ik de afgelopen twee weken veel gekregen, maar dit is de eerste keer dat de vraag wat met me doet. Misschien wel omdat ik de avond ervoor midden in mijn slaapkamer bleef staan en me iets realiseerde: dit grote avontuur is straks allemaal voorbij. Ik heb het niet over mijn tijd bij het museum, maar het hele grote avontuur waar het zijn van junior-directeur slechts een onderdeel is.

Vier jaar geleden rond deze tijd kan ik me nog goed herinneren alsof het gisteren was. Toch zijn er ook momenten dat het voelt als een geheel ander leven. Vier jaar geleden precies vandaag had ik een paar dagen eerder een telefoontje gehad toen ik in Amsterdam was. Terwijl ik in een hoekje wegkroop op het station om de persoon aan de andere kant te kunnen verstaan kreeg ik te horen dat ik was uitgenodigd voor een gesprek. Vandaag over een week vier jaar geleden had ik mijn gesprek en dat zie ik toch best vaak als het begin van alles. Ik pakte een maand later een tas en ging weg naar Engeland. Ik ging mijn dromen volgen. Keihard werken en genieten. Niet veel later terug in Nederland begon ik aan het grote avontuur. Werken op kantoor.

In zes kantoorpanden heb ik gewerkt in de afgelopen vier jaren. En wauw wat een prachtige tijden. Ik heb veel mogen leren, mogen lachen en vrienden mogen maken voor de rest van mijn leven. Maar het had allemaal een doel voor mij. Niet om mijn CV op te leuken of te zorgen voor een netwerk. Nouja, allebei is mooi meegenomen, maar dat is niet waar ik het voor deed. De afgelopen jaren leerde ik iets, waar ik lang geen woorden voor had om het te kunnen beschrijven. Ik ben niet iemand die graag naar school gaat, maar leren doe ik maar al te graag. En de afgelopen jaren heb ik mezelf een educatie gegeven. Niet op een schoolse manier, want ik stelde mijn eigen leerprogramma samen.

Ik wist dat ik na mijn mbo opleiding niet meteen door zou kunnen gaan naar de redactie van een uitgeverij. Dus nam ik een omweg. Een omweg die misschien wel vijftien maanden in totaal duurden, maar dat was het waard. Want onderweg leerde ik belangrijke lessen. Niet alleen over marketing, maar ook lessen over mijn leven. Langzamerhand werkte ik mezelf op en mocht ik toch onderdeel zijn van de redactie van een uitgeverij. Ik ging nog een stapje verder daarna en ging werken op een landgoed. Toen ik dacht dat ik echt alles had gedaan, werd ik Junior-directeur van een museum.

Mijn eigen leerprogramma. Sommige mensen zoeken een stage gebaseerd op de keuze van hun school. Ik probeerde mijn stages te kiezen op basis van mijn gevoel, hoe ik me verder wilde ontwikkelen en wat ik nodig zou denken te hebben in de toekomst. En dat is waarom ik eergisteravond opeens even stil stond in mijn slaapkamer en me realiseerde: dit avontuur is voorbij. Ik heb geleerd wat ik wilde leren. Laat ik het nu maar in de praktijk gaan brengen. Op naar een nieuw jaar, een nieuw begin en een nieuw avontuur. Op naar het volledig opzetten van mijn bedrijf. Ik zeg gedag tegen het kantoorleven en ga naar een leven als freelancer.

Liefs,