Kinderdromen

Aangezien ik aan een nieuwe fase van mijn leven ben begonnen, sta ik ook even stil bij mijn jongere ik. Denk ik terug aan al mijn kinderdromen.

Sinds de start van 2019 ben ik een beetje nostalgisch. Ik bekijk films en series die mijn jongere ik fantastisch vond. Tiener Katja. Wanneer ik de laatste film op de lijst heb gezien, zet ik een pot thee. Ik haalde een theezakje uit het Pickwick doosje. En ja, er staat zo’n vraag op: Wat was als kind jouw droombaan? Ik moest lachen. Typisch. Echt zo’n vraag die komt op het juiste moment.

De films, series en boeken die ik aan het lezen ben zijn de favorieten van tiener Katja. Ik kan me nog herinneren hoe sterk ik me voelde nadat ik die dingen gezien en gelezen had. Het zorgde ervoor dat ik meer droomde. Groter droomde. Eerder wist ik niet wat het hoogst haalbare was voor mij. Dus daarom droomde ik klein. Ik beperkte mijn dromen. Tot ik leerde, onder andere dankzij verschillende boeken, dat als ik mijn dromen beperk er niets gaat gebeuren om mijn dromen uit te laten komen.

Mijn pad van dromen is echter nooit recht geweest. Dezelfde manier hoe ik een stad verken, zo verken ik ook steeds andere dromen. Ik ben van de zijpaden. Het is misschien niet logisch, maar ik ben niet zo van de hoofdwegen. Te druk vind ik. De mooiste dingen in het leven heb ik ook gevonden in zijwegen. Van mooie gebouwen, verborgen restaurants en parels van verhalen die zich verscholen in de schaduw van de grote attracties.

Pas toen mijn stage bij het museum was afgelopen realiseerde ik me waarom ik daar had gewerkt. Ik begreep mijn hele stage lang niet waarom ik was uitgekozen voor de functie. Tot ik me realiseerde dat ik nou eenmaal de beste persoon voor Junior-directeur Communicatie was door al mijn praktijkervaringen die ik in de jaren heb opgedaan. Ik ben niet de persoon die van die standaard stages loopt. Het liefst wil ik meer verdieping. Ik wil het bedrijf zo goed mogelijk kennen en begrijpen.

In mijn kinderdromen zag ik mezelf eigenlijk niet op kantoor werken. Ik zag mezelf steeds op een andere locatie. Zo nu en dan in het buitenland. Over mijn laptop gebogen op een zonnige plek of van het schetsen van ideeën bij de openhaard. Ik had de afgelopen jaren soms meer moeten terugdenken aan die dromen die ik had als kind. Mijn groei van tiener naar volwassene heb ik denk ik toch wel het meeste geleerd. En het was goed dat ik daar begin 2019 aan werd herinnerd. Dat ik me realiseerde wat voor mij het punt was dat ik groter begon te dromen. Met name nu ik het volwassenleven in stap. Ik wil nooit vergeten wat mij hier heeft gebracht. Want ik denk dat de manier is om verder te kunnen groeien als persoon. Die dromen wil ik niet vergeten wanneer het moeilijk wordt. Wanneer niets lijkt te werken. Dan wil ik herinnerd worden aan mijn kinderdromen. Ik wil niet zomaar de handdoek in de ring gooien.

Ik realiseer me nu alleen ook dat het tijd wordt voor nieuwe dromen. De afgelopen jaren heb ik zo ontzettend veel dingen mogen beleven dat het tijd wordt voor nieuwe plannen, doelen en dromen. Op naar nog meer zijpaden! Maar eerst genieten van het leven op het moment. Het is goed. Ik sta aan het begin van het volwassenleven met een eigen bedrijf die ik laat groeien. En wie weet… in de toekomst een avontuur in het buitenland.

Liefs,