Het lijkt alsof mijn dromen nooit opraken. Beter van! Want ik denk dat het mijn leven meer kleur geeft. En ja, een van mijn dromen is in vervulling gegaan en daarvoor begin ik aan nieuw hoofdstuk in de Achterhoek! Lees je mee?
Laat ik bij het begin beginnen. In mijn laatste week toen ik bij de ISVW werkte kwam ik in aanraking met een vacature. Terwijl ik het doornam merkte ik al gauw iets bijzonders. Ik kreeg een bepaald gevoel bij de vacature. Een gevoel van thuis komen. Het leek alsof al mijn werkervaring in één was geramd en dat deze plek een nieuwe uitdaging voor mij zou zijn. Een droom die voor mij zou uitkomen. Toch twijfelde ik om meteen te solliciteren. Ik zoek vanaf de zomer een afstudeerplek en had eigenlijk al een onderwerp in mijn hoofd waar ik het over wilde doen. Echter bleef het knagen en zo was ik niet veel later in gesprek met mijn mentor van school. Ik vroeg aan hem wat hij ervan vond. Hij gaf mij zijn goedkeuring. Die ben ik namelijk nodig in verband met afstuderen.
Zonder echt tijd te hebben om een brief te schrijven en een knop die ik in mijn hoofd nog moest omzetten, schreef ik voordat ik een weekend weg ging met Jessica snel een brief. Het ging ongeveer zo: ik stond vroeg op, schreef de motivatiebrief in ongeveer drie uurtjes, las het nog snel een keer over en hup verzond de email met mijn CV. Hetzelfde weekend zou namelijk de mogelijkheid om een brief in te sturen worden gesloten. Ik was net op tijd. Ik verwachtte er niet al te veel van. Het is een hoge positie die voornamelijk weg is gelegd voor mensen met net wat hogere diploma’s dan ik. En toen… werd ik uitgenodigd om op gesprek te komen!
Zo ging ik met volop spierpijn in mijn lijf, hersenen die nog op de Engelse stand stonden en lichaam die nog moest wennen aan de warme temperatuur in Nederland, een dag na mijn terugkomst uit Schotland naar mijn sollicitatie gesprek. Gelukkig sleepte de manier hoe relaxed ik was dankzij mijn vakantie me erdoor heen. Met een blauwe zomerjurk aan, een knalgele tas over mijn schouder en met rood gestifte lippen, maakte ik een lange treinreis naar de Achterhoek.
Ik stapte het museum binnen en werd begroet door één van de vele vrijwilligers die daar werken. Voor mijn gesprek aan besloot ik om even rond te gaan kijken en het museum te ervaren als bezoeker. Ik stond versteld van de werken die daar hingen. De verhalen die achter de schilderdoeken hangen. In één van de ruimtes vond ik mezelf alleen met een toezichthouder nadat de andere bezoekers doorschoven naar een andere ruimte. Ik maakte een praatje met de toezichthouder. Ik wilde graag weten wat hij van zijn werk vindt. Dat bepaald namelijk voor mij ook of ik daar zou willen werken. Het is voor mij belangrijk dat er een goede sfeer hangt op de werkvloer en ik had al snel door, dankzij dat gesprek, dat het wel goed zit.
Het is vijf uur in de middag wanneer het museum gaat sluiten en ik wacht totdat ik word geroepen voor het gesprek. Ik ben de laatste van de dag. Licht zenuwachtig ben ik wanneer ik een kamer inloop waar het gesprek gaat plaats vinden. Voor ik het weet zijn er veertig minuten voorbij. En dan begint pas echt het wachten. Wachten tot dat ik een telefoontje krijg. Die kreeg ik twee dagen later. Nu het zwart op wit staat en de inkt droog is, mag ik het vertellen. Vanaf juli ben ik Junior-directeur Communicatie bij Villa Mondriaan!
“Geef me vier maanden, dan ben ik hier weer weg.” Zei ik tegen mijn moeder toen ik eind maart terug bij haar ging wonen in het Noorden. En ja hoor, 3 maanden en een week nadat ik de ISVW verliet zal ik het platteland opnieuw verlaten en deze keer niet voor een landgoed ergens midden in het land, maar voor een museum in de Achterhoek.
Villa Mondriaan is een museum waar de vroege werken hangen van de schilder Mondriaan. Maar de villa is zeker geen gewone plek. De schilder heeft hier namelijk zelf gewoond! Van zijn achtste tot begin twintig zette hij zijn eerste stappen in de kunstwereld in Winterswijk. Maar waar ga ik dan wonen? Nou simpel, in een appartement boven het museum samen met de Junior-directeur Educatie. Hoe tof!?
Het gaat hier om een tijdelijke functie waarbij ik als stagiair mee zal gaan draaien in de directie van het museum. Mijn leven neemt een draai die ik niet zag aankomen, maar het is een droom die uitkomt. Vanaf juli is het zo ver, dan begin ik aan een nieuw hoofdstuk in de Achterhoek.
Zijn jullie al klaar voor een nieuwe reeks “Mijn Museum Leven”?
Liefs,
Veel plezier! Het lijkt mij ook heel leuk om in een museum te werken.
Dank! Het lijkt mij ook ontzettend leuk, dit is een droom die voor mij uitkomt!
Wat ontzettend leuk! Gefeliciteerd met je nieuwe stageplek en heel veel plezier!
Dank je wel Anouk!
Heel tof nieuws Katja, alvast heel veel succes en plezier! 🙂
Dank je wel Joost!
Super leuk en Winterswijk is een leuk plek om te zijn. Veel plezier en succes met je stage