Mijn bijzondere reis door Ierland

Er zijn van die reizen die je maakt die je voor altijd bijblijven. Het kan door het land komen, de personen met wie je de reis hebt gespendeerd of wijze lessen die op je pad kwamen.

Mijn liefde voor soloreizen is groot en mijn liefde voor het leren kennen van andere culturen is nog groter. Voor mij gaat het er niet om dat ik heel veel landen bezoek of heel ver weg ga. Plekken ontdekken en meekijken met de lokale bewoners vind ik vele malen leuker. Ik mag dan graag een Airbnb boeken als verblijfplaats. Tijdens mijn reis door Ierland koos ik ook voor een Airbnb en per toeval kwam ik bij iemand terecht die net als ik vegetarisch is. Naast dat we goed met elkaar konden opschieten deelden we ook onze boodschappen met elkaar. Erg fijn wanneer je voor langere tijd in een Airbnb zit.
Doordat ik elke dag met iemand sprak die al jaren daar woonde, pikte ik dingen sneller op. Van gewoontes en gebruiken tot zelfs een licht Iers accent! Haha, dat was wel heel erg bijzonder. Dat maakt wat reizen voor mij zo onwijs leuk maakt. Samen delen en verhalen uitwisselen.

Mijn reis door Ierland was bijzonder, want er gebeurde van alles. Het was in ieder geval een reis die gevuld was met prachtige gebeurtenissen. Zo ging ik mee met een tour die onder andere naar de Cliffs of Moher ging. Ik zal nooit meer vergeten hoe de gids midden in zijn verhaal stil viel toen we eenmaal dichtbij de Atlantische Oceaan waren. Maar één keer in de zes jaar komt het voor dat de oceaan volledig stil is. Geen rimpeling te zien. Strak blauwe lucht waardoor het lijkt dat de oceaan en de lucht elkaar raken.
De week ervoor was de mist nog zo dicht dat je de kliffen niet eens kon zien terwijl je erbovenop stond en juist die keer dat ik meeging mocht ik dit prachtige fenomeen aanschouwen.

Tijdens mijn reis door Ierland had ik best wel veel dingen te verwerken. En nee, dat kwam grappig genoeg niet zozeer door al de bijzondere dingen die op reis gebeurde. Eerder juist wat minder leuke die nog in Nederland waren gebeurd voordat ik op reis ging. Om mijn emoties beter te kunnen begrijpen schreef ik die reis heel veel in mijn dagboek. Ik pende alles op.
Op mijn laatste reisdag ik ging ik voor mijn lunch naar een restaurant ergens verborgen in van die zijstraten. Daar bestelde ik een pot thee en een French toast met verse aardbeien. Met kop dampende thee in mijn ene hand hield ik in mijn andere hand een pen vast. Ik ging helemaal op in de woorden die hun weg naar buiten vonden dankzij mijn dagboek.

Vanuit mijn ooghoek zag ik dat twee vrouwen aan de tafel naast de mijne werden geplaatst. Ik raakte al snel in gesprek met de dames over reizen en nog specifieker: reizen met een dagboek. Toen ik aan mijn derde kop thee begon en al klaar was met eten, schreef ik nog wat verder in mijn dagboek. Wanneer de vrouwen aanstalten maakten om te vertrekken, leek een van de vrouwen zich iets te bedenken. “Mag ik je adres?” Verrast keek ik haar aan. “Mijn adres?” “Ja, ik zou je graag een dagboek willen opsturen die ik in New York heb gekocht. Het is een prachtig dagboek en ik zou graag willen dat jij ‘m krijgt.” Sprakeloos gaf ik haar mijn adres. Maar niet voordat ik haar erop had geattendeerd dat ik in Nederland woon en zij in Amerika en dat de verzendkosten prijzig zullen zijn. Het kon haar niets schelen. Ze wilde dat ik het dagboek van haar zou krijgen.

Meer dan twee maanden na mijn reis kwam er een pakket aan uit Amerika. Zou het dan toch? Mijn reis door Ierland leek inmiddels alweer zo ontzettend ver weg. Toch bleek het waar te zijn. Een vrouw die ik heb ontmoet in een restaurant en met wie ik niet langer dan vijf minuten mee had gekletst, is haar belofte nagekomen en zelfs meer. In het pakket zat niet één maar wel vier dagboeken!

Door al deze unieke gebeurtenissen zal ik deze reis nooit meer vergeten. Gelukkig word ik er ook elke dag aan herinnerd. Om mijn hals draag ik een ketting met een klavertje die ik in Ierland heb gekocht. Het laat me herinneren dat zelfs onmogelijke dingen kunnen gebeuren en om elke dag mijn leven te leven.

Liefs,