Le Sserafim kwam op 1 mei uit met hun allereerste studioalbum! In deze blog lees je mijn review.
Le Sserafim is naast BlackPink mijn favoriete meidengroep binnen K-pop. Maar ik volg de Fimmies eigenlijk intensiever. Zo kijk ik graag naar hun content op YouTube, de eigen Le Sserafim channel, maar ook bijvoorbeeld naar Sakura’s channel en veel meer! Alle meiden hebben hun eigen solo activiteiten en daar begonnen ze al behoorlijk vroeg mee in hun carrière. Meestal komt dat met de jaren, maar de Fimmies hebben veel zeggenschap over hun eigen carrière voor zowel de groep als solo. Zo werkt Yunjin al aan haar eigen solo muziek, is Eunchae host voor een muziekshow, Sakura heeft haar eigen YouTube show, Chaewon was onderdeel van een documentaire en ze zit op het moment in een reality tv-show en last but not least… Kazuha, zij werkt voornamelijk als model en brand ambassador.
Dat de meiden veel zeggenschap hebben over hun carrière is terug te zien in de muziek en met name als je naar de credits kijkt. Al sinds het eerste mini album schrijven verschillende leden mee aan de teksten, maar sinds dit studioalbum is Yunjin (naast dat ze dat al was voor haar eigen solo muziek) een van de producers voor Le Sserafim!
Laten ik het dan nu toch eindelijk gaan hebben over Unforgiven, het eerste studioalbum van de meiden na twee mini albums. Maar wat is eigenlijk een studioalbum, wat verschilt er dan met een normaal album dat langer is dan een mini album? Op een studioalbum kunnen remixen van oude liedjes, maar ook liedjes van al eerder uitgebrachte albums kunnen op staan. In dit geval is er voor het laatste gekozen. Maar laat ik alles per categorie en/of lied bespreken:
The World Is My Oyster – FEARLESS – Blue Flame (2023)
Van het allereerste mini album dat de naam Fearless draagt, kwam naast het intronummer ook de title track en de meest gepromote B-side track op het studioalbum. Wel hebben al deze nummers een 2023 versie gekregen. Een van de leden van de groep, ze bestonden eerst uit 6 leden, verliet binnen een zeer korte tijd de groep. Ze hebben voor het studioalbum besloten om een deel van de liedjes van hun eerste mini album opnieuw op te nemen. Slim? Ik denk het wel, zowel vanuit marketing perspectief als voor de huidige leden. Een studioalbum trekt een heel nieuw publiek, om op deze manier een album vorm te geven, geef je een goede introductie aan nieuwkomers.
The Hydra – ANTIFRAGILE – Impurities
Het intronummer, de title track met de meest gepromote B-side track van het tweede mini album staat ook op het eerste studioalbum. We kunnen spreken over een marketingaanpak zoals ik eerder noemde, maar ik denk dat het iets verder gaat dan dat. Als je kijkt naar de title tracks van de mini albums, maar ook van het studioalbum klinken ze samen als een heel mooi geheel. Alsof ze an sich al een heel verhaal vertellen. Dat verklaart wellicht ook waarom er aan het einde van de muziekvideo van Unforgiven geen spoiler werd gegeven van de titel van het volgende album. Dit werd wel bij de voorgaande albums gedaan. Wat de daadwerkelijke reden is, zullen we dus pas weten bij de volgende comeback, maar voor nu bespreek ik graag alle nieuwe liedjes die op Unforgiven staan!
Burn the Bridge
De andere intro nummers hebben meer een high fashion catwalk geluid. Dat was ook het concept. Heel tof en de meiden maakten het hun helemaal eigen. Maar met Burn the Bridge kozen ze voor een andere route. Het is meer een verhalende manier van vertellen in de talen Koreaans, Japans en Engels, aangezien de meiden Koreaans, Japans en een Koreaanse Amerikaans zijn.
Burn the Bridge beschrijft elementen situaties die in de andere nummers naar voren komen. Daarnaast is het ook onderdeel van de lore achter de groep, maar die zal ik niet al te uitgebreid proberen te beschrijven in de rest van deze review.
UNFORGIVEN ft. Nile Rodgers
De title track met een gigantisch goede gitarist en producer Nile Rodgers. Ik was heel bang dat dit nummer te veel een Western American/cowboy geluid zou hebben. Maar gelukkig dankzij een goede productie is het niet te veel aanwezig, juist precies goed.
Dit nummer zet de toon voor de rest van het album. En voor wie mij kent wat muziek betreft, dan weet je dat ik nooit een album, maar dan ook nooit op shuffle zet. Dat heeft immers een reden, want een album vertelt een verhaal en elk nummer kan je als een hoofdstuk beschouwen dat in een boek aka de cd zit/staan.
Unforgiven vertelt het verhaal dat zegt; prima, laat ik dan maar onvergeven en de slechterik van het verhaal zijn. Als je iets dieper de tekst induikt, past het Western American/cowboy echt perfect!
No-Return (Into the unknown)
There’s no going back now, my past life
The torch of a beginning
Het geluid van dit nummer had ik het minst verwacht van Le Sserafim. Dit lied klinkt als het jongere zusje van No Celestial in plaats van de oudere zus, wat je eerder zou verwachten omdat de Fimmies nu inmiddels ook gegroeid zijn ten opzichte van het vorige album.
Desalniettemin draagt dit nummer wel het verhaal uit van het album en is het een perfect volgend hoofdstuk. Dit lied voelt voor mij als de mentale reis die je doormaakt nadat je onvergeven bent. Je wilt beginnen aan een nieuw hoofdstuk in je leven, maar je weet eigenlijk ook niet precies hoe en wat. En toch ben je enthousiast over de reis.
이브, 프시케 그리고 푸른 수염의 아내 (Eve, Psyche & The Bluebeard’s wife)
Dit titel zegt denk ik eigenlijk al wel genoeg. Al deze vrouwen zijn bestempeld als de slechterik.
Het nummer begint met een stuk van The Hydra waar veel mensen fan van waren toen ze daarmee optraden op muziekshows, dus super leuk dat dit fragment het nummer heeft gehaald. Maar ook de rest van het lied is zoooo Le Sserafim en zorgt dat het album meer body heeft.
피어나 (FEARNOT) (Between you, me and the lamppost)
Een ballad en normaal ben ik minder fan van ballads, maar dit nummer heeft een net wat hogere beat en doet me enorm denken aan een oudere era van Taylor Swift. Dat is niet heel gek want Yunjin is de producer van dit nummer en is enorm fan van Taylor. Daarnaast hebben alle leden van de groep gewerkt aan dit nummer, waardoor je de geladen emotie als luisteraar kan voelen.
Met No-Return ben je nog vrolijk, Eve, Psyche & The Bluebeard’s wife verteld hoe zeker je bent van je zaak om ondanks alles toch door te gaan en Between you, me and the lamppost? Dit nummer vertelt de angst, onzekerheid, maar ook de momenten van stilte.
*In truth, she’s not all fearless
But you, you help her fear less*
Ik denk dat dit een van mijn favoriete nummers is, juist omdat je de puurheid van de emoties voelt. Daarnaast is het ook een erg fijne productie, zeker als je bedenkt dat ik normaal geen fan ben van ballads.
Flash Forward
We opened the door, door of the future, yeah
Let’s act a fool, fearlessly do it
Na alles wat er op je pad kwam: je hebt het gehaald! Een heerlijk vrolijk nummer om de stemming na de ballad weer omhoog te brengen. Er zitten kleine verwijzingen naar andere verhalen in dit nummer, waardoor je elke keer weer iets nieuws in het lied kan vinden.
Fire in the belly
Het hint naar Antifragile en tegelijkertijd vind ik het een heerlijk nummer dat perfect is voor de zomer!
Voor de verhaallijn gaat dit nummer over dat je je zekerheid weer terug hebt, ambitie in overvloed en klaar bent voor een nieuw avontuur. Net alsof ze op deze manier wijzen naar dat hun volgende werk aka album anders zal zijn. Maar goed, daar hoeven we voorlopig niet lang bij stil te staan, want voor nu staat dit nummer in mijn top 5 zomerse nummers voor 2023.
Conclusie
Dit album is echt perfect voor het warmere weer, ik ben dol op de lyrics en het verhaal dat verteld wordt gedurende het album. Het album bevat verschillende genres, maar het heeft een typisch Le Sserafim geluid waardoor het naar mijn mening toch als een geheel klinkt.
Heb jij al naar Unforgiven geluisterd?
Liefs,
Geef een reactie