Warme chocolademelk met een vriendin

Wat doe je wanneer je je beste vriendin al meer dan negen maanden niet hebt gezien? Tijd om bij te kletsen met warme chocolademelk!

Mijn beste vriendin en ik zien elkaar gemiddeld zo’n één keer per jaar en meestal is dat met oud en nieuw. En de rest van het jaar hebben we zo af en toe contact met elkaar, maar dat is het. We hebben beiden een hectisch leven en zijn vaak in het buitenland te vinden. Daarnaast zijn we beiden een beetje nomaden, aangezien we geen vaste woonplek hebben. Toen ik in England woonde, woonde zij in Nederland. Toen ik verhuisde van Utrecht terug naar het platteland in het noorden van het land, woonde zij in Australië.

Het is een regenachtige dag wanneer ik in de auto stap om naar de plek te gaan waar we hebben afgesproken. Een restaurant/koffiehuis aan de rand van een bos. Ik zag haar meteen zitten toen ik binnenkwam. Na een stevige omhelzing kletsten we onder het genot van een kop koffie bij. In totaal hadden we elkaar al negen maanden niet gezien. Maar soms zijn er jaren dat elkaar pas zien met oud en nieuw, dus eigenlijk zagen we elkaar al vrij snel weer. Natuurlijk maakten we meteen plannen voor oud en nieuw. Ook deze oud en nieuw vieren we samen in een tof landhuis op het platteland in het noorden.

Na de koffie maken we een wandeling door het bos. We maken foto’s en we kwamen erachter dat we geen foto’s samen hebben. Ondanks dat we al zolang beste vriendinnen zijn. We kenden elkaar al sinds de middelbare school. We hadden meteen een klik en hebben nog steeds precies dezelfde humor. Maar doordat we een gezamenlijke beste vriendin hadden werden wij geen beste vriendinnen. Onze wegen gingen beiden een andere kant op. Althans dat dachten we, want eigenlijk liepen onze levens parallel. Zo kwamen we elkaar weer tegen toen we naar dezelfde film gingen in dezelfde bioscoop en geen contact meer hadden met wie ooit onze gezamenlijke beste vriendin was. Sindsdien hebben we weer contact en zijn we beste vriendinnen geworden.

Na de boswandeling gingen we lunchen in het restaurant aan de bosrand. Daarna stapten we in de auto en reden we naar een knus dorp zo’n dertig kilometer verderop. We liepen door de vestingstad wanneer het keihard begon te regenen zochten we onderdak bij een kroeg. We hadden de hele dag non-stop gepraat, maar toen stond er een warme chocolademelk met een toef slagroom voor onze neus. We waren beiden even stil. We genoten van het warme drankje en elkaars gezelschap.

Sommige beste vrienden zien elkaar elke dag of sturen elkaar minstens elke dag een berichtje. Maar zo zit onze vriendschap niet in elkaar. Wij zien elkaar liever face-tot-face en kletsen dan liever een dag en nacht lang over onze belevenissen van het afgelopen jaar. Met een glas wijn of een warme chocolade melk, dat maakt voor ons niets uit. Zolang we elkaar maar één keer per jaar kunnen spreken, dat is voor ons genoeg.

Liefs,