Offergave – Julie Kagawa

Titel: Offergave

Auteur: Julie Kagawa

Verschenen: November 2014

Pagina’s: 448

Uitgever: Harlequin

Serie: Blood of Eden #3

Waardering: 8/10

[Deze recensie bevat spoilers voor wie deel 1 en 2 nog niet gelezen heeft]

Recensie Blood of Eden #1: https://thatblondewoman.com/?p=353

Recensie Blood of Eden #2: https://thatblondewoman.com/?p=374

Nu Allie haar geliefde Zeke moet missen, wil ze eigenlijk nog maar één ding: wraak nemen op de levensgevaarlijke vampier Sarren, die eropuit is om de wereld te vernietigen. Samen met Kanin en Jackal zet ze de achtervolging in. Het spoor leidt recht naar Eden, de enige plek waar mensen nog veilig kunnen leven. Met de moed der wanhoop proberen ze de gestoorde vampier in te halen voor het te laat is, maar de weg is lang, en Sarren is ze iedere keer een stap voor. En dan heeft hij nog een laatste gruwelijke verrassing voor Allie in petto… Ondertussen tikt de klok door. Zullen Allie en haar metgezellen nog op tijd zijn?

Dus… dus… Ik moet zeggen dat ik me we even door de eerste 100 bladzijden heb moet wurmen. Vervolgens dacht ik heel even dat het weer leuk werd en toen sukkelde het nog zo’n 80 bladzijden door. Zoals je al merkt vond ik de eerste 180 bladzijden niet echt boeiend. Alison reist samen met haar metgezellen naar Eden om de mensheid te redden. En de eerste 180 bladzijden gaat over de reis en over rabdo aanvallen. Maar na 180 bladzijden begint het eindelijk interessant te worden. Dat was het moment van PLOTTWIST! En ja Julie wist mij weer wakker te schudden. Vanaf dat moment heb ik het boek alleen heel even losgelaten om te slapen.

Ondanks de plottwist en een einde waarvan ik droomde van deze trilogie, moet ik zeggen dat het niet mijn favoriete deel was. Er worden veel dingen voor mijn gevoel herhaald en het verhaal begint erg traag. Ook na de 180 bladzijden waren er soms gebeurtenissen die de snelheid uit het verhaal hielden. Ongeveer de laatste 200 bladzijden van het verhaal had het tempo zoals de voorgaande delen van de trilogie.

Julie heeft dit deel net zo beeldend geschreven als al haar boeken eigenlijk, maar dat zorgde er wel voor dat ik het boek nooit las meteen na een maaltijd. En ook niet voor dat ik naar bed ging… Oké, dat laatste heb ik misschien wel gedaan, maar hé ik kon niet anders want ik zat vol spanning te lezen naar het einde.

Nou dat was het dan. Ik zeg gedag tegen een prachtige trilogie waarvan ik veel heb genoten. Offergave vind ik een erg bijzonder boek (dan laat ik even de eerste 180 bladzijden achterwege). Julie heeft mij meerdere keren weten te verrassen , ik vond het een fenomenaal einde en een bijzonder ontknoping van de trilogie.

Krijg jij ook een leeggevoel van binnen nadat je een trilogie of serie hebt uitgelezen? 

Liefs,