Reizen met een dagboek

Gepost op 22 juli 2017 door Katja in Reizen, Schrijfsels / 11 Comments

Een dagboek bijhouden doe ik al sinds ik kan schrijven. Maar tijdens het reizen vind ik het nog leuker om in een dagboek te schrijven. Sinds mijn reis door Ierland werd het schrijven voor mij in een dagboek nog belangrijker. Waarom? Lees snel verder!

Het was dinsdag 2 mei 2017. Eenmaal aangekomen bij de gate op het vliegveld staar ik uit de grote ramen met uitzicht op verschillende vliegtuigen. Ik ben meer dan een uur te vroeg bij de gate. Genoeg tijd om mijn eerste zinnen over deze reis op papier te zetten. Na het schrijven kijk ik op. Ik begin een praatje met medereizigers. Ik raak verwikkeld in een gesprek over boeken. Het is gezellig. Het ouder echtpaar met wie ik in gesprek was gaan alvast boarden. Het vliegtuig stijgt op en gaat vliegen boven de wolken. Pas wanneer het vliegtuig aan de andere kant van de zee is lijken de wolken op te lossen. Niet lang duurt het voordat het groene land verschijnt.

De dagen na mijn aankomst dwaal ik rond door de stad Dublin. Ik bezoek zo nu en dan een koffiezaak. De ene keer is het de plek waar ik ontbijt en een andere keer voor een koffie. Wanneer ik met een koffie in een grote lederen fauteuil wegzak kijk ik goed om me heen. Ik neem alles in mij op. Door het raam zie ik toeristen en Dubliners een wegbanen. Binnen staat de barista verhit en toe aan een pauze achter de toonbank, verschillende mensen lezen de krant en anderen kletsen met degene die aan de andere kant van hun tafel zit.

Ik schrijf. Dagenlang schrijf ik over mijn ervaringen in het prachtige Ierland. Op mijn laatste dag in Ierland stap ik een gebouw binnen waar zich een restaurant bevindt genaamd The Townhouse. Ik was al een paar dagen eerder van plan om daar een hapje te gaan eten, maar ik besloot op het laatste moment om toch ergens anders naartoe te gaan. Ik kan mij niet herinneren wat de precieze reden was voor mijn keuze, maar wat ik nu achteraf wel weet is dat het een goede keuze is geweest. Want anders was dit nooit gebeurd…

Ik bestel een pot thee en een French toast met verse aardbeien. Terwijl ik aan mijn eerste kop thee begin schrijf ik weer in mijn dagboek. Over de rondreis die ik deed de dag ervoor. Terwijl ik opkijk zie ik dat twee vrouwen van middelbare leeftijd aan de tafel naast mij worden geplaatst. De vrouw met een blauwe pluk in haar witte haren glimlacht vriendelijk naar mij. Niet veel later raken we aan de praat. Over dagboeken en reizen. Ze vroeg of ik mijn reis aan het bijhouden was. Ik bevestigde haar gedachten. Mijn dagboek is mijn beste vriend op reis, aangezien ik namelijk meestal in mijn eentje reis. Ze moet lachen en vertelt aan mij dat ze precies hetzelfde doet. Ze schrijft nog elke dag in haar dagboek. De mevrouw met de gekleurde pluk in haar haren praat weer verder met haar vriendin terwijl ik de heerlijke French toast eet.

Toen ik aan mijn derde kop thee begon schreef ik nog wat verder in mijn dagboek. De vrouwen maken aanstalten om te vertrekken totdat de vrouw met de gekleurde pluk zich iets lijkt te bedenken. “Mag ik je adres?” Verrast kijk ik haar aan. “Mijn adres?” “Ja, ik zou je graag een dagboek willen opsturen die ik in New York heb gekocht. Het is een prachtig dagboek en ik zou graag willen dat jij ‘m krijgt.” Sprakeloos geef ik haar mijn adres. Maar niet voordat ik haar erop heb geattendeerd dat ik in Nederland woon en zij in Amerika en dat de verzendkosten prijzig zullen zijn. Het kon haar niets schelen. Ze wilde dat ik het dagboek van haar zou krijgen.

Meer dan twee maanden na mijn terugkomst uit Ierland ontving ik een pakket uit Amerika. Zou het? Dacht ik. Voor ik het wist scheurde ik samen met mijn moeder (die niets wist van dit hele verhaal) de doos open. Ik werd verrast door niet één, maar vier dagboeken! In een handgeschreven brief wenste Maryjane mij veel geluk met de volgende reizen. De vrouw met de gekleurde pluk in haar haren kreeg een naam. Ze is meer dan dat geworden voor mij, ze is geen vreemde meer. Achterop de dagboeken had ze hints achtergelaten waar ze de dagboeken had gekocht. De zwart met witte komt uit Louisiana, de zwarte met letters komt uit Maryjane haar geboorteplaats New York, de gekleurde bloemetjes komt uit Florida waar ze nu woont sinds ze met pensioen is en die met hondjes heeft ze gekocht in Engeland nadat ze in Ierland was geweest.

Pas nu ik deze blogpost typ realiseer ik mij dat het echt is. Dat een vrouw aan de andere kant van de wereld die mij niet eens kent zo ontzettend veel moeite voor mij heeft gedaan. Haar gebaar, de gedachten erachter en de handgeschreven brief. Het zorgde er allemaal voor dat dit het mooiste postpakket is die ik ooit heb mogen ontvangen. Ik ben haar enorm dankbaar en ik kan niet wachten om op een volgend avontuur te gaan.

Ik realiseer mij dat ik enorm veel vertrouwen had in Maryjane met mijn adres. Vertrouwen en reizen gaan hand in hand, daarom maakte ik deze keuze. Ik sta nog steeds versteld van de uitkomst. Wat praten met vreemden en reizen met een dagboek al wel niet teweeg brengt.

Liefs,

Tags:


11 responses to “Reizen met een dagboek

  1. Wow! Wat een prachtig verhaal! Ben gewoon ontroerd 🙂
    Vind het zo bewonderenswaardig dat jij zoveel alleen reist! Klinkt misschien stom, maar komt omdat ik zoiets nog nooit gedaan heb. Angststoornis 😉 (en iets met een gezin) Maar het verlangen is er wel! Gewoon eens een keer de stap nemen en alleen een paar daagjes weggaan…

    • Katja

      Lieve Judith, bedankt voor je reactie. Ik was zelf ook ontroerd toen ik het pakket in handen had. Ik kon niet geloven dat het echt was! Nog steeds niet eigenlijk.

      Alleen reizen is ontzettend leuk! Ik begrijp je reactie, maar laat het je niet tegenhouden. Zelf lijd ik aan een paniekstoornis. In deze blogpost heb ik het uitgelegd: https://thatblondewoman.com/ik-en-mijn-paniekstoornis/

      Ik zie het alsof ik 2 keuzes heb. 1. Je kan thuis blijven, zodat je nooit alleen bent wanneer het gebeurt en dit voorkomt. Of 2, je gaat doen waar je van droomt. Ik kies voor het tweede en om eerlijk te zijn zie ik het niet als een keuze. Als je ergens van droomt moet je je niet tegen laten houden. Alle wegen leiden naar Rome, daar geloof ik heilig in.

  2. Claudia mulder

    Prachtig verhaald. Op het moment zit ik in de trein naar Zell am See en heb net 5 dagen Wenen achter de rug. Dit is mijn eerste keerde dat ik alleen reis en het is echt heel fijn en een hele unieke ervaring. In de hostel heb ik al verschillende mensen ontmoet die ik anders nooit ontmoet zou hebben en 1 daarvan zie ik in augustus weer om haar Nederland te laten zien! Echt heel tof. Tijdens deze reis houd ik ook een dagboek bij, terwijl ik dat in het dagelijks leven niet doe. Ik merk echt dat mijn dagboek nu echt mijn beste vriend is op reis. Fijne toekomstige reizen gewenst en Wenen is echt aan te raden!

    • Katja

      Hey Claudia, wat leuk om weer iets van je te horen! Wat tof om te lezen dat je deze reis maakt. Ik wens je nog een hele fijne tijd. 🙂 En ik ben zeker nog van plan om Wenen te bezoeken. Al heb ik het een soort van bezocht. Ik heb namelijk de stad al gezien, maar dat was op doorreis. Toen had ik dus helaas niet de kans om het te ontdekken. Nog heel veel reisplezier gewenst!

  3. Wauw, wat ontzettend mooi en wat een lief gebaar! ❤️ Heel bijzonder dat zij deze moeite heeft gedaan. Ik kan me heel goed voorstellen dat een dagboek superfijn is als je in je eentje aan het reizen bent. Ik zou ook graag een keer alleen willen reizen en dan ga ik zeker een reisdagboek meenemen!

  4. Wat bijzonder dat je dit hebt meegemaakt én zo leuk ook dat het niet enkel bij een belofte bleef maar dat je ook effectief een pakketje krijgt met daarin zelfs nog meer dan je werd beloofd. Die dagboeken zijn uiteraard super leuk maar het feit dat je tijdens je reizen zo’n mensen leert kennen lijkt me minstens even tof.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.