Een schrijfsel over mijn toekomst en dat van een ander. Een schrijfsel over dromen en doen. Een schrijfsel over stilstaan en een nieuw avontuur. Lees je mee?
Het is eind maart wanneer ik mijn laatste stagedagen draai voor de Internationale school voor Wijsbegeerte. Het is begin april wanneer het lijkt alsof geen doel meer heb. Het is eind april wanneer ik een nieuw doel gevonden heb. Nieuw, misschien niet nieuw, maar eerder opgepoetst. Verder gaan waar ik 8 maanden geleden gebleven was. Ik weet dat ik de afgelopen 8 maanden veel heb gedaan en heb bereikt. Maar soms voelde het ook aan alsof ik stil stond. Niet elke dag was hetzelfde, echter zat er wel een bepaalde structuur in. Stage en school nam bijna al mijn tijd in beslag. Hard aan het werk, elke dag opnieuw.
Wanneer je voor een ander aan het werk bent, is het lastig om je te focussen op je eigen handelen. Je eigen beweegredenen waar je achter staat. Voor mij voelde het alsof ik mezelf opnieuw moest ontdekken na dat de hectische tijd er eindelijk opzat. Niet dat ik als een kip zonder kop handelde in die 7 maanden bij de ISVW. Zeker niet zelfs. Maar toch zijn er dingen waar je in mee gaat en omdat je onderdeel wordt van het grotere geheel. En wanneer dat grotere geheel wegvalt… toen voelde het voor mij alsof ik geen doel meer had.
Nu ik veel tijd heb gewonnen doordat ik geen stage meer loop en eindeloos aan het reizen in Nederland ben, is het tijd om verder te gaan. Met mijn toekomst, mijn creatie. Ik heb in de afgelopen jaren veel van mijn dromen uit laten komen, maar ik heb nog veel meer dromen. En ook die ben ik van plan om uit te laten komen. Hoe dichtbij mijn afstuderen ook lijkt, het is tegelijk ook nog ver weg. Genoeg tijd om opzoek te gaan naar een nieuw avontuur. Op het moment staan er twee dingen op de planning reizen en project V. Project V heeft nog geen duidelijk vorm en komende week hoop ik daar verandering in te brengen. Mocht het goed gaan, dan stel ik jullie natuurlijk op de hoogte. Zo niet, dan ga ik de komende tijd wat vaker reizen.
Reizen heb ik namelijk echt gemist de afgelopen 8 maanden en nu ik in Schotland ben (op het moment toen deze blogpost online ging) merk ik weer hoe dol ik op reizen ben. Ik hoop dat ik dit jaar nog naar Hamburg, Duitsland ga en als het even kan ook naar Italië om een vriendin te bezoeken. Tevens heb ik ook plannen om een Amerikaanse vriendin weer te zien. Dus ik zal zien wat de toekomst brengt, want zelf heb ik nog niet verder gekeken dan na mei 2018. Ik heb wat lijntjes gecreëerd en nu is het maar net welke van de plannen het wordt.
Een jaar terug kreeg ik een berichtje in mijn inbox. Een van mijn lezers is geïnspireerd geraakt door mijn blogposten over soloreizen en dan gaat ze er in haar eentje erop uit. Geweldige foto’s van prachtige landschappen. Onlangs stuurde ze opnieuw een berichtje. Ze gaat dit jaar nog naar Japan. Mede door mijn blogposten over soloreizen gaat ze de wereld intrekken en dat terwijl ik nog niet verder dan Europa ben gekomen.
Het mooiste vind ik dat ik op deze blog niet alleen schrijf over mijn eigen dromen die ik laat uitkomen, er is namelijk meer dan dat. Jullie verhalen. Dat ik lieve berichtjes krijg van zowel jong als oud, dat ik jullie inspireer om op reis te gaan of om voor jezelf te kiezen en een droom in vervulling te laat gaan. Het raakt mij oprecht. Dat is het moment dat ik me realiseer dat er niet echt zoiets bestaat als “mijn toekomst, mijn creatie”. We creëren het namelijk samen. Met elkaar.
Droom, durf, doen en geniet!
Liefs,
Kunstwerk & foto: Claudia
Wat project V ook mag zijn, jij komt er wel!