Verslaving – Patricia Bonilla

Titel: Verslaving

Auteur: Patricia Bonilla

Verschenen: augustus 2014

Pagina’s: 384

Uitgever: Zilverbron

Waardering: 7/10

Ik wil uitgeverij Zilverbron en Patricia Bonilla bedanken voor het opsturen van een recensie-exemplaar.

Jesmee heeft bovennatuurlijke krachten, die recht tegenover elkaar staan. Ze gebruikt deze krachten dagelijks, maar niet zonder daarvoor een prijs te betalen. Toch kan ze er geen afscheid van nemen.

Al snel wordt ze meegesleurd in een voor haar onbekende, mythische wereld waarin ze continu op de grens staat tussen Goed en Kwaad. Beide partijen vechten om haar bovennatuurlijke krachten.

Jesmee raakt verstrikt in de hele situatie. Voor wie zal ze zich gaan inzetten? Wat moet ze doen? Met wie moet ze omgaan en wat is het beste voor haar eigen veiligheid en gezondheid?

Ondanks haar verwarring wordt al snel duidelijk dat Jesmee sterker en wellicht gevaarlijker is dan iedereen ooit had verwacht.

Jesmee heeft namelijk niet zomaar een gave… Voor haar is het een verslaving!

Als eerste begin ik even over de cover, want wat is het leuk gedaan… Op de modellen na dan. Ze horen er 18 en 21 jaar uit zien, maar ik heb het gevoel dat ze al ergens achterin de 20 zijn. Voor de rest vind ik het leuk ontworpen.

De eerste 100/150 bladzijden zat ik best veel te twijfelen of ik door wilde lezen. Voor mijn gevoel klopten er heel veel dingetjes niet. Ik had vervolgens met mede bloggers gepraat die het boek al hadden gelezen van Patricia en hun legden mij dingen uit wat ik niet begreep. Daarbij vertelden ze mij dat ik door moest lezen om het te begrijpen. Dat was dus zeker een nadeel aan het verhaal, je komt achter heel veel dingen pas laat achter hoe het in elkaar steekt. Soms is het totaal niet erg, maar op het moment van lezen miste ik de nodige informatie.

Na ongeveer 150 bladzijden pakte ik even een ander boek. Ik wist het gewoon even niet meer, maar wat ik wel wist was dat ik Verslaving wilde uitlezen en dat het op het moment even niet zou gaan werken. In de eerste bladzijden wordt er namelijk overdreven vaak verwezen naar vorige zomer, waardoor ik steeds de zin van Scary Movie in mijn hoofd had: “I know what you did last summer.” Je komt er namelijk niet achter wat er vorige zomer is gebeurt. Op zich dat maakt het alleen maar spannend. Maar doordat het zo vaak herhaald werd boeide mij het even niet meer. Nadat ik het andere boek uit had ging ik weer verder lezen in dit boek. En ik begon dingen eindelijk beter te begrijpen en waarom dingen zo gebeurden in het boek.

De schrijfstijl van Patricia is werkelijk heerlijk! Dat was ook één van de redenen waarom ik door wilde lezen, want haar woorden dansen weg op het papier en dat was erg fijn. Ze beschrijft dingen op een leuke manier. Alleen ik mis wel wat en dat was diepgang bij de hoofdpersoon Jesmee. De gebeurtenissen zijn soms vrij heftig en dan begreep ik niet helemaal hoe kalm ze kon reageren. Daarbij voelde het alsof ik niet in haar hoofd kon kijken wat ervoor zorgde dat ik niet met haar meeleefde en dat vond ik erg vervelend. Met andere woorden ik voelde een grote afstand tussen mij en de personage Jesmee.

Erg leuk vond ik wel dat er wordt gewisseld tussen personages. Je leest het meeste over Jesmee, maar ik vond het erg fijn om ook Liam zijn gedachtes te lezen. Ik vond het zeker van waarde hebben voor het verhaal en het vulde bepaalde stukken leuk op. Vooral als ik Jesmee even niet uit kon staan.

Het religieuze aspect van het verhaal stond me een klein beetje tegen, maar gelukkig domineerde dat niet het hele verhaal.

Het paranormale aspect vond ik erg verfrissend en fijn om te lezen. Jammer dat dat deel pas later in het verhaal echt opgang komt.

Wat ik niet begrijp is dat het verhaal zich afspeelt in Amerika. Ik vraag mij af welke waarde het had voor het boek. Ik vind het namelijk erg leuk aan het boek wanneer het door een Nederlandse auteur is geschreven dat het ook in Nederland afspeelt.

Naarmate het verhaal vorderde voelde ik dat Patricia groeide in haar schrijfstijl en haar manier van vertellen. Het zorgde ervoor dat ik het boek niet neer wilde wegleggen. De laatste 150 bladzijden krijgen daardoor van mij een 8. Patricia groeide als schrijfster door het verhaal. Jammer genoeg zijn de eerste 100/150 pagina’s in mijn ogen veel malen minder dan de laatste 150 pagina’s. Al maakte dat het wel goed hoe zo’n cliffhanger aan het verhaal zit, waardoor ik het verhaal een 7 geef.

De personages waren totaal niet mijn ding, maar de schrijfstijl van Patricia maken een hoop goed. Daarbij zitten er in het verhaal leuke plotwendingen in. Ondanks alles heeft Patricia mij nieuwsgierig weten te maken voor het vervolg deel en zit ik op het puntje van mijn stoel tot ik weet hoe het afloopt.

Welk boek maakt op dit moment jouw erg nieuwsgierig?

Liefs,