Over mijn dromen ben ik nooit verlegen geweest, dagelijks ren ik achter ze aan.
Het bloed suist door mijn oren van spanning. Nervositeit. In afwachting. Maar altijd wetende: het komt wel. Misschien niet nu of morgen, maar daarna komt het wel. In het diepe durven springen is mij niet vreemd. Wat daarna komt? Ik zie het als een avontuur. De afgelopen jaren was een les toen ik mijn dagen niet op deze manier tegemoet ging. Ik dacht dat ik dingen te verliezen had en dat in het diepe springen alles teniet zou doen. Toen ik eind 2022 besloot om 2023 in te gaan alsof ik niets te verliezen had, zag ik veranderingen die ik in jaren niet had gezien.
Natuurlijk heb ik in de tijd dat ik bang was dat ik dingen te verliezen had, ook avontuurlijke dingen gedaan. Zoals in Berlijn wonen voor een aantal maanden. Maar voor mijn doen in het diepe springen deed ik niet. Waarom? Ik heb geen duidelijk antwoord op die vraag. Misschien omdat ik dacht dat dit nu van mij werd verwacht toen ik mijn bedrijf ging uitbouwen? Langere tijd op dezelfde plek zijn, een stabiel inkomen en dacht dat werk voorlopig op de eerste plaats zou komen.
Dit jaar sprong ik in het diepe en ik ben nog nooit zo vaak in een jaar weggeweest (en heb zelfs op unieke plekken geslapen), had mijn stabielste inkomen ooit en mijn rust kwam op de eerste plaats.
Het is niet zo dat ik mijn angsten als een spookhuis zonder te schrikken bewandel. Ik heb geen idee wat er om elke hoek op me staat te wachten. Misschien schreeuw ik het uit en ben ik bang, maar ik kijk ze tegenwoordig ook recht aan alsof ik een vriend verwelkom terug van een lange reis. Hoe eng angsten ook kunnen zijn, ze geven me tevens het gevoel alsof ik daadwerkelijk leef.
Op het moment dat ik een “in een luxe hotel verblijven”-bucket list punt kon afstrepen in een vijfsterrenhotel, werd ik bedolven onder een gevoel van trots. Terwijl ik me in het grote bed had genesteld, ging ik alles bij langs wat ik tot dusver dat jaar had gedaan. Was het makkelijk? Absoluut niet, maar het was het ook absoluut waard.
In januari werd ik benaderd door een bedrijf met wie ik jaren geleden ooit eens had gesproken. Ze benaderden me voor grote klussen. We gingen met elkaar in zee, echter was hun kompas was niet mijn kompas. Dat accepteerde ik, zij niet. Ik werd bestempeld als een slechte schrijver. Prima, ik ben niet voor iedereen. Maar slecht? Nee, ik ken mijn waarde en ik ben goed in mijn werk. Lachend keek ik de mensen van het bedrijf aan en brak mijn banden met hen. Terwijl zij me een boete moesten betalen. Want als er een les die ik al vroeg leerde in mijn carrière: ken je waarde en maak waterdichte contracten.
Op naar Berlijn! Waar ik een week lang alles deed wat ik wilde, van winkeluitjes tot elke café en restaurant uitproberen die ik vooraf had uitgezocht. Genieten van de stad waar ik zo onwijs veel van houd. Bij thuiskomst stapelden de meetings voor mogelijke nieuwe contracten op. Ik koos uiteindelijk voor een contract waarbij ik meteen een klik had met de mensen en ging een zomer vol werk door. Ook leuk om te werken voor een uitgeverij die dagelijks publiceert. Al was het tevens enorm wennen en dit deed me zeker realiseren waarom ik zo dol ben op boekpublicaties omdat die maanden of soms jaren kunnen duren. Ik vind het proces namelijk leuker dan het eindproduct.
In de zomer kwam een tienerdroom uit. Ik ging op mijn allereerste zakenreis en dat naar Londen! Het was erg speciaal dat mijn eerste reis voor zaken ging naar de stad waar ik altijd op hoopte. En misschien nog bijzonderder was dat de reis helemaal niet op naam van That Blonde Woman was, maar op eigen naam. Dat had ik niet verwacht. Dat mijn naam de kracht heeft om deuren te openen en nieuwe mogelijke kansen aan te grijpen.
Terwijl de herfst kwam aankloppen, had ik net mijn ondernemings grootste contract tot op heden afgerond, dit liet ik opvolgen door een luxe vakantie. Van een hotel op een landgoed, het vijfsterrenhotel tot een verblijf in een loft in Düsseldorf. Ik vind het leuk om op veel verschillende plekken te slapen, want ik heb immers ook op veel verschillende plekken gewoond. Van mijn tijd in een villa die is omgetoverd tot een museum of toen ik in een oude hotelkamer sliep op een landgoed.
De meeste van mijn dromen hebben met mijn carrière te maken. Wellicht gek, omdat werk niet de prioriteit heeft in mijn leven. Het ding is, ik heb nooit slechts één droom gehad. Altijd honderden kleine dromen. En een wens om duizend levens te leven. Vele van die levens hebben toevallig wel met werk te maken. Ik vind het namelijk leuk om nieuwe vaardigheden te leren om ze vervolgens in te zetten. Het is niet voor niets dat ik de laatste jaren vooral bezig ben om mijn taalkennis van verschillende talen omhoog probeer te krijgen. De meeste dromen heb ik inmiddels wel gehaald binnen Nederlandse landsgrenzen. Al heb ik ook al veel internationale dromen behaald, er zijn nog genoeg dingen die ik wil doen.
Maar ik geniet enorm van al die momenten dat ik van het uitzicht kan genieten. Op die ene vijf sterren hotelkamer of nu terwijl ik al mijn contracten van het jaar heb afgerond. Ik geniet van de rust met hier en daar een aantal schrijfopdrachten en mijn vrijwilligerswerk.
Die rust… dat zeg ik nu wel, maar laten we eerlijk wezen, naast dat ik de meeste dagen uitslaap ben ik al bezig voor 2024. Natuurlijk wel met de les van dit jaar in mijn achterhoofd: je hebt niets te verliezen, ga het avontuur aan! Er zal dus nooit een moment zijn dat ik niet de longen uit mijn lijf ren onderweg naar mijn hartsverlangen.
Liefs,
Geef een reactie