Op 9 januari 2016 verhuisde ik officieel naar de stad Utrecht. Ik zwaaide het studentenhuis in Nieuwegein, net buiten Utrecht, gedag en werd verwelkomt door een echtpaar beter bekent als mijn hospita. Na een jaar en een maand gewoond te hebben in de stad zal ik per februari verhuizen, maar waarheen? Lees dan snel verder!
Leven bij een hospita
Ik heb heel veel vragen gehad over hoe het is om bij een hospita te wonen. Het is prima te doen of in ieder geval waar ik woonde. Maar voor mij als persoon was dit niet mijn meest favoriete omstandigheden om te wonen. Een hospita kan ik met name mensen aanraden die net uit huis gaan en nog niet in een studentenhuis willen wonen. Ik was daarin tegen te zelfstandig, dit zorgde zo nu en dan er voor dat het botste tussen mij en de hospita. Zij waren namelijk gewend om veel te doen voor hun studenten die ze in huis hadden, zodat ze zo vinger aan de pols konden houden. Echter, was dit niet mogelijk bij mij. Juist doordat ik zelf de was doe, mijn eigen eten kook, etc.
Toegegeven ik heb wel een erg leuk tijd daar gehad. In de zomer/lente was ik namelijk alleen voor 5 maanden, ik heb mijn eigen keuken op mijn kamer en ik heb nog geen één keer hoeven te wachten om gebruik te kunnen maken van de badkamer. Het leven bij een hospita is heel anders dan in een studentenhuis. Het biedt je namelijk een soort vrijheid van doen en laten wat je wilt en wanneer je het wilt, terwijl het bij een hospita er burgerlijk aan toe gaat. Dat is niet iets wat je altijd zou willen als student.
Toen begon ik na te denken
Als je mij al langer volgt dan weet je dat ik op het moment een redactiestage loop bij uitgeverij Best of YA. Deze stage komt ten einde deze maand. 26 januari 2017 is het mijn laatste dag op deze fijne werkplek en neem ik afscheid van mijn collega’s waar ik een jaar mee samen heb gewerkt.
De grote zoektocht naar een baan begon een tijdje terug. Ik heb behoorlijk wat sollicitaties de deur uitgedaan, maar steeds kreeg ik hetzelfde te horen: je bent jong, wel veel ervaring, maar geen diploma. Check, check, dubbel check. Na mijn zoveelste avond bijna moedeloos wordend spenderend opzoek naar een baan waarbij ik mijn tot nu toe opgebouwde werkervaring kon inzetten was ik er klaar mee. Ik had een plek in de boekenwereld al opgegeven, aangezien ik geen diploma heb. Ik begon naar baantjes te zoeken in een ander werkveld en ik kwam erachter… ik zocht niet een baan omdat ik het leuk vind. Ik zocht een baan om een baan te hebben zonder er achter te staan.
Het besluit
Als ik iets aan mezelf heb belooft dan is het wel dat ik overal voor de volle 100% achter wil staan wat ik doe. En als ik een baan neem, om een baan te hebben, dan weet ik dat ik niet gelukkig zal worden. Daarnaast merkte ik de afgelopen maanden dat ik niet meer groeide als werknemer, student of persoon, doordat ik met te veel dingen bezig was, waardoor ik me niet meer kon focussen. In mijn laatste persoonlijke artikel schreef ik onder andere dit:
Met andere woorden: mijn uitdaging voor 2017 is om balans te vinden. Met name tussen geest en lichaam, maar ook als het gaat om andere situaties. Focus, schrappen en vervolgens het balans vinden.
Ik ben nog maar een student, nog ander half jaar van mijn studie te gaan en ik hoef niet perse te werken of een stage te hebben. Dus heb ik besloten om te verhuizen. Dit was de moeilijkste beslissing die ik heb moeten nemen in heel 2016, omdat het zo ontzettend veel emoties met zich meebrengt deze keuze. Ik verhuis terug naar mijn moeder in het Noorden.
Ik zoek NIET de balans in het Noorden en ook NIET bij mijn moeder. En voor wie het zich afvraagt of dit een stap terug is, dat is het NIET. Ik heb namelijk gekozen voor mezelf, om te groeien als persoon, student, blogger en het gevolg van deze keuze heeft er toe geleidt dat ik verhuis naar mijn moeder. Terug naar mijn kamer waar deze blog is begonnen en waar ik straks weer dagelijks achter mijn bureau zit. Ja, dagelijks. Want het voordeel van terug verhuizen is dat ik meer tijd heb voor mijn blog, dus meer blogposten in de week!
Heftig
De emoties begonnen door mij heen te razen bij mijn allereerste gedachten om deze keuze te maken. Want straks moet ik weer ver reizen voor alles en dat terwijl ik zo centraal woon Utrecht. In plaats van dat ik binnen 5 minuten lopen op school ben, zal het straks 3 uur duren met de auto/bus, twee treinen en 20 minuten lopen. Ben ik even blij dat ik deeltijd studeer en alleen de dinsdagavond naar school ga en af en toe op de zaterdag! Dat niet alleen. Ook mijn vrienden ga ik nu minder vaak zien. Maar uiteindelijk is dit een keuze die ik voor mezelf moest maken. Ik wil groeien als student, blogger en persoon? Dan is deze keuze het antwoord.
Liefs,
Goede keuze meid! <3
Wauw. Je hebt me echt geïnspireerd en geraakt met dit artikel. Ik struggle ook al een tijdje over wel of niet terug verhuizen naar mijn ouders. Jij hebt mijn gevoelens echt perfect omschreven! En je hebt volkomen gelijk. Het is tijd voor JOU.
Hey Naomi, wat fijn om te lezen dat ik dit voor je heb kunnen betekenen. Het was ook echt een hele moeilijke keuze, maar uiteindelijk draait het toch om wat het beste voor je is.
Een moeilijke, maar goede keuze voor jezelf. Heel veel succes terug in het Noorden en we zien elkaar waarschijnlijk vast wel ergens op een evenement!