Titel: Optimisme is dodelijk
Auteur: Susin Nielsen
Verschenen: februari 2017
Pagina’s: 262
Uitgever: Lemniscaat
Waardering: 8/10
Ik wil Uitgeverij Lemniscaat bedanken voor het opsturen van een recensie-exemplaar.
Iedere week is het raak. Dan moet de zestienjarige Petula volstrekt tegen haar zin naar een therapeutisch kunstklasje met de kneusjes van de school. Niet dat er iets mis met haar is. Petula is gewoon realistisch, vindt ze: overal ligt het ongeluk op de loer, dus ze schudt het liefst geen handen, zal nooit een straat schuin oversteken en loopt liever een blok om dan langs een steiger te wandelen…
Soms ben ik van die luchtige boeken nodig. Waarin niet te veel gebeurt, maar wat wel echt een verhaallijn bevat. En wanneer het boek uit is, vind ik het jammer want het boek had mij toch echt goed in zijn greep. Optimisme is dodelijk is voor mijn zo’n boek. Laat je alsjeblieft niet tegenhouden door mensen die het boek slecht vinden of vergelijkingen maken met Een weeffout in onze sterren of zeggen dat liefde volgens hen al de problemen oplossen in het boek. Want dat is niet zo. Het boek mag misschien luchtig aanvoelen, maar het weet echt een boodschap over te brengen. En ja, dat staat los van romantiek.
Terwijl ik het boek zat te lezen in de trein wist de auteur hoe ik binnen een bladzijden een traantje moest wegpinken om nog geen minuut later in lachen uit te barsten. *De jongen naast mij in de trein wist niet hoe hij moest reageren op mij en ik kon alleen maar denken: lees dit boek! Dan begrijp je mij.* Nielsen weet met haar verhaal een bepaald gevoel over te brengen, waardoor ik het gevoel had dat ik echt daarbij was in het verhaal. Daarnaast verwerkt ze humor in het boek die ik erg kan waarderen. Het is soms een beetje duistere humor en wordt er uitgehaald naar andere personages in het boek. Des temeer voelde het voor mij meer realistischer aan.
De personages voelden voor mij echt aan en hun quirky persoonlijkheden. Wellicht een beetje stereotype. Maar de auteur wist de personages goed te verwoorden en ook de manier hoe de personages de dingen zeiden. Er zat geen rem op ze. En dat vond ik juist zo ongelofelijk fijn. Veel auteurs gaan andere woorden bedenken of om scheldwoorden heen draaien. Alsof tieners dat doen…
Ik heb genoten van dit boek. De auteur wist een luchtig, maar een goed uitgewerkt verhaal te vertellen. De personages voelden voor mij levensecht met hun quirky persoonlijkheden. Ik ben erg benieuwd naar de andere boeken van de auteur.
Welk boek liet jou voor het laatst huilen en lachen tegelijkertijd?
Liefs,
Geef een reactie