Koning. Generaal. Spion. Samen moeten ze een manier vinden om een toekomst mogelijk te maken in de duisternis. Of een natie ten onder zien gaan.
Titel: Het oordeel van de wolf
Auteur: Leigh Bardugo
Vertaler: Merel Leene
Verschenen: zomer 2022, paperback
Pagina’s: 600, paperback
Uitgever: Blossom Books
Waardering: 9/10
De duivelskoning
Fjerda’s gigantische, goed uitgeruste leger maakt zich klaar om Ravka binnen te vallen en Nikolai Lantsov moet alles in de strijd gooien om dit gevecht te winnen: zijn vindingrijkheid, zijn legendarische charmes en zelfs zijn verborgen monsters. Maar een duister gevaar ligt op de loer, een gevaar dat zelfs niet verslagen kan worden door de jonge koning met een gave voor het onmogelijke.
De stormheks
Zoya Nazyalensky heeft al te veel verloren aan de oorlog. Ze zag haar mentor sterven en haar ergste vijand weer tot leven komen, en ze weigert nog een vriend te begraven. Nu is ze genoodzaakt haar krachten te gebruiken om zo het wapen te worden dat het land nodig heeft. Koste wat het kost.
De treurende koningin
Diep doorgedrongen in vijandelijk gebied probeert Nina Zenik met een valse identiteit het gezag in Fjerda te ondermijnen. Maar haar wraakzucht en haat voor de Drüskelle kan haar land de kans op vrijheid kosten en ervoor zorgen dat haar rouwende hart nooit geneest.
Koning. Generaal. Spion. Ondanks de dreigende duisternis moeten ze samen een manier vinden om een toekomst in Ravka mogelijk te maken – of ze zullen hun natie ten onder zien gaan.
Inmiddels ben ik al ontelbare keren begonnen aan het schrijven van deze recensie, want hoe ga je een recensie schrijven van het slotdeel van je favoriete fantasy serie? Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn woorden nooit goed genoeg zullen zijn om het werk van Leigh Bardugo te kunnen beschrijven.
Laat ik bij het begin beginnen. De Verminkte Koning voelde voor mij aan als de basis voor de laatste duologie binnen de Grishaverse zoals we die nu kennen. Het had niet echt een plot, maar het was juist prettig om een aantal personages beter te leren kennen. Het oordeel van de wolf gaat nog dieper in op de personages en – hoe is het mogelijk? – nog meer wereldopbouw! Pas bij dit laatste deel in de Nikolai-duologie had ik het idee dat ik de Grishaverse volledig begon te begrijpen alsof de wereld eindelijk voor mij als lezer open lag.
Bardugo haar schrijfstijl is enorm gegroeid sinds haar eerste trilogie, Schim en Schaduw. Ze schrijft meeslepend en weet je geboeid te houden tot het einde. Waar De Verminkte Koning een wat langzamere vertelstem had, verloopt Het oordeel van de wolf vlotter. Er gebeurt onwijs veel van oorlog voeren tot scènes die nodige tranen bij de lezers over de wangen zullen doen rollen. De spanning blijft het hele verhaal lang toenemen tot het einde. Alle losse eindjes werden aan elkaar vastgeknoopt, daarom voelt dit boek ook aan als een mooi afgerond einde van de Grishaverse. Natuurlijk kan er altijd meer verteld worden, maar als dit definitief het einde zal zijn, dan ben ik een zeer blije lezer.
Voorspelbaar kan je Bardugo absoluut niet noemen. Ze is niet voor niets de koningin van de plot twists! We krijgen zelfs een paar nieuwe POV’s en enkele korte zijmissies naar Shu en Kerch. (Liefde dat de Kraaien een comeback maken.) Daarnaast komt de grote oorlog eraan. De oorlog die je als lezer wellicht al zag aankomen na de Schim en Schaduw-trilogie, maar de opbouw ernaartoe verraste me. Dat kwam mede door de zijmissies en het helpt niet dat er heel veel verhaallijnen open liggen, maar geen enkel moment voelde het aan als te veel. Als lezer smachtte ik juist naar alle informatie die ik maar kon krijgen. Wel komt het waarschijnlijk niet als een verrassing dat ik enorm last kreeg van een leesdip nadat ik het boek uit had. Zeker de eerste week nadat ik Het oordeel van de wolf uit had, voelde het alsof mijn hoofd nog steeds alle gebeurtenissen aan het verwerken was.
Het is volgens mij onmogelijk om over de personages te praten zonder spoilers te geven, dus vandaar dat ik het kort zal houden en alleen nog kwijt wil dat deze personages een plek in mijn hart hebben veroverd. Van losse individuen zijn ze naar elkaar toe gegroeid. Ze zijn een hechte groep geworden die waarschijnlijk nog vele avonturen samen gaan beleven. Maar voor nu heeft Het oordeel van de wolf een prachtig einde geschreven aan de Grishaverse.
Welk boek in de Grishaverse is jouw favoriet?
Liefs,
Geef een reactie