De eerste schrijfsel in meer dan een half jaar! De reden zal ik in deze blogpost vertellen en ook geef ik een aantal persoonlijke updates. Lees je mee?
Voor de volledigheid bespreek ik mijn afgelopen jaar en dan kan ik het eindelijk over het heden hebben.
Dromen in duigen
Voor mij had 2020 een heel belangrijk jaar op carrière vlak moeten wezen. De 16-jarige Katja die op haar diplomering vertelde dat ze de wereld rond ging reizen om er over te schrijven, die droom zou uitkomen. Daarom was ik zo ontzettend blij en trots dat die droom in 2020 in vervulling zou gaan. De landen waar ik zou verblijven stond voor een deel al vast, hotels waren geboekt en de vliegtuigtickets ontving ik van de bedrijven met wie ik zou gaan samenwerken. Met de hoop dat de wereld snel weer zou verbeteren, focuste ik mijn aandacht op andere werkzaamheden. Zo haalde ik andere opdrachten binnen, maar ik miste tegelijkertijd ook de carrière die ik binnen handbereik had en vervolgens in rook opging.
Lange tijd dacht ik dat ik daar niet verdrietig om mocht zijn, omdat ik voor de rest wel gezond was. Pas veel later dat jaar realiseerde ik me dat ik wel mijn emoties mocht uiten, want wanneer zou ik ooit weer de kans krijgen om mijn droom te leven?
Handelen uit angst
Vanwege de gemixte gevoelens kwam als snel angst om de hoek kijken. Het is niet zo zeer dat ik niet in mezelf geloofde, maar ik geloofde niet meer dat mijn dromen ooit nog zouden uitkomen. Ik dacht dat alles waarvoor ik jarenlang heb gewerkt *poef* weg was. Daardoor begon ik uit angst te handelen. Ik besloot om te solliciteren voor een vaste baan. Nu komen we meteen bij het gedeelte waarom er voor zeer lange tijd geen persoonlijke schrijfsels meer zijn verschenen op dit stukje internet. Veel bedrijven bij wie ik solliciteerde keurden het af. Ze gingen me de meest verschrikkelijke vragen stellen over mijn persoonlijke leven. En omdat ik bij wel geteld 6 bedrijven tot de laatste ronde was gekomen, werden de vragen bij elke ronde steeds persoonlijker. Een deel van mij als persoon staat online, maar ze vergaten dat ik slechts een deel online plaats en daardoor erkenden ze niet wie ik in de volledigheid ben.
Nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen en wellicht gaat dit me ooit tegenwerken, maar ik heb besloten dat mijn persoonlijke ontwikkeling mijn toekomst niet in de weg staat. Dus bij deze zeg ik: ik ben zo ontzettend dankbaar dat niemand mij heeft aangenomen!
Je maakt geen wandeling door het bos om daarna niet terug naar huis te gaan
In plaats van uit angst te handelen, besloot ik mijn angsten te omarmen. Ik realiseerde me dat ik beter af ben als freelancer en als ondernemer. Mijn hoofd werkt niet voor een 9 tot 5 baan en het afgelopen half jaar is het bewijs die ik nodig had om volledig op mezelf te vertrouwen en in mijn dromen.
Ben ik terug bij af? Want laten we eerlijk wezen in vele opzichten lijkt het alsof ik terug ben bij mijn oude game plan. Ja en nee. Ik ben ervan overtuigd dat je sommige ervaringen zelf door moet maken om zo de lessen te leren die je nodig bent in de rest van je leven.
Een oude filosofie les kwam weer in mijn gedachten bovendrijven. Waarom maak je een wandeling door het bos? Iedereen maakt om verschillende redenen een wandeling door het bos. Voor sommigen is het om in beweging te zijn, voor een ander om zijn gedachten even op de vrije loop te laten en voor weer iemand anders kan een wandeling door het bos iets geheel anders betekenen. Maar aan het einde van de route keer je altijd terug naar huis. Soms realiseer je dat het huis waarin je woont bij jou hoort en andere keren weet je dat het tijd is om te verhuizen.
Ik heb zo onwijs veel geleerd in de afgelopen maanden en dat zou ik niet willen missen. De lessen waren niet die ik verwacht had nodig te zijn. Toch was ik al die lessen nodig om te groeien en te weten dat ik goed zit met mijn dromen.
In de afgelopen maanden heb ik niet stil gezeten ondanks al dat solliciteren en gesprekken. Ik ben bezig geweest met mijn netwerk te vergroten, had hier en daar freelance klussen en ging op mijn eerste digitale persreis!
Ogen gericht op het heden en niet op de toekomst
Met hernieuwde energie omarmde ik mijn freelance bestaan en niet veel later heb ik me aangesloten bij een super tof bedrijf/merk die wordt gerund door een heel leuk persoon met wie ik het erg goed kan vinden. Belangrijker nog: ze accepteert wie ik ben en wat ik kan.
Vergeet ook niet uitgeverij Zomer & Keuning voor wie ik al jaren freelancewerk verricht. De huidige uitgever is een persoon met wie ik het ook heel goed kan vinden en al een lange tijd ken. De laatste angst die ik in me had vervloog toen ik de reacties ontving op mijn stuk die ik naar aanleiding heb geschreven van de digitale persreis. In de toekomst wil het bedrijf heel graag weer ‘in het echt’ met mij samenwerken. Reizen voor mijn blog zal in de toekomst zeker weer plaatsvinden en daar ben ik ontzettend blij mee.
Wellicht krijg ik niet alle kansen meer terug die ik had, dat is van een kant jammer en tegelijkertijd weet ik nu veel beter wat ik wil. Juist dat zal me helpen om een betere freelancer, blogger en dromer te zijn.
De schrijfsels zijn terug! ‘Mijn ondernemers leven’ zal ook spoedig terugkeren op mijn blog en ik kan niet wachten om al mijn gedachten op te schrijven en weer meer met jou als lezer in contact te staan! Haha, die uitroeptekens zijn absoluut nodig om mijn enthousiasme te uiten!
Kijk jij al uit naar mijn nieuwe schrijfsels en de blog ‘Mijn ondernemers leven’?
Liefs,
PS Om helemaal volledig te zijn wil ik toevoegen dat het NOOIT mijn droom is geweest om volledig als reisblogger/journalist te werken. Het was altijd mijn intentie om als freelancer aan de slag te gaan voornamelijk voor bedrijven of merken in de creatieve sector. Mijn huidige werk als manuscriptlezer voor een uitgeverij is ook een droom die voor mij uitkwam en is altijd een van mijn doelen geweest als freelancer.
PPS Heb ik bovenstaande stukje in de PS geschreven voor bedrijven en niet voor mijn lezer, omdat zij mij kennen en weten dat mijn dromen altijd groter zijn geweest? Dat antwoord is: ja.
Katja is back!