6 december, de één ziet het als de dag na sinterklaas en ik zie het als mijn verjaardag. Voor de 24ste keer dit jaar.
Geen idee wat het is, maar het voelt gek om jarig te zijn en het niet te voelen. Ik voel me niet jarig vandaag. Het voelt een dag als elk ander. Het enige verschil is dan misschien dat ik felicitaties ontvang. En dat is oké, ik ben niet echt de persoon die dol is op dit soort feestjes. Ik vier mijn dag dan ook met een kleine groep mensen en dat vind ik prima. Met een zelfgemaakte taart door de collega’s van mijn moeder en een diner als afsluiter van mijn dag. Haha, en met een logeerpartijtje omdat een vriendin blijft slapen.
24 en tegelijkertijd is het dit jaar een einde aan een decennium. 10 jaar geleden was ik nog 14. Volgend mij heb ik die verjaardag niet gevierd. Ik had toen net te horen gekregen dat ik pfeiffer had en sliep voor een aantal maanden tussen de 10 en 16 uur op een dag. In dat jaar kreeg ik wel mijn eerste vriendje en begon ik toen al mijn huidige kledingstijl te ontwikkelen. Dus ja, mijn huidige kledingstijl is alweer zo’n 10 jaar oud. Maar nog steeds voelt het volledig mij. Ook dankzij de upgrades die ik het zo nu en dan geef.
Zo’n 9,5 jaar geleden maakte ik op de middelbare school de overstap naar het vmbo. Ondanks dat ik het toentertijd vreselijk vond, ben ik toch blij dat de schoolleiding die keuze voor me had gemaakt. Al waren zij dat misschien niet achteraf gezien. Zonder al te veel moeite in school te steken, haalde ik hoge cijfers en had zat tijd over om andere dingen te doen. Vanaf dat moment was ik minder met school bezig, maar al wel zette ik kleine stapjes in de richting van mijn huidige dromen.
Rond deze tijd 8 jaar geleden bedacht ik That Blonde Woman. Ik wilde dat het een online tijdschrift zou worden. Over mode, boeken, reizen en lifestyle. Op een bepaald gedeelte na is het denk ik wel aardig gelukt. Maar ik startte deze website natuurlijk pas 5 jaar geleden. In de 3 jaar ertussen focuste ik me eerst al acteur in Nederland en Duitsland en later volgde dat al producent van een tourende theatervoorstelling. Ik was pas 17 toen ik mijn eerste eigen bedrijf had.
Op mijn 19de vertrok ik in mijn tussenjaar met een backpack op mijn rug naar Engeland. Om later dat jaar nog naar Parijs te gaan en na terugkomst aangenomen te worden bij een uitgeverij. Er volgende nog een aantal baantjes in de uitgeverswereld en ik maakte nog een flink aantal soloreizen terwijl ik tegelijkertijd studeerde.
Van wonen op een landgoed tot in een museum… niets lijkt voor mij te gek. En zo ineens werd ik 24. Ik pakte er net een dagboek bij van toen ik 14 was en ik schreef daarin dat ik het me leuk leek om journalist te worden, in een museum te werken en iets met boeken te doen. Ik denk dat het wel gelukt is als zeg ik het zelf. Die dromen heb ik allemaal laten uitkomen in een tijd van minder dan 10 jaar.
Het doet me wel realiseren dat je zelfs wanneer je jong bent alles kan bereiken wat je wilt. Want toen ik 17 was stond ik er eigenlijk niet genoeg bij stil dat het toen best bijzonder was wat ik deed. Ik deed gewoon mijn ding, volgde mijn dromen en vond mezelf alles behalve te jong. Ja, ik was toen een behoorlijke rebel en ik denk nog steeds wel. Al kan ik het nu ook wel anders relativeren.
Vorig jaar had ik geen idee wat ik van mijn 23ste kon verwachten en om eerlijk te zijn had ik ook niet durven dromen van wat ik het afgelopen jaar heb gedaan. Het was een uitdaging om fulltime voor mijn bedrijf bezig te gaan, maar het was het zo waard! Van spreken op events, tot het worden van een betere blogger en internationale samenwerkingen aangaan.
Wat ik voor mijn 24ste verwacht? Ik hoop op de eerste plaats meer reizen en op de tweede plaats dat mijn bedrijf nog groter mag worden. Deze jonge vrouw heeft nog genoeg dromen over voor nieuwe avonturen!
Liefs,
Geef een reactie