Een brief aan mijn 14 jarige ik

10 jaar geleden zat ik op de middelbare school en kon ik slechts dromen van het leven die ik nu heb.

Lieve 14 jarige ik,

Zojuist heb je gehuild om wat je te horen hebt gekregen. Je mentor vertelde je dat je of moet blijven zitten of je kan een niveau omlaag na de zomer. Met pijn in je hart weet je al wat je gaat kiezen, maar dat weerhoudt je er niet van om te gaan leren voor je laatste Engelse toets. Het vak waardoor jij niet door kan stromen naar het volgende jaar.
Ik kan je alvast vertellen dat het met het leren wel goed komt. Je gaat voor die toets een van de hoogste cijfers halen voor het vak binnen dat jaar. Helaas zal school het niet goed genoeg vinden en sta je voor de keuze: blijven zitten of naar een lager niveau.

Nu weet je het nog niet, maar naar een lager niveau gaan is geen schande. Ondanks dat ik dit naar je schrijf weet ik dat je het nu nog niet zal begrijpen. Dat zal pas over *slik* zo’n 5 jaar gebeuren. Dan zal je eindelijk begrijpen waarom het (een niveau omlaag te gaan) de beste keuze was die je ooit had kunnen maken. Ja, het zal je leven veranderen, maar op de beste manier die je maar kan bedenken!

Het zorgt er namelijk voor dat je naar een land toegaat en daar voor langere tijd gaat verblijven. Een land waar je altijd al langer wilde zijn. Laat ik het maar gaan verklappen. Volgens de toetsen spreek je de taal totaal niet. Engeland, ja toch echt! Geen zorgen, je bent enorm goed bezig met het leren van de taal in je vrije tijd. Binnen een aantal jaar ga je de taal vloeiend spreken. Maar blijf goed doorwerken, dan kom je er vanzelf!

Al je dromen lijken nu zo ontzettend ver weg, maar het komt goed! Ik weet dat je het niet wilt horen, maar je bent nog jong. Geloof me over 10 jaar heb jij datgene bereikt waar je nu elke dag van droomt. Schrijven, reizen en al die gekke beroepen die je ooit in je leven wilt gaan doen. Nee, het is niet gek en ja het gaat je zelfs lukken met een niveau omlaag gaan. Ik kan je niet vertellen hoe je leven eruit had gezien als je wel was doorgestroomd. Maar ik betwijfel het of je echt al je dromen had kunnen laten uitkomen. Het is oké om nu even verdrietig te zijn. Je hebt net slecht nieuws gehad. Als je 24 jarige ik kan ik je vertellen dat ik dat niet meer als slecht nieuws zie. Het was een van de beste dingen die mij ooit is vertelt op school. Want het heeft me precies op de juiste bestemmingen in mijn leven gebracht.

Voor de komende maanden en jaren vraag ik je om te blijven groeien als persoon. Om daadwerkelijk de persoon te worden die je bent, maar verscholen zit achter je verlegenheid. Je hebt onwijs veel in je mars en dat school dat niet kan of wil zien is hun probleem. Want jij kan alles aan, wat je ook wilt. Niets is te gek. Ze noemen je de dromer, maar vergeet niet dat jij degene bent die tenminste durft te dromen.

Werk dus ook hard aan je dromen de komende jaren en vertrouw op je gevoel als het gaat om keuzes maken. Je intuïtie is zo ontzettend zuiver. Echt je weet precies wat je wel en niet wilt. Wees dus ook niet bang om je stem te gebruiken.

De komende 10 jaar zal je door enorm veel emoties gaan en groeien. Het is niet altijd even leuk. Enorm veel dalen, maar o zo veel mooie pieken. Zonder de dalen zouden die pieken niet bestaan, dus durf ze allemaal te omarmen als is het soms eerder met een traan dan met een lach.

Lieve 14 jarige ik, je zal bang zijn en dat is oké. Blijf jezelf, durf te dromen en vertrouw op je gevoel. Dat gevoel die je nu hebt zal plaatsmaken voor trots. Het duurt misschien nog wel even. Maar alle goede dingen in het leven kost tijd.

Als laatste: ga het avontuur aan!

Liefs,

Je 24 jarige jij