Hoe wil ik verder groeien?

Een schrijfsel met gedachten over de afgelopen weken.

Wat als je droomrol binnen handbereik is? Zou je het meteen doen of denk je er toch nog even overna? Zeker aangezien er nog veel onzekerheden zijn en je nog geen idee hebt wat de uitkomst is. Kan jij je hele leven op stop zetten en er vol voor gaan?

Misschien is het ouder worden wat me nu in de weg begint te zitten of bepaalde ervaringen die ik inmiddels achter de rug heb, dat nieuwe avonturen me niet altijd meer het “ja-gevoel” geven. Eerder had ik niets te verliezen en inmiddels heb ik wel dingen te verliezen. Daarnaast wil ik nu ook bepaald comfort, juist omdat ik in het verleden veel heb opgegeven om mijn dromen te behalen. Niet dat ik het zag als iets “opgegeven”, maar het is wel zo dat ik veel van mezelf zowel mentaal als lichamelijk heb gevraagd. Daardoor vraag ik me af of ik mijn comfort wil afstaan voor iets als een moment. En tof moment, een kans die niet veel voorkomt… wil ik alles inzetten? Is dit een gok? Of heb ik welke keuze ik ook maak risico?

Natuurlijk is er risico. Wat ik ook doe, welke keuze ik ook maak, weten doe ik pas achteraf. Eerder zat ik daar niet mee. Ik volgde mijn hart, passie en mijn dromen. Pas nu, na al deze jaren realiseer ik me, ondanks dat ik dol ben op werken, dat ik nooit een keuze heb gemaakt op basis van carrière. Dat dacht ik altijd, maar nu ik terugkijk, zie ik dat ik keuzes maakte, omdat ze mij blij maakten omdat ik passie voelde of een droom behaalde.
Het geeft nu een ander gevoel de keuzes die ik wil gaan maken. Want voor het eerst wil ik keuzes voor de lange termijn maken. Dingen doen omdat ik nog veel meer wil leren, maar op een plek die ik thuis kan noemen.

Terwijl ik elk detail afwoog begon me langzaam iets te dagen. Eerder wilde ik groeien en deed ik dingen voor de ervaring, maar nu dat allemaal achter me ligt is het probleem niet dat ik meer ervaring wil. Maar de manier “hoe” begint voor mij belangrijker te worden. Is dit de manier hoe ik verder wil? Is dit de persoon wie ik wil worden? Zelfs als alle intenties goed zijn, zal dit passen bij wie ik ben?
Mijn gedachten begonnen te tuimelen en ik besefte me dat ik die laatste vraag niet alleen aan mezelf stelde. Ik stelde ook die vraag omdat ik toch op zoek ben naar een vorm van acceptatie, dat ik ergens tussen pas, bij een groep hoor. Maar ik heb nooit echt bij een groep gepast, dus waarom verwacht ik nu dan dat ik dat wel doe?

Als ik een nieuw avontuur aan ga, dit specifieke avontuur, dan moet ik mezelf accepteren dat ik misschien niet ga passen in de situatie waar ik in terecht kom. Ben ik daar oké mee? Ik dacht dat mijn vraag “Hoe wil ik verder groeien?” een vraag was die ik tijdens het nieuwe avontuur kon stellen, om me nu te realiseren dat deze vraag nog steeds een eenzaam proces is. Of ik nu in mijn huidige omgeving blijf of een nieuwe plek.

Na duizenden gedachten drong het tot me door dat er een tijd is voor avonturen en een tijd voor blijven waar je bent, want ook blijven bevat een avontuur. En ik ben er klaar voor om de kansen om me heen aan te grijpen en te blijven leren. Al heb ik nog een lange weg te gaan, ik weet nu wél hoe ik verder wil groeien, dat was me deze omweg helemaal waard.

Liefs,