De meisje – Jaouad Alloul

Soms heb je van die boeken die je zonder moeite (bijna) in één keer uitleest.

Titel: De meisje
Auteur: Jaouad Alloul
Verschenen: maart 2023
Pagina’s: 272
Uitgever: Lannoo
Waardering: 9/10

Bedankt, Lannoo, voor het opsturen van een recensie-exemplaar.

Als kind wil Idriss een meisje zijn. Dat zou alles oplossen, volgens hem. Hij zou jurken kunnen dragen, en hoge hakken.
En hij zou gewoon verliefd mogen zijn op jongens. Elke avond bidt hij tot god om genezing. Elke morgen is alles nog altijd zoals het was.
Op 20-jarige leeftijd trekt hij de deur achter zich dicht en stapt hij een nieuwe wereld in. Weg van huis, weg van God. Op zoek naar zichzelf.

Soms heb je van die boeken die je zonder moeite (bijna) in één keer uitleest. Dat gebeurde voor mij met De meisje van Jaouad Alloul. De laatste 200 bladzijden moest en zou ik uitlezen voor het slapen gaan. Het was ver na middernacht toen ik het boek dichtsloeg, maar wat heb ik genoten van een verhaal geschreven door de geboren verteller Alloul. Ik kan eigenlijk niet geloven dat dit pas zijn debuut is als auteur. Als onder andere theatermaker en songwriter heeft de auteur al veel ervaring met schrijven. Maar toch, een boek is zo anders en tegelijkertijd wist de schrijver het verhaal op een wijze vast te leggen die je als lezer zal grijpen.

Elk hoofdstuk leest als een dagboekfragment, maar dan alsof je als lezer aan de hand van de auteur wordt meegenomen. De schrijfstijl voelde namelijk erg toegankelijk en persoonlijk, waardoor ik me als lezer betrokken voelde bij wat er gaande was.
Deze manier van vertellen zorgde er tevens voor dat het verhaal ook rauw was. De auteur ging zeker de moeilijke momenten niet uit de weg. En beschrijft ze luchtig en tegelijkertijd impactvol. Wellicht komt dit ook door de vele popcultuur referenties, die ondanks dat ze al een aantal jaar oud zijn toch goed meegegaan zijn met de tijd. 

Waarin ik de auteur een ster vind is hoe consistent de hoofdpersoon werd beschreven. Het verhaal volgt hem een flink aantal jaar, maar de kern van de beslissingen van de hoofdpersoon blijven hetzelfde. Hij mag dan een groei doormaken over de jaren, toch herken je ook de jonge versie altijd terug. Het verhaal zelf verjaard daardoor ook op een prettige manier, waardoor het zo fijn wegleest.

Wel wil ik benoemd hebben, dat ondanks dat ik van het boek heb genoten, dit zeker geen verhaal is voor iedereen. Het drugs- en drankgebruik zijn behoorlijk intens en om eerlijk te zijn als ik dat van tevoren had geweten, dan had ik het verhaal niet gelezen. Ik heb er geen spijt van dat ik het boek wel heb gelezen, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen daar hetzelfde over denkt.

De boodschap van zelfliefde en de groei van een hoofdpersoon wiens hoop niet wordt gebroken is prachtig verbeeld. Combineer dat alles met een schrijfstijl die zo intens en rauw is, dat je het niet opzij kan leggen, dan weet je dat je een parel van een boek leest. Ik ben heel benieuwd naar het toekomstig werk van de auteur.

Liefs,