Opzoek naar een magisch boek vol dromen? Dan ben je bij de duologie van Laini Taylor op het juiste adres. Vandaag bespreek ik het slotdeel.
Titel: Muze
Auteur: Laini Taylor
Verschenen: oktober 2019
Pagina’s: 438
Uitgever: Best of YA
Waardering: 7/10
Bedankt Best of YA voor het opsturen van een recensie-exemplaar.
Lees hier mijn recensie van Zonderling.
Sarai heeft al heel wat nachtmerries gezien en dacht dat ze elke verschrikking inmiddels wel kende. Ze had het fout. Zij en Lazlo zijn niet langer wie ze waren – hij een god, zij een geest. Terwijl Minya hen gevangenhoudt om wraak te kunnen nemen op Ween, worstelt Lazlo met een onmogelijk dilemma: redt hij de vrouw van wie hij houdt, of alle anderen? Sarai voelt zich machteloos, maar is ze dat ook? De muze van nachtmerries heeft nog niet ontdekt waar ze toe in staat is.
Een nieuwe vijand verwoest het laatste beetje hoop dat de inwoners van Ween nog hadden, en de mysteries van de mesarthim worden weer opgerakeld: waar komen de goden vandaan, en waarom? Wat is er gebeurd met de duizenden kinderen die in de citadel geboren werden? En terwijl vergeten deuren worden geopend en nieuwe werelden onthuld is de belangrijkste vraag van al: horen helden monsters af te slachten, of is het misschien mogelijk ze te redden?
Zonderling, het eerste deel uit de duologie kreeg van mij het cijfer 9. Dit deel kon ik helaas niet hoger geven dan een 7. De reden? Het boek leest echt een stuk minder makkelijk dan Zonderling. Muze is wat zwaarder en de verdeling van perspectieven was voor mij niet in balans.
Maar laten we het eerst hebben over waar dit verhaal over gaat. De gebeurtenissen van dit deel beginnen meteen na wat er is gebeurd in het vorige deel. Sarai is een geest en Lazlo bleek al die tijd al een god te zijn. Het avontuur begint direct en ik zat meteen in het verhaal. Is Minya echt van plan om in de aanval te gaan? En aan welke kant wil Lazlo staan van dit verhaal? Kan Sarai het overleven als geest? En wat is nou toch de echte naam van Ween?
Muze is zeker een mooi verhaal, maar toch pakte het me minder. Er worden nieuwe karakters geïntroduceerd en ondanks dat ze belangrijk zijn voor het verhaal vond ik die hoofdstukken niet bepaald interessant.
Ik had dan wel graag meer willen lezen over de strijders en Nero die zich nog in Ween bevinden. Ik zag dat er leuke verhaallijnen ontstonden, maar helaas werden die niet verder ontdekt. Jammer, want die hoofdstukken vond ik juist een fijne afwisseling.
Wel wil ik de auteur een pluim geven voor hoe enorm goed ze het verhaal heeft uitgedacht! Het zal me niets verbazen dat ze zelfs de kleinste details al wist voor het schrijven van het eerste deel. Ik denk dat het anders haast onmogelijk is om zo’n complex verhaal te vertellen. Ook geef ik haar redacteuren een dikke pluim, want die hebben natuurlijk elke detail moeten checken of het wel klopte. En met dikke pillen zoals deze boeken is dat een behoorlijke klus.
Nadat ik 60% van het boek gelezen had merkte ik dat ik in een dip raakte. Het was op dat moment net te veel aan de saaie kant voor mij. Misschien komt het omdat ik vond dat de wisselende perspectieven niet in balans waren. Of omdat ik persoonlijk wat minder met het verhaal had.
Wel wil ik benadrukken hoe bijzonder het is dat de auteur een wereld zoals deze heeft weten te scheppen. Het is absoluut uniek. Ik heb nog nooit iets vergelijkbaars aan deze serie gelezen. Dit zijn zeker geen boeken voor lezers die niet makkelijk hun aandacht erbij kunnen houden, want je zal worden overspoelt door informatie en details.
Ik noemde het al bij Zonderling, maar ik wil het ook weer zeggen bij Muze. Deze serie is onwijs fijn en ja ook ondanks mijn punten van kritiek. De laatste tijd merk ik dat ik ouder word en dat ik daarom steeds kieskeuriger word welke YA ik lees. Maar deze serie heeft oudere personages en dit boek behoort zeker tot de bovengrens van YA. Om eerlijk te zijn wil ik niet te veel van Muze verklappen, omdat het anders veel te grote spoilers zijn. Maar het is in ieder geval een must read voor wanneer je al het eerste deel hebt gelezen en het bevat nog steeds dezelfde mooie poëtische schrijfstijl.
Houd jij van verhalen vol met details en een poëtische schrijfstijl?
Liefs,
Geef een reactie