Angelfall #1 – Susan Ee

Titel: Angelfall

Auteur: Susan ee

Verschenen: maart 2014

Pagina’s: 334

Uitgever: Luitingh – Sijthoff

Waardering: 8/10

De engelen van de apocalyps hebben de macht overgenomen in de wereld, en het is een chaos. Overdag schuimen bendes de straten af, ’s nachts heersen angst en bijgeloof. Wanneer Penryns kleine zusje door gewelddadige engelen wordt ontvoerd, grijpt Penryn in: ze zal alles doen om haar zusje terug te krijgen. Maar daar heeft ze hulp voor nodig – en die hulp komt uitgerekend van Raffe, een engel zonder vleugels…

Penryn en Raffe zijn vijanden, maar samen ondernemen ze de gevaarlijke tocht naar het hoofdkwartier van de engelen. Waar is Penryns zusje? En kan Raffe ooit zijn vleugels terugkrijgen?

‘De wolken lijken in brand te staan in de kleuren van de ondergaande zon, en ik ben bang dat wij hierbeneden ook vlam zullen vatten.’ Door deze zin werd ik meteen meegesleurd in het verhaal, het is tevens één van de eerste zinnen uit het boek. Susan Ee weet de omgeving op een proza achtige manier te beschrijven. Een erg fijne schrijfstijl vind ik.

Wanneer je begint met lezen, weet je nog niet veel van de wereld, behalve dat het verwoest is. Er wordt gesproken over aanvallen, vluchtelingen en roofbendes. Zodra ik las dat de wereld is aangevallen voor engelen stond ik perplex. Engelen zijn toch goed? Vroeg ik mezelf meerdere malen af. Deze engelen zijn gewelddadig. Het enige wat bij het beeld blijft is dat de engelen dezelfde namen hebben als in de bijbel verhalen.

Bij elk hoofdstuk dacht ik weer ‘nog eentje’ en dan ga ik slapen. Mission failed. Daardoor had ik het boek binnen een mum van tijd uit. Mede dankzij de geweldige personages. Een kick-ass vrouwelijke hoofdpersonage en een jongen (in dit geval een engel) die haar van haar stuk weet te brengen.

Eigenlijk hebben alle personages een duidelijke rol in het verhaal en een goed uitgewerkte persoonlijkheid. Zo lijkt Penryn’s moeder meer te weten en heeft ze Penryn gedwongen voorbereid te zijn op geweld. Dit maakt de hoofdpersoon een zeer sterk en vindingrijk meisje die de trekken heeft van een ware heldin.

De liefde die Penryn koest voor haar zusje Paige is onvoorwaardelijk. Zodra Paige is meegenomen door de engelen wil Penryn haar koste wat het kost haar vinden. Met de rolstoel van Paige en een gewonde engel zonder vleugels op sleep touw maken ze een reis naar het hoofdkwartier van de Engelen.

Het einde was voor mij erg verrassend en vernieuwend. Vele vragen zullen onbeantwoord blijven, dus dat wordt de dagen aftellen naar het vervolg!

Vind jij het ook fijn om een stukje proza te lezen in een boek?

Liefs,