Mijn landgoed leven #2: dicht op maandag

Een nieuwe week, een nieuw avontuur op het landgoed. In mijn tweede week van het landgoed sta ik voor een dichte deur. Lees je mee hoe dit verhaal afloopt?

Goedemorgen maandag

Dit was de eerste maandag dat ik met het openbaarvervoer naar het landgoed ging. Het was behoorlijk vroeg. Ik ging namelijk om zeven uur in de ochtend al weg van huis en pakte de bus, vervolgens twee treinen en nog één bus om op het landgoed aan te komen. Maar het is het waard zodra de boslucht mijn longen vullen. Voor ik naar kantoor ga loop ik eerst naar het hoofdgebouw aka de receptie om daar mijn sleutel op te halen. Ik moet me namelijk elke maandagochtend melden in het hoofdgebouw, daar krijg ik de sleutel van mijn hotelkamer. Maar voor ik de sleutel krijg hoor ik eerst of ik wel in het hotel mag verblijven. Ik kan namelijk niet altijd blijven logeren in het hotel, aangezien het hotel dicht is wanneer er geen kamers geboekt zijn. Maar die ochtend kreeg ik de sleutel dus ik verwachtte geen problemen. Toen was het halverwege de middag…

De receptie belde naar het cursusinstituut en de receptioniste melde dat ik niet kon blijven die nacht. Er waren geen kamers geboekt, maar ze dacht dat ik dat wel wist. Er was namelijk een systeemfout gemaakt. Oeps! Tja, dat kan gebeuren. Ze gaf mij namelijk de sleutel zodat ik mijn spullen alvast op mijn kamer kon leggen. Aangezien ik de andere nachten wel in het hotel kon verblijven. Goed dat was even snel schakelen. Ik belde een vriendin en zij zei: pak je spullen, ik zie je vanavond. Dus dat deed ik. Ik nam de noodzakelijke spullen mee en vertrok na stage naar Utrecht. Wat in velen hun ogen als een rampavond zou worden bestempeld, was dit echt een onwijs toffe avond met pizza, kletsen en nog iets kletsen. Ik ben enorm blij dat ik zulke goed vrienden in mijn armen heb mogen sluiten. Vrienden die meteen reageren wanneer ik om help roep.

School op dinsdag

De volgende ochtend verliet ik een beetje brak het studentenhuis in Utrecht op naar stage. Helaas kom ik verregend aan in het hoofdgebouw. Een stortbui tussen Amersfoort Centraal en het landgoed wist een moment uit te zoeken terwijl ik net op de fiets zat. natuurlijk kan je nergens schuilen op zo’n moment. Nou goed, gelukkig kon ik opdrogen bij de receptie in de backoffice. Wanneer het kantoor nog niet open is, dan werk ik daar de eerste uren.

In de middag stap ik weer op de fiets. Via Amersfoort Centraal weer naar Utrecht. Het is tijd voor school. Wow, het zo’n gek idee om in mijn laatste jaar te zitten. Maar tegelijkertijd heb ik er onwijs veel zin in! Na school gaan we met wat medestudenten borrelen. Yup, ook vanavond werd een latertje. In de avond op de fiets terug naar het landgoed kwam ik voor het eerst aan in het donker en wat een prachtig gezicht is het! De verlichting bij het hotel en het hoofdgebouw is erg mooi om te zien.

Hectiek op woensdag

Geen wallen na twee late avonden? Check! Die ochtend begin ik op kantoor, maar voor ik het weet zit ik weer op mijn ijzeren ros naar Amersfoort Centraal, want voor het cursusinstituut mag ik naar Rotterdam! Helaas was er gedoe op het spoor vanwege code geel en oranje, waardoor ik op het nippertje aankwam. Wat ik ging doen? Samen met iemand die voor de uitgeverij van de ISVW (mijn stageplek) werkt sprak ik met de wethouder op het stadshuis in Rotterdam. Ik mocht de foto’s maken en om een quote vragen voor op onze socialmediakanalen. Hoe tof!? Ik keek mijn ogen uit op het stadshuis die zwaar beveiligd was en enorm chique. Even serieus, ik liep daar met mijn Dr. Martens, rood gestifte lippen en mijn haar verwaaid door het weer. Al ben ik blij dat het kon, dat ik daar was en dat dat oké was. Ik werd serieus genomen en ik had een toffe middag.

Uitpuffen op donderdag?

De dag ervoor had ik meer dan zes uren gespendeerd in de trein door het gedoe op het spoor. Beetje jammer, aangezien de hele rit mij maar een kleine drie uren zou hebben gekost wanneer er niets aan de hand zou zijn geweest. Gelukkig was het donderdag wat rustiger en kon ik bezig met het onlinemagazine van de cursusinstituut. In de avond at ik nog mee met de keuken en was het tijd om mijn koffer te pakken om weer terug te gaan naar het noorden van het land.

Had jij ook zo’n gekke week als ik?

Liefs,