Mijn Museum Leven #3: een enerverende week

Gepost op 31 juli 2018 door Katja in Schrijfsels / 1 Comment

Wat een enerverende week heb ik achter de rug! Het was een gekke week, van drukte op kantoor tot drukte in het museum. Lees je mee? 

Op maandag en dinsdag was ik vrij. Maar in mijn afgelopen blog schreef ik dat ik op de zaterdagavond een heftige bloedneus had gehad. Na een chill dag op maandag ging ik op de dinsdag weer wat meer doen. Ik was de boodschappen net aan het wegzetten toen ik weer en heftige bloedneus kreeg en deze keer duurde het zo lang dat ik me echt zorgen begon te maken. Al mijn energie was weg en ik probeerde de dokter te bellen. Ze kunnen er helaas niet veel aan doen. Door de hitte geneest mijn neus totaal niet en daar moet ik mee dealen. Voor de zekerheid belde ik toch nog even mijn eigen huisarts en hij kwam gelukkig met wat handige tips waar ik veel aan heb. Zo heb ik mijn voeding aangepast en heb ik nu handige trucjes hoe ik ervoor kan zorgen dat mijn bloedneus niet zo lang meer duurt.

Zo moet ik wat meer koolhydraten eten om mijn lichaam weer aan te laten sterken en natuurlijk veel voedsel met veel ijzer zoals rucola. Zo at ik een paar avonden gnocci met rucola, passata en kaas. Zuivel zorgt er namelijk voor dat je bloed stolt. Stom genoeg heb ik een tijdje terug zuivel bijna helemaal uit mijn voeding geschrapt, omdat ik erachter ben gekomen dat mijn huid daar vervelend op reageert, maar ik was vervolgens vergeten om een vervanger te gebruiken. Nu heb ik inmiddels amandelmelk gekocht en beetje bij beetje gaat het steeds ietsje beter met mij.

Op dinsdagavond kwamen mijn moeder en stiefvader langs. Om me even te zien en voornamelijk om te zien of het nog wel goed met me ging. Ze hadden me met een paar dingen geholpen wat ik eventjes een paar dagen niet kon doen, omdat ik me zo zwak voelde. In de avond gingen we uiteten en daarna hadden we een ijsje gehaald.

Woensdag, donderdag en de halve vrijdag draaide volledig om het maken van persberichten over de najaarstentoonstelling die vanaf 21 september te zien is in het museum. Klaar? Daar is ‘ie dan!

Over mijn leven voor mijn blog praat ik eigenlijk bijna nooit en dus zal het de meeste lezers waarschijnlijk verrassen dat ik streng protestants christelijk ben opgevoed net als Piet Mondriaan de schilder. Ik heb 9 jaar Bijbelstudie gevolgd en ging als klein meisje om de dinsdagavond naar een kerkclub. Vanuit de kerkclub ben ik ook 3 keer op kamp geweest. Het geloof heeft een grote rol gespeeld hoe ik ben opgevoed. Maar net als Mondriaan wilde ik meer zien. Rond zijn 20ste verruilde hij Winterswijk voor Amsterdam. Op mijn 19de verruilde ik het platteland van Groningen voor Utrecht. Bieden lieten we ons beïnvloeden door filosofen. Grappig dat ik met een man die uit een andere tijd komt het één en ander gemeen heb. Dat had ik zeker niet verwacht te ontdekken toen ik aan deze stage begon.

In de tentoonstelling staat het geloof en hoe de schilder vervolgens is beïnvloed centraal. Ik vind het fantastisch om met deze tentoonstelling bezig te gaan. Voordat ik solliciteerde voor deze functie had ik al het idee dat ik al mijn kennis kon inzetten, maar ik had zeker niet verwacht dat ik ook echt al mijn kennis kan gaan inzetten.

In het weekend was ik alleen op kantoor. Het is een enorm druk weekend en ik heb dan ook bijna niet op kantoor gezeten. Op de zaterdag hadden we een groepsarrangement, dus dan komt de groep eerst koffie of thee drinken met een gebakje, daarna gaan ze een audiotour doen door het museum, vervolgens een lunch, gevolgd door een Mondriaan wandeling met gids en als laatste gaan ze naar een restaurant verderop in de straat waarmee het museum een samenwerking heeft. We stonden vrij krap en het was ook heel druk in het museum waardoor ik ook meehielp om alles voor elkaar te krijgen.

De zondag was het een drukke dag in het museum, aangezien het koopzondag was en we boven in het museum ook een atelier hebben voor kinderen om daar te knutselen. Het bijzonderste van de dag? Een oude vrouw wie geboren is in 1925 kwam het museum binnen samen met haar dochter. Wat bleek? Haar oma (oma van de oude vrouw) heeft gewoond in het eerste gebouw van het museum! Toevallig stond ik net beneden op dat moment. Ze vertelde me hele verhalen over haar oma en haar moeder die Piet Mondriaan kende. Haar moeder speelde zelfs met het oude speelgoed van de wereldberoemde schilder toen hij daarvoor te oud was.

Je begrijpt vast wel dat ik daarna even mijn kaak moest oprapen van de vloer, toch? En als dat nog niet genoeg is stuurde de dochter later die dag via LinkedIn een connectieverzoek. Ze deelde zelfs mijn stuk die ik over Villa Mondriaan heb geschreven voor mijn school! Deze dame is namelijk een bekende loopbaanadviseur en mijn artikel is in haar super grote netwerk gewoon “even” gedeeld. Wat een week…

Liefs,

Tags:


One response to “Mijn Museum Leven #3: een enerverende week

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.