Ik hakkeldetak met woorden. Ze lijken niet vanzelf op het scherm te komen. De laatste tijd leek de tijd sneller te gaan dan anders. Zelfs de nachten waren kort. Lees hier mijn update over van alles en nog wat en staren in de verte.
De laatste tijd was mijn agenda nogal vol. Ik haat het om het woord ‘druk’ te gebruiken, omdat ik tijd als iets relatiefs zie. Dus vandaar dat ik de afgelopen tijd niet als ‘druk’ zal omschrijven, maar als iets met een vol agenda.
Boeken lijken niet vanzelfsprekend uitgelezen te worden, recensies komen niet meer uit mijn vingers en ik vroeg mij de hele tijd af wanneer er iets bijzonders zou gaan gebeuren. Iets waardoor ik weer op scherp zou staan en zin had om nog zo’n 100 andere dingen te doen.
Ik zit midden in een leesdip al lijkt door een bepaald boek dat ik langzaam uit mijn leesdip begin te kruipen. Toch laten de recensies nog even op zich wachten (sorry daarvoor lieve uitgeverijen van wie ik recensie-exemplaren heb mogen ontvangen).
Terug naar dat ik hoop dat er iets spannends gaat gebeuren. Dit heeft ermee te maken dat ik het afgelopen najaar ontzettend veel toffe dingen heb mogen doen, waarvan ik al jaren droomde. Maar het begin van 2016 lijkt alles anders te gaan dan verwacht. Ik merk dit aan verschillende dingen, maar vooral aan mezelf.
En wat doe ik altijd wanneer ik mijn wereldje van een ander perspectief wil zien? Ik stap er even uit, slechts een stap naar achteren om van een ander punt te kijken naar alles. De stedentrip naar Boedapest kon dan ook niet op een beter moment plaats vinden.
De één denkt dagen na over wat er de laatste tijd is gebeurd en ik? Dacht aan… niets. Ik staarde slechts in de verte toen ik de busrit naar Boedapest maakte en weer terug. Ik kon uren door de voorruit van de bus staren zonder mij te vervelen. Ik keek naar de horizon.
Een tijdje terug was ik er helemaal klaar mee. Ik wilde iets nieuws en voor een seconde wilde ik de stekker trekken uit deze blog. Niet omdat ik het niet meer leuk vind, maar ik wachtte opdat ene bijzondere, the next thing in mijn leven.
Ik baalde ervan dat ik uitgeverijen moest teleurstellen omdat ik in een leesdip zit, ik zat de laatste tijd echt te hopen dat de dag spontaan meer uren zou hebben dan die 24 uur die het heeft en ik zat veel te denken aan mijn toekomst. Stom van me, want ik realiseer mij nu dat het ontzettend tof is dat ik ‘nee’ moet verkopen aan een bedrijf, omdat ik zoveel leuke dingen krijg aangeboden wat ik soms even niet meer weet wanneer te plaatsen. Tuurlijk het is balen dat ik niet alles kan doen, maar het is fijn om te weten wanneer een bedrijf jou uitzoekt voor een samenwerking. Nog steeds zou ik graag willen dat een dag meer dan 24 uur heeft, maar hoe gaaf is het dat ik lekker bezig ben voor mijn stage en school?
Het nadenken over mijn toekomst heeft mij laten inzien dat ik wil werken naar iets nieuws, dat ene bijzondere, the next thing… Of toch niet? Op het moment wil ik even blijven waar ik nu ben. Ik heb daarom ervoor gekozen om niet meer te staren in de verte, maar juist mijn horizon te verbreden!
Dat alles is immers mijn droom. Van That Blonde Woman een merk maken, mijn merk. Het is niet gewoon een blog, wat social media eromheen of samenwerkingen. Het is wie ik ben. En dat wil ik laten groeien. Voor die groei zullen er zoals de laatste tijd al gebeurd gemiddeld 4 posts online komen, omdat ik naast bloggen (wat al ontspannend werkt) dingen wil gaan doen om mij te gaan verdiepen in wat ik nu doe met dit als mijn bedrijf.
Door de afgelopen periode ben ik veel dingen ook anders gaan zien en vandaar dat mijn blogposten er misschien anders uit gaan zien. Ik wil namelijk meer persoonlijke dingen en minder van die nutteloze posts. Ook wil ik een andere richting opgaan met mijn blog. Iets wat ik al een tijdje wil. Heel stiekem zit ik dit al een tijdje te peilen bij jullie lezers en tot nu toe heb ik er veel leuke reacties op gehad en dus ga ik het nu eindelijk doorzetten!
Daarnaast zitten er ook leuke andere dingen op het moment op mij te wachten (over the next thing gesproken!) (project nummer… hoeveel?). Info zal komen, wanneer het komt. Ik verkies namelijk kwaliteit boven kwantiteit.
Maar wat heb ik nou geleerd door mijn afstand die ik even nam? Dat ik al lang genoeg in de verte heb gekeken en dat het nu tijd is om mijn horizon te verbreden. Afgelopen najaar gebeurden er zoveel dingen wat ik zelfs nu nog steeds niet kan beseffen dat ik dat heb mogen meemaken. Nu is het tijd om mezelf te ontwikkelen in wat ik al kan en dat verbeteren en meer leren! Ik wil mezelf niet meer laten afleiden door dingen wat voor mij eigenlijk niet er toe doen. Ik wil mijn ding doen.
Liefs,
Dankjewel lieve Milou, JJ, Thyrze, Emmy, Ellis, Esmee, Ilse, Lieke en Madelon. Jullie inspireren en geven mij de moed om dit soort posts te schrijven!
<333
Jij komt er wel! <3
Wat een inspirerende blogpost! Succes met alles wat je in de toekomst gaat doen!
Zo’n zoektocht loopt niet altijd even vlot als een voorgestippelde reis maar hij heeft wel veel meer verrassingen voor je in petto. Hopelijk vind je ook datgene waar je naar op zoek bent.
WOOOOOW, mijn naam staat daar O: ! Of is het iemands anders naam.. Katja, je bent een toffe meid en je moet doen wat je leuk vindt! You can do it! <3 Plus er zijn al zoveel boekenboeken blogs, ik ben juist dol op alle persoonlijke dingen! 😀
Natuurlijk ben jij dat! 😀