Op die dagen dat mijn hoofd vol gedachten is, raast er van alles door mijn hoofd. Er lijkt geen stoppen aan. En dan ga ik even de natuur in
Wanneer mijn hoofd vol gedachten zit, maak ik meestal een wandeling. Het liefst door het bos. Heerlijk de natuur in met al het groen. De bladeren kleuren op dit moment langzaam in de herfst. Soms voelt het bijna schilderachtig. Een frisse wind creëert blossen op mijn wangen en eenmaal thuis maak ik graag een grote kop thee of een warme chocolademelk.
Het bos is mijn favoriete plek voor een wandeling met name als ik veel heb om over na te denken. Want altijd wanneer ik uit het bos loop, dan lijken mijn gedachten weer rustig te zijn. Misschien komt het omdat de bomen altijd hoger zijn dan mijn problemen. Ik voel me dan nietig en klein, daardoor voelt mijn wereld weer veel groter. Na zo’n wandeling ben ik opgelucht en heb ik weer frisse moed om er helemaal voor te gaan.
Op dagen dat ik echt even geen raad meer weet, probeer ik een nieuw pad uit of een pad die ik al een tijd niet heb gewandeld. Een nieuwe omgeving zorgt ervoor dat je weer moet opletten zodat je niet verdwaalt. Al mijn gedachten worden dan tijdelijk stil gezet.
Maar onlangs liep ik een pad die ik nu al vaker had gewandeld terwijl mijn gedachten niet stil stonden. Ik was me totaal niet bewust van mijn omgeving. Ik liep en dacht. Totdat er een beukennoot net langs mijn gezicht viel.
Of ik dacht in ieder geval dat de beukennoot viel tot ik de staart van een eekhoorn zag in een boom. Een andere eekhoorn verraste me op ooghoogte in een andere boom. Ondertussen vielen of werd er met nog meer beukennoten gegooid. Het hele pad lag er mee bezaait voor ik het door had. Daarna klommen de eekhoorns steeds hoger in de bomen. Vogels vlogen weg en verderop hoorde ik heel luid een specht.
Ik moest lachen. Als de beukennoot niet bijna tegen mijn gezicht was gevallen, had ik geen idee gehad wat er allemaal om me heen gebeurde. Nu zag ik een eekhoorn op nog geen twee meter afstand. Daarnaast genoot ik van alles wat er volgde. Van de eekhoorns in de bomen tot de geluiden van vogels. Het zou zo jammer zijn als ik dat had gemist alleen omdat ik bezig was met mijn gedachten.
De natuur laat me altijd weer realiseren dat het verleden en de toekomst beiden al of nog ver weg zijn, daarom is het belangrijker om te focussen op het heden. Wat kan ik nu doen en wat laat ik tot morgen? In alle rust wandel ik het bos uit vol met nieuwe ideeën en een rustig hoofd.
Liefs,
Geef een reactie