In De laatste halte van Casey McQuiston, de auteur van Rood, wit & koningsblauw, ontmoet August wel een heel bijzonder persoon…
Titel: De laatste halte
Auteur: Casey McQuiston
Vertaler: Erica Disco
Verschenen: juni 2021
Pagina’s: 400
Uitgever: Zomer & Keuning
Waardering: 8/10
De laatste halte van bestsellerauteur Casey McQuiston gaat over de cynische August, die naar New York City verhuist. Ze gelooft niet in magie, het lot en de overdreven liefde uit de films. Maar dan ontmoet ze een geweldig meisje in de trein. De mysterieuze en charmante Jane weet August op te vrolijken. Er is alleen één groot probleem: Jane ziet er niet alleen uit als een rocker uit de jaren ’70, dat ís ze ook. Jane zit al jaren vast in de trein. August wil haar helpen, maar dan moet ze wel leren geloven in het onmogelijke.
Nadat ik Het oordeel van de wolf uit had, ging met veel leesplezier verder lezen in De laatste halte. Blijkbaar had ik geen last van de leesdip waar ik vele andere mensen wel over had gehoord zodra ze het laatste boek uit de Grishaverse uit hadden. Oh, boy… I was wrong. Ja, ook ik kreeg last van een enorme leesdip waardoor ik niet tot nauwelijks las.
Maar ik kan je wel vertellen dat De laatste halte me uiteindelijk toch uit die dip weten te trekken. De schrijfstijl van Casey McQuiston is namelijk betoverend te noemen.
August verhuist naar New York City om te gaan studeren voor haar zoveelste nieuwe vakkenpakket. Op de een of andere manier kan ze nooit goed aarden en wisselt ze met regelmaat haar hoofdrichting, omdat ze geen idee heeft wat ze later wilt worden.
Met niet veel meer dan een paar dozen verhuisd August deze keer naar New York. Grotendeels omdat ze zo ver mogelijke weg wil zijn van haar moeder.
In New York komt ze te wonen met leuke huisgenoten en begint ze voor het eerst in haar leven ergens te wortelen. Wanneer August Jane ontmoet in de metro slaat de vonk meteen over. Echter, is er een groot probleem: Jane zit al sinds de jaren 70 vast in de Q-lijn.
Het leukste aan dit boek vond ik denk ik de schrijfstijl en hoe de auteur zo’n ander verhaal heeft weten op te pennen dan haar debuut, maar tegelijkertijd ook een bepaalde sfeer heeft weten te behouden. En dat is super moeilijk wanneer je eerste boek zo’n succes is, want de vraag is altijd: gaat het je nog een keer lukken om een fantastisch verhaal neer te zetten?
Ja, dat is McQuiston zeker gelukt!
Iets wat het verhaal zo sterk maakt naast de schrijfstijl is dat niet alleen de hoofdpersonen van belang zijn voor het verhaal, maar dat juist de randpersonages het verhaal veel sfeer geven. Ik kon me erg goed een voorstelling maken van hoe alles eruit ziet tot hoe de personages zouden reageren. Niet te vergeten, vond ik het erg leuk dat verschillende dingen naar voren kwamen uit de jaren 70, maar ook de combinatie met verschillen uit het hedendaagse leven.
De hoofdpersonen waren enorm goed uitgewerkt, je kan dus zeker niet spreken van een simpele roman al leest het verhaal wel op die manier. Je ziet zowel August als Jane groeien. Van tevoren had ik ook niet verwacht waar het verhaal exact naartoe zou gaan en of het wel logisch zou zijn. Maar achter alles zit een duidelijke uitleg. Ja, zelfs het tijdreizen was niet gecompliceerd uitgelegd en nam tegelijkertijd ook een grotere rol in het verhaal dan ik had verwacht.
De laatste halte is August’s zoektocht naar zichzelf, die door de auteur mooi, ongecompliceerd is beschreven met randpersonages die als familie aanvoelen.
Liefs,
Geef een reactie