“Over liefde, verlies en beetje bij beetje loslaten”
Titel: Het gaat, denk ik, over
Ondertitel: Over liefde, verlies en beetje bij beetje loslaten
Auteur: Evangeline Agape
Illustrator: Pam Steenwijk
Verschenen: april 2023
Pagina’s: 92
Uitgever: Lannoo
Waardering: 8/10
Bedankt, Lannoo, voor het opsturen van een recensie-exemplaar.
Op een dag was je weg.
Niet verloren, niet kwijt. Weg.
Ik weet niet goed hoe dat kan.
Wat ik nu dan moet.
Vroeg of laat dringt verlies in elk leven binnen. Verlies verlamt, het raast en verstilt, het kan voelen als een eenzaam en eindeloos vallen. En woorden schieten vaak tekort.
In Het gaat, denk ik, over maakt Evangeline Agape plaats voor verdriet, het hare en het jouwe. Ze verbeeldt de fasen van de rouw als een lange, moeilijke tocht. Haar centrale vraag: gaat dit ooit over? Samen met de poëtische beelden van Pam Steenwijk biedt ze troost, houvast en vertrouwen tijdens deze zoektocht. Want zolang je de ene voet voor de andere blijft zetten, is er hoop.
Voor wie deze blog al langer volgt, weet waarschijnlijk wel dat ik vorig jaar twee vrienden ben verloren. Nog geen drie maanden na elkaar verloor ik eerst iemand die voor mij zorgde in mijn tijd dat ik op het landgoed werkte en verbleef. Een paar maanden later verloor ik plotseling een goede vriend van al bijna 8 jaar.
Verdriet, woede, depressie en uiteindelijk acceptatie volgden elkaar op. Het proces van iemand verliezen beschrijft de dichter Evangeline Agape aangrijpend. Ze begint met ontkenning waarin je een goed beeld krijgt van haar stijl van schrijven. De gedichtenbundel bestaat uit de meest vertegenwoordigde emoties bij verlies en kregen elk hun eigen hoofdstuk die lezen als een proza. Elke strofe staat op zichzelf en heeft vaak ook een andere vorm en soms een andere manier van vertellen. De gedichten lezen daardoor bijna als een soort dans. Ondanks dat het rauwe emoties bevat, is het toch luchtig doordat de gedichten steeds een andere vorm aannemen.
Het werk van de illustrator Pam Steenwijk is een prettige afwisseling tussen de teksten. Haar werk geeft de tekst kracht of is op andere momenten een mooi beeld om naar te kijken terwijl mijn hoofd de net gelezen tekst verwerkt. De illustraties bevatten de kleuren grijs en blauw wat ik erg passend vind voor bij de gedichten. Niet alleen voor de eenheid van de bundel, maar ook omdat het een heel rustig beeld geeft, waardoor je ook als lezer de kans krijgt om elk woord te kunnen voelen.
De twee sterkste hoofdstukken vind ik de laatste twee over depressie en aanvaarding. En ik denk dat dit iets heel persoonlijks is, het is niet zo dat de tekst minder goed is in de andere hoofdstukken. Wellicht heeft het eerder te maken in welke fase ik nu zit van het rouwproces. Rouwen is een heel persoonlijk proces. Iedereen verwerkt het zo anders. Maar zowel de auteur als de illustrator doen er in deze bundel alles aan om je minder alleen te laten voelen.
Liefs,
Geef een reactie