Met mijn hoofd in de wolken, een glazige blik en met huppelende passen door het leven. Dat ben ik. Een dromer. En dan ben ik ook zo’n iemand die zegt: go big or go home. Maar waarom droom ik zo groot? Lees snel deze schrijfsel verder om daar achter te komen.
Ik was 15. Samen met wat vriendinnen van de middelbare school waren we aan het kletsen. Ons favoriete onderwerp? Over de toekomst. Wat we later willen worden en waar we van dromden. Ik vertelde over mijn toekomst en dromen alsof het allang was gebeurd en inmiddels een autobiografie aan het schrijven was. Ik droomde groot. En nog steeds doe ik dat. Eén van die vriendinnen vertelde mij die dag dat het misschien niet zo’n goed idee van mij is om zo groot te dromen. Want wat als het niet gebeurt en ik teleurgesteld word? Toentertijd wist ik hier geen antwoord op te geven. Behalve dan dat ik mijn schouders ophaalde.
Ik leerde pas van mezelf waarom ik groot droomde toen ik 2,5 jaar geleden naar Engeland vertrok om daar een cursus in business te volgen. Het was namelijk mijn droom om ooit in Engeland te studeren. Sneller dan ikzelf dacht kwam die droom uit. 15-jarige Katja dacht namelijk dat het ooit zou gebeuren wanneer ze op de universiteit zou zitten. Ze had niet verwacht dat het zou gebeuren tijdens een ongepland tussenjaar. Ik droomde groot over mijn reis naar Engeland en het kwam uit. Misschien alleen niet zoals ik van te voren had verwacht. Maar goed, naast een dromer ben ik ook stiekem een realist en weet ik dat dingen anders kunnen verlopen dan anders (ook een ding wat ik heb geleerd tijdens mijn tussenjaar).
Door groot te dromen geef ik mezelf de kans om helemaal voluit te gaan. Verder te denken dan aan het hoofddoel. Ik bedenk hele verhalen om mijn dromen heen en die vertel ik mezelf dan voor ik ga slapen. Elke avond val ik dan in een diepe slaap door aan mijn dromen te denken en er verder over te fantaseren. In mijn dromen geef ik mezelf nooit een limit. Niets is te gek. Hoe ik er dan voor zorg dat ik dichter bij die droom kom?
Stapje voor stapje ga ik te werk. Ik pak een vel papier en zet mijn droom rechts. Ik teken dan vervolgens een lijn vanaf mijn droom naar links. Op de lijn zet ik streepjes. Ik doe mijn research en zoek uit hoe ik dan stapje voor stapje mijn droom werkelijkheid kan laten worden. Op de streepjes staan dus de stapjes. Soms geef ik mezelf een deadline en andere keren niet, omdat ik weet dat het een work in progress is.
Daarnaast waarom klein dromen? Waarom jezelf een limit geven? Dan zou ik mezelf altijd afvragen wat nou als ik meer had gedaan? Vaak werkt het namelijk zo dat wanneer jezelf een limit geeft, dat je naar de limit werkt en dat is het dan. Dat is toch enorm zonde van je krachten? Juist door jezelf te laten gaan leer je jezelf kennen en kom je misschien wel achter verborgen talenten. Je wordt gepusht om all in te gaan. En nee, dan kan het mij ook niets schelen wanneer mijn droom niet uitkomt. Want ik hoef mezelf dan nooit af te vragen: maar wat als? Ik heb dan alles gegeven wat ik kon.
Liefs,
Geef een reactie