Claudia heeft in Laos onwijs veel mee mogen maken. Ze heeft haar avonturen op een rijtje gezet. Lees je mee?
Nieuw land, nieuwe gewoontes. Toen ik Laos betrad merkte je als snel verschil. De huizen zijn anders van kleur, weinig hoogbouw, andere gezichten en winkels. Ik vond het jammer Thailand te verlaten want na vier weken begon ik er aardig op mijn gemakje te voelen. Laos was nieuw terrein om te ontdekken.
Ik kon mijn dagen in Laos niet beter beginnen: ik nam de slowboat van Huai Xai naar Luang Prabang. Dat was zo’n toffe ervaring dat ik er een blogpost over heb geschreven op mijn blog. Op de boot kreeg je een impressie van de locale mensen en dat was heel indrukwekkend.
Waar moet ik beginnen?
In totaliteit heb ik zo’n 20 dagen in Laos rondgereisd en hier heb ik aardig wat herinneringen aan over gehouden. In deze blogpost wil ik een aantal hoogtepunten met jullie delen. Dus laat ik maar op chronologische volgorde beginnen!
Luang Prabang
Deze stad heeft vele franse invloeden en dat kon je heel goed zien aan de gebouwen en met name de bakkerijen. De eerste volle dag heb ik samen met een andere reiziger de gehele dag doorgebracht in een café waar ik heb kunnen genieten van mijn sandwich met bruin brood. Dit was intens genieten , want na één maand Aziatisch eten is dit overheerlijk. Nu we het toch over voedsel hebben. In Vang Vieng werd ik uitgenodigd door enkele reizigers om mee pizza te gaan eten met de belofte dat het de beste pizza in de stad is. Ik twijfelde: ik ben in Azië dus ik wil zo min mogelijk westers voedsel eten. Toch besloot ik bij ze aan te sluiten en wat heb ik genoten! Het was daadwerkelijk de beste pizza die ik ooit heb gehad. De toppings waren goed op elkaar afgestemd en die korst, zo zacht en knapperig tegelijk. Toen realiseerde ik mij hoe lekker westers voedsel is, zo op z’n tijd trakteer ik mezelf op een lekker pizza en luxe sandwich. Ik kan nog steeds genieten van het locale eten. Alhoewel ik de mango sticky rice uit Thailand wel ontzettend mis na het verlaten van Thailand.
Vlakbij Luang Prabang hebben ze een enorme waterval genaamd, Kuang Si waterval. Dit was mijn eerste echte waterval en het was geweldig. Het water was helder blauw en ik heb ook een poging gedaan om te zwemmen, maar het was zo ontzettend koud.
Vang Vieng
De stad staat bekend om de vele incidenten omtrent tubben. Je kunt hier voordelig een rubberen band huren en op de Mekong drijven onder het genot van een biertje of cocktail, dit wordt ook wel ‘tubben’ genoemd. De stad zelf was enorm klein, chaotisch en achtergesteld. In de avond komt de stad pas tot leven. Ik kwam hier om een andere reden: aan de andere zijde van de Mekong heb je hele mooie uitkijkpunten. Hier heb ik een hele zware wandeling gedaan om naar een adembenemende uitkijk punt te komen.
In Vang Vieng gebeurde er ook iets dat minder leuk was. De bedwantsen hebben mij in de drie nachten dat ik daar sliep goed te grazen genomen. Pas de dag van vertrek viel het mij op dat ik een verzameling aan rode plekjes had op mijn rug en sinds die dag verschenen er elke dag weer meer bultjes. Eerst mijn schouders, toen de rug, de armen en de benen. Het was geen gezicht en het kriebelde ook. Ik heb hierna een goede inspectie gedaan van mijn spullen met de hoop dat ze niet in mijn spullen zijn gekropen. Vanaf nu beter opletten!
Vientiane
Dit is de hoofdstad van Laos en hier heb ik een fiets gehuurd om enkele tempels en plekken te bezichtigen. Op het einde van de dag ging ik opzoek naar een apotheek want mijn zonnebrand en bodycrème was bijna op. In de locale drogisterijen kon geen goede zonnebrand vinden. Ik liep een apotheek binnen en het viel mij direct op dat ik de enige toerist was daar. Binnen enkele seconden werd ik geholpen door drie medewerkers. Het had een heel grappig gezicht. Ik vertelde ze dat ik opzoek was naar zonnebrand maar begrepen ze niet direct was ik bedoelde. Een van de dames begreep mij en om een of andere reden probeerde ze het in gebaren uit te leggen aan haar bedewerkers, alsof ze geen woord voor zonnebrand hadden? Al snel kwam er een medewerker die goed Engels kon en beval mij de juiste zonnebrand aan.
Don Det
Voor ik naar Cambodja ging verbleef ik voor één week in Don Det, onderdeel van de 4000 eilanden in Laos. Het was enorm goedkoop op dit eiland en mijn hostel kostte maar 2,50 euro per nacht. Op een avond was er een rumoer dat er een tempelfeest zou zijn midden op het eiland. Met onze zaklamp liepen we die kant op, want ze hadden daar amper straatverlichting. Naarmate we dichterbij kwamen kwamen we tot de ontdekking dat er geen tempelfeest was, zoals de dag ervoor. De dag ervoor stonden er twee grote podiums met enorm veel locals feest te vieren. Maar toch hoorden we muziek dus gingen we een kijkje nemen. Vlakbij de tempel op een rijstveld stond een tent met enkele locals die karaoke aan het spelen waren. Al snel werden we uitgenodigd en hadden we een hele leuke karaoke avond. Het komische was dat wij met een groepje van vier man waren en er dus steeds meer reizigers bij kwamen, bekende en onbekende gezichten. Ieder sprak over een rumoer dat er weer een tempelfeest gaande was.
Ik had niet verwacht dat ik een week op het eiland zou blijven. Het was daar zo aangenaam en ik kwam even lekker tot rust na al het reizen. Zodra ik Laos verliet merkte ik pas op hoe primitief het daar is. Ik heb voor een week op een eiland gezeten zonder airconditioning en in bamboe huisjes geslapen. Toen ik naar de grote stad in Cambodja ging was alles zo enorm modern! Stenen huizen en trappen en zelfs hoogbouw. Ik was verrast hoe snel en onopgemerkt ik mij heb kunnen aanpassen aan een minder luxe leven waardoor ik toch wel extra genoot van de nette hostel en de vele cafeetjes en mooie gebouwen in de stad.
Na het ontdekken van
Laos was ik er klaar voor om het land te verlaten. Het is minder
ontwikkeld en de bewoners hebben een afwisselende manier van
gastvriendelijkheid. Ik kreeg niet zo’n goede eerste indruk van
Laos toen we een stop maakte met de slowboat. De hoteleigenaar was
erg kort af. Dit werd naarmate mijn verblijf gelukkig wel rechtgezet,
maar toch had Laos een bepaalde manier van handelen met de toeristen.
Waar Thailand het land met de glimlach is, is Laos het land die de
glimlach nog aan het ontwikkelen is.
Liefs, Claudia
Geef een reactie