Niet wie je kent, maar wie je bent

Voor mijn jonge leeftijd heb ik voor al behoorlijk wat bedrijven gewerkt. Ik heb daardoor aardig veel ervaring gekregen met solliciteren en pitchen. De belangrijkste les die ik heb geleerd? Lees snel verder!

De belangrijkste les die ik heb geleerd tijdens de vele sollicitaties en pitchen? De titel van deze blogpost zegt het al: Niet wie je kent, maar wie je bent. Misschien herken je het wel uit je eigen omgeving dat mensen vrij snel worden aangenomen als ze al iemand binnen het bedrijf kennen waarvoor ze solliciteren. Of iemand wordt binnengehaald omdat de persoon mensen kent en die kunnen voor het bedrijf erg waardevol zijn. Eerlijk? Ik heb onder andere in beide posities gezeten. Zo heb ik voor een bepaald bedrijf nooit gesolliciteerd, maar was het slechts een telefoontje van 5 minuten en ging het meer om wat er in mijn contract kwam te staan. Op het landgoed ben ik terechtgekomen doordat ik een paar filosofen ken en daar ook al eerder mee had gewerkt.

Natuurlijk ben ik de bedrijven onwijs dankbaar dat ik bij ze heb mogen werken. Daarnaast heb ik ook hard ervoor moeten werken om mensen te kennen. Mij is altijd geleerd dat je er niet komt zonder een kruiwagen of iemand die een deur voor je open houdt. Ik heb daarom de afgelopen jaren hard gewerkt en heb me zelfs gebrand. That Blonde Woman is niet voor mij alleen mijn blog, maar ook mijn marketingtool. Mijn blonde haren, Dr. Martens, vaak rode lippenstift op en het feit dat ik uit het Noorden zijn de vier kenmerken die mensen niet snel van mij vergeten. Ik maakte dat allemaal onderdeel van mijn branding. That Blonde Woman werd al snel naam bij uitgeverijen en voor ik het wist heb ik inmiddels al drie keer stage gelopen bij verschillende uitgeverijen.

Achter het kennen van mensen zit duidelijk veel werk. Branding is een groot onderdeel geworden van mijn leven. Maar… het is niet mijn hele leven. Achter de branding zit nog een heel leven, een persoon oftewel: wie ik ben. En dat is waar het om moet gaan.

Een nieuwe uitdaging besloot ik te nemen toen ik bij Villa Mondriaan solliciteerde. Het was een plek waar ik niemand kende en zij kenden mij ook niet. Sterker nog, we hebben niet eens hetzelfde netwerk. Ik kom niet uit de kunstwereld en heb niet gestudeerd aan dezelfde school. Een heel nieuw bedrijf voor mij voelde als de verse start die ik graag wilde gaan maken en de perfecte plek om te gaan afstuderen. Het was voor mij een verademing om bij een bedrijf als Villa Mondriaan binnen te komen. Ik werd namelijk beoordeeld om wie ik ben als persoon. Zo hadden ze mijn CV van A tot Z bestudeerd en vroegen ze me met name vragen die gericht waren naar mijn persoonlijke groei.

Misschien zou je zenuwachtig worden om naar een plek te gaan die je niet kent en met mensen te praten die je niet kent. Maar juist dat zorgde ervoor dat ik onwijs veel energie kreeg en nog steeds krijg elke keer wanneer ik terug denk aan dat gesprek. Het inspireerde me om vaker van de gebruikelijke paden af te wijken. Als ik als persoon progressie wil maken, moet ik uit mijn comfortzone treden en luisteren naar wie ik als persoon ben, hoe ik het beste kan groeien om zo mijn leven vorm te geven.

Liefs,

 

 

 

 

PS. De bedrijven waar ik het over heb in deze blogpost zijn niet altijd bedrijven waar ik het veel over heb gehad op de blog. Ik heb voor meer bedrijven achter de schermen gewerkt dan ik online laat merken. Daarnaast heb ik de bedrijven expres niet genoemd in deze blogpost om privacyredenen.